در ادامه توجه شما را به وصیت‌نامه این شهید والامقام جلب می‌کنیم.
بسم ربّ الشهداء و الصدّیقین
وصیت‌نامۀ مقتول به کربلای ایران، رضا باقری
«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»
«کسانی را که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده مپندارید؛ بلکه زنده‌اند و نزد پروردگار خود روزی می‌خورند.»
«قالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ»
گفتند: ما از سوی خدا آمده‌ایم و به‌سوی او بازمی‌گردیم.
حمد و ستایش شایستۀ خدای مهربان است که انسان را آفرید و انبیا و اولیا را واسطۀ هدایت بندگان قرارداد. درود و سلام بر خاتم انبیا و وصی او علی مرتضی (ع) و خاندانش که پیشوایان هدایت و سالاران شهادت‌اند.
خدایا! پرنده‌ام، اما بال پروازم بسته است. بال‌هایم را می‌گشایم و با تمامی قدرت عزم پرواز می‌کنم؛ اما گویی تلاشی بیهوده آغاز کرده‌ام و بال‌هایم مرا یاری نمی‌دهند.
بارها این کار را تکرار می‌کنم و عاقبت خسته و درمانده در گوشه‌ای می‌نشینم و به اندیشه فرومی‌روم. گاه می‌اندیشم امید نجاتی نیست و تارهای عنکبوتی علایق دنیا، روح پاکم را به آیینه‌ای زنگارگرفته تبدیل کرده است و دیری نمی‌پاید که واپسین پرتوهای نور را نیز در خود حل کنم و چون سنگی سخت به تیرگی بگرایم.
خدایا! چه سخت است بی تو بودن…
خدایا! شاید مرا به خود واگذاشته‌ای…
شاید مهر بر قلبم نهاده‌ای… اما تو مهربان‌ترینی، ای تنها پناه لحظات ناامیدی! مرا به‌سوی خود فراخوان.
و اینک: با سلام و درود بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی، درود بر شهدای راه حق علیه باطل، سلام بر خانواده‌های شهدا و سلام بر این امت رنج‌دیده و همیشه در صحنۀ ایران.
اول اینکه من کوچک‌تر از آنم که برای شما عزیزان وصیت کنم؛ اما ای عزیزان راه خدا! ای ملت قهرمان ایران! هم‌اکنون در مرحلۀ حساسی از این انقلاب هستیم. همچنان که درخت به آب نیاز دارد، این انقلاب هم به خون نیاز دارد و ما نباید کوتاهی کنیم. شما ای ملت ایران! زحمات زیادی برای این انقلاب کشیده‌اید؛ مبادا خدای‌ناکرده عقب‌نشینی کنید و انقلاب را یاری نکنید که در این صورت استعمارگران شرق و غرب زندگی را بر شما دشوار می‌کنند.
ای عزیزان! امام امت، این خمینی کبیر، این یار مستضعفان، این حسین زمان، این پیر جماران را تنها نگذارید. مبادا نایب امام‌زمان (عج) تنها بماند که تنها ماندن امام، تضعیف‌شدن اسلام است. ای ملت ایران! شما باید به یاری خداوند تبارک‌وتعالی پرچم پرافتخار اسلام را در جهان به اهتزاز درآورید، ان‌شاءالله.
حال چند کلمه هم به‌عنوان وصیت به خانواده‌ام:
رسول اکرم (ص) می‌فرماید: شرافتمندانه‌ترین مرگ‌ها نزد خدا شهادت است و قرآن می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِینَ»؛ به‌درستی که خداوند با صابران است.
درود خداوند بر شما ای پدر و مادر عزیزم که راضی شدید من به جبهه بیایم و در راه خدا شرکت کنم. بدانید که نزد خداوند اجر فراوانی دارید. امیدوارم به بزرگواری خود مرا ببخشید؛ از اینکه عمری شما را رنجانده‌ام.
و تو ای پدر عزیزم! اگر خداوند لیاقت شهادت را به من داد، به مردم روحیه بده و به برادرم علی بگو که راهم را ادامه دهد. مبادا طوری گریه کنی که باعث تضعیف اسلام شود و ای مادر عزیزم! از همان اولی که به جبهه آمدم، انتظار آزادی کربلا را می‌کشیدی. امیدوارم به حق پهلوی شکسته زهرا (س) آرزوی کربلا بر دل تو نماند.
امیدوارم مرا ببخشی و رنج‌هایی را که به تو داده‌ام حلال کنی؛ زیرا اگر خدا قبول کند، ممکن است به شهادت برسم و از خواهرانم می‌خواهم زینب‌وار این مصیبت را تحمل کنند و از برادرانم می‌خواهم با درس‌خواندن خود مشت محکمی بر دهان ایادی شرق و غرب بزنند و در آخر از همه کسانی که از دست من رنجیده‌اند، می‌خواهم مرا ببخشند و اگر از من طلبی دارند، از خانواده‌ام بگیرند یا ببخشند؛ زیرا خداوند از حق خود می‌گذرد، ولی از حق مردم نمی‌گذرد.
والسلام علیکم و رحمت‌الله و برکاته
وصیت‌نامه‌ای دیگر؛
بسم‌الله الرحمن الرحیم
«لَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»
گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، مرده‌اند؛ بلکه زنده‌اند و نزد خدا روزی می‌خورند. این گفتۀ صریح قرآن است. کسی که این آیه را مدنظر داشته باشد، هرگز از مرگ در راه خدا هراس ندارد.
با سلام به امام‌زمان (عج) و نایب برحقش خمینی کبیر، وصیت‌نامۀ خود را آغاز می‌کنم:
ای خدای مهربان! فرمانت را لبیک گفتم و به یاری حسین زمان شتافتم. آرزوی دیدار تو را دارم و می‌خواهم همچون یاران حسین (ع) به شهادت برسم. مرگ سرخ را بر مرگ سیاه ترجیح داده و آگاهانه به‌سوی شهادت شتافته‌ام. پس ای خدای بزرگ! مرا دریاب.
پیام من به مردم این است: امام را تنها نگذارید، سنگر مساجد و جبهه‌ها را خالی نکنید، از کمبودها ننالید و در راه خدا تمام مصائب را تحمل کنید. برای امام عزیز دعا کنید و این پیر جماران را تنها نگذارید.
و اما خانواده‌ام: ای پدر و مادر مهربان! مرا ببخشید؛ چراکه در مدتی که نزد شما بودم وظیفه فرزندی را آن‌گونه که باید انجام ندادم. شما باید رنج مرگ مرا برای خدا تحمل کنید تا در روز قیامت نزد خدا و رسولش روسیاه نباشید. ای مادر و خواهرم! مرگ مرا زینب‌وار تحمل کنید تا در روز قیامت نزد حضرت زهرا (س) روسفید باشید و ای برادران عزیز! در این مصیبت صبور باشید و تا می‌توانید درس بخوانید تا برای آینده این مملکت مفید باشید و یار خوبی برای امام عزیز باشید.
در پایان از تمام اقوام و دوستان و آشنایان طلب عفو می‌کنم؛ زیرا خداوند از حق خود می‌گذرد، ولی از حق مردم نمی‌گذرد.
منبع: نوید شاهد
انتهای خبر/ طهماسبی https://armanekerman.ir/vdchkznzx23nm-d.tft2.html
armanekerman.ir/vdchkznzx23nm-d.tft2.html
source