شواهد فسیلی جدید و شگفت‌انگیز نشان می‌دهد نوزادان پتروسور، خزندگان بالدار پیشاتاریخی، احتمالاً تنها چند روز پس از خروج از تخم توانایی پرواز داشتند. اما این مهارت زودهنگام بهای سنگینی داشت. دو فسیل که به‌تازگی در آلمان کشف شده‌اند، داستان غم‌انگیز این خزندگان بالدار جوان را روایت می‌کنند که در طوفان‌های سهمگین بال‌هایشان می‌شکست و در تالاب‌های باستانی سقوط می‌کردند.
به‌گزارش نیوساینتیست، کشف فسیل‌های نوزادان پتروسور که نتیجه‌ی پژوهش دیوید آنوین و رابرت اسمیت از دانشگاه لستر در بریتانیا است، به بحثی طولانی در میان دیرینه‌شناسان پایان می‌دهد. پتروسورهای نوزاد ساختار بالی مشابه بالغ‌ها داشتند و از توانایی‌ها و ویژگی‌های آیرودینامیکی لازم برای پرواز نیز برخوردار بودند. با‌این‌وجود، دیرینه‌شناسان برای مدت‌ها درباره‌ی اینکه آیا چنین جوجه‌هایی واقعاً قادر به پرواز بودند یا خیر، کنجکاو بوده‌اند.
نوزادان پتروسور بلافاصله پس از شکستگی بال از بین رفتند
در محوطه‌ی باستانی زولنهوفن در آلمان، صدها فسیل پتروسور در لایه‌های سنگ‌آهک مدفون‌اند. آنوین و اسمیت هنگام بررسی فسیل‌های محوطه با استفاده از نور فرابنفش، متوجه شکستگی‌های مشابهی در استخوان بازوی دو نوزاد پتروسور از گونه‌ی پتروداکتیلوس آنتیکوس (Pterodactylus antiquus) شدند. این آسیب‌ها که هیچ نشانی از بهبودی ندارند، گویای آن است که این موجودات بلافاصله پس از شکستگی بال از بین رفتند.
دو فسیل کشف‌شده که با فاصله‌ی زمانی حدود دو میلیون سال از یکدیگر زندگی می‌کردند، در حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش در منطقه‌ای که امروزه جنوب آلمان است، می‌زیستند. در آن زمان، این ناحیه مجمع‌الجزایری با تالاب‌های آب‌شور بود که در معرض طوفان‌های استوایی شدید قرار داشت. پژوهشگران معتقدند این جراحت‌ها شباهت بسیاری به آسیب‌های ناشی از «فشار بیش‌ازحد بال» دارد که در پرندگان و خفاش‌های امروزی هنگام پرواز در طوفان‌های دریایی دیده می‌شود.
source