سال‌هاست برنج عنبربوی خوزستان فقط یک محصول یا یک کشت فصلی نیست؛ بخشی از زندگی، اقتصاد، ذائقه و هویت مردم این استان است. اما هر سال با فصل برداشت، سایه‌ای سنگین بر سر کشاورزان و مصرف‌کنندگان دیده می‌شود: خروج شلتوک از استان؛ زخمی قدیمی که کشاورزان آن را فریاد زده‌اند، اما گوش شنوایی برای شنیدنش وجود نداشته است.
شلتوک، مرحله نیمه‌نهایی تولید برنج است و نزدیک به ۴۰ درصد قیمت نهایی محصول را شکل می‌دهد. وقتی شلتوک خوزستان بی‌هیچ محدودیتی از استان خارج می‌شود، تنها محصولی که از دست می‌رود برنج نیست؛ صنایع تبدیلی، برنج‌کوبی‌ها، کارگران، حمل‌ونقل و ده‌ها شغل وابسته نیز همراهش از چرخه اقتصاد استان حذف می‌شوند. حاصل این چرخه ناقص، کمیابی و سپس گرانی مستقیم برای مردم است.
قرار بود نه شلتوک از خوزستان خارج شود و نه برنج عنبر راهی صادرات؛ اما امروز محصول بومی که باید روی سفره مردم باشد، از استان می‌رود و در عوض، برنج هندی و پاکستانی با زور واردات جایگزین برنج محلی شده است
درد ماجرا آن‌جاست که همین شلتوک، در استان‌های همجوار تبدیل به برنج می‌شود، با برنج‌های دیگر مخلوط می‌شود و با نام «برنج شمال» دوباره به بازار خوزستان برمی‌گردد؛ این‌بار گران‌تر، پرزرق‌وبرق‌تر و کاملاً بی‌انصافانه‌تر. یک سیکل معیوب که سودش برای دلال‌هاست و زیانش برای مردم.
با وجود کاهش شدید تولید ناشی از خشکسالی، بارها ممنوعیت خروج شلتوک اعلام شد، اما فقط روی کاغذ. امروز که هر کیلو برنج عنبر تا ۲۵۰ هزار تومان قیمت خورده، گزارش‌هایی منتشر شده که نشان می‌دهد برنج حاصل از شلتوک خوزستان در استان‌های همجوار بسته‌بندی می‌شود و مستقیم به عراق صادر می‌گردد.
این یعنی مردم خوزستان باید دست خالی بمانند و محصول‌شان را در آن‌سوی مرز ببینند. آقای رئیس‌جمهور، آقای وزیر جهاد کشاورزی؛ این تصمیمات چه پیامی دارد؟
در استانی که از خشکسالی تا کمبود آب و ناترازی انرژی همه چیز را از کشاورز گرفته، چرا باید محصول محلی که با هزار زحمت تولید شده از استان خارج شود و در مقابل برنج هندی و پاکستانی با ارز آزاد وارد کشور شود؟
این سطح از تناقض در سیاستگذاری، فقط یک خطای اداری نیست؛ ضربه به امنیت غذایی و اعتماد عمومی است.
نتیجه این سیاست‌های متناقض کاملاً روشن است: کمیابی دوباره برنج عنبر، افزایش قیمت برنج وارداتی، خروج محصول بومی از سفره مردم، و باز شدن دستان دلالانی که نه می‌کارند، نه تولید می‌کنند و نه درد مردم را می‌فهمند.
امروز بیش از هر زمان دیگری، خوزستان نیازمند تصمیم‌های شجاعانه است؛ نه مصوبه‌هایی که فقط روی کاغذ قاطع‌اند.
مردم این استان دیگر تاب تحمل این بی‌تدبیری‌ها را ندارند. خوزستان زیر فشار خشکسالی، بحران برق، ناترازی آب و خاک خم شده و کشاورز خوزستانی با زحمت و سختی محصولی را تولید می‌کند که قرار نیست روانه سفره مردم خودش شود.
اگر قرار است برنج عنبر را از سفره مردم حذف کنیم و مردم را به خرید برنج خارجی با قیمت نجومی دعوت کنیم، صریح بگویید که اولویت در این کشور نه تولیدکننده است، نه مصرف‌کننده؛ فقط دلال‌ها هستند.
برنج عنبر را از سفره مردم نگیرید. این کمترین انتظار خوزستان از دولت است.
source