اورانگوتان‌های بورنئویی که زیستگاه طبیعی‌شان جزیره‌ی گرمسیری بورنئو است، با تهدیدهای ویرانگری روبرو هستند. بیش از ۴۰ درصد از جمعیت این گونه به دلیل قطع گسترده‌ی درختان جنگلی، شکار غیرقانونی و تولید ناپایدار روغن نخل از بین رفته است. این گونه یکی از سه نوع اورانگوتان شناخته‌شده است که همگی در وضعیت بحرانی انقراض قرار دارند. در حال حاضر، حدود ۱۳ هزار اورانگوتان سوماترایی و تنها ۸۰۰ اورانگوتان تاپانولی در طبیعت باقی مانده‌اند.
یاروود اهمیت تولد نوزاد را این‌گونه توصیف می‌کند: «تولد هر اورانگوتان بورنئویی با توجه به وضعیت بحرانی گونه، اتفاقی فوق‌العاده مهم است. این تولد گامی بزرگ در جهت تلاش‌های جهانی برای تکثیر و حفاظت از این حیوان نمادین است تا از نابودی کامل آن جلوگیری شود.»
تلاش‌های باغ‌وحش چستر تنها به تکثیر در اسارت محدود نمی‌شود. این مرکز بیش از ۲۰ سال است که با سازمان غیردولتی HUTAN در بورنئو برای حفاظت از جمعیت اورانگوتان‌های وحشی و بازسازی زیستگاه‌های جنگلی همکاری می‌کند.
به گفته‌ی کت بارتون، مدیر سیاست‌گذاری باغ‌وحش، همکاری‌های بلندمدت که شامل ایجاد کریدورهای حیات‌وحش و کاهش تعارض میان انسان و حیوانات است، به یک دستاورد بزرگ منجر شده است. او می‌افزاید: «منطقه‌ای که در آن فعالیت داریم (کیناباتانگان) اکنون به‌عنوان یک ذخیره‌گاه زیست‌کره‌ی یونسکو شناخته شده است. این اتفاق موفقیتی بزرگ برای همکاران ما و تلاش‌های جهانی در زمینه‌ی حفاظت از طبیعت به شمار می‌آید.»
source