مثلث برمودایی که در غزه پیدا شده

فرارو- امل ابوسیف؛ نویسنده و روزنامه‌نگار مستقر در نوار غزه

به گزارش فرارو به نقل از الجزیره؛ چیزی در حدود یک و نیم ماه از حصول توافق آتش‌بس در قالب جنگ غزه می‌گذرد. بخشی از توافق مذکور به این مساله اشاره دارد که روزانه 600 کامیون حامل کمک های بشردوستانه باید وارد نوار غزه شوند و اقلامی نظیر غذا، دارو، چادر، سوخت و دیگر نیازهای ضروری مردم این منطقه را تامین کنند.

ما مردم غزه به بیانیه‌هایی که هر روز صادر می شوند و تاکید دارند روزانه صدها کامیون از مرز می گذرد و وارد نوار غزه می شوند عادت کرده ایم. در این رابطه تقریبا همه نوع شانتاژ تبلیغاتی قابل مشاهده است. به عنوان مثال، مقام های اسرائیلی در بیانیه ای که در تاریخ 26 نوامبر صادر کرده اند تاکید داشته اند که: «4200 کامیون حامل کمک های بشردوستانه به صورت هفتگی وارد نوار غزه می شوند. آماری که از زمان انعقاد توافق آتش‌بس جنگ غزه محقق شده است. 70 درصد از کامیون ها حامل غذا بوده اند…بیش از 16600 کامیون حامل غذا تاکنون وارد نوار غزه شده است. در این چهارچوب، نوار غزه میزبان بیش از 370 هزار تن غذا بوده است.»

این قبیل بیانیه‌ها می‌توانند این توهم را در برخی افراد ایجاد کنند که مردم نوار غزه در زمره مردمانی در جهان هستند که بهترین وضعیت خورد و خوراک را دارند! این در حالی است که بسیاری از ما اساسا نمی‌دانیم اسرائیل چگونه کامیون های غذا را می شمارد. کامیون هایی که واردمی شوند نیز اغلب غذاهایی با ارزش تغذیه ای بسیار کم حمل می کنند. مثلا می توان به شکلات یا بیسکوئیت اشاره کرد. برخی از غذاها هم که به شدت گران هستند مثلا قیمت هر کیلو مرغ منجمد چیزی در حدود 25 دلار است و یا یک شانه تخم مرغ،30 دلار قیمت دارد.

سازمانهای فعال در حوزه کمک‌های بشردوستانه نیز نسبت به آمارهای ارائه شده از سوی اسرائیل بدبین هستند و به آن‌ها شک دارند. بر پایه آنچه برنامه جهانی غذا اعلام کرده، تنها نیمی از غذای مورد نیاز نوار غزه وارد این منطقه شده است. نهادهای فلسطینی نیز می‌گویند که یک چهارم از کمک های مورد نیاز، مجوز ورود به نوار غزه را دریافت کرده‌اند.

ورای همه این ها، حتی آنچه که وارد نوار غزه می شود نیز به دست همه مردم این منطقه نمی رسد. مردمی که با فقر، آوارگی، جراحت و گرسنگی دست و پنجه نرم می کنند. دلیل اینکه کمک ها به دست مردم غزه نمی رسند این است که آن ها در یک مثلث برمودای دیگر در جهان ناپدید می شوند.

فاصله میان مرز و اردوگاه‌های آوارگان یعنی همانجایی که کمک ها بایستی به مردم ارائه شوند، از روی نقشه بسیار کوتاه است با این حال، از منظر سیاسی و امنیتی یکی از طولانی‌ترین مسافت‌ها است. بله، بسیاری از کامیون هایی که وارد غزه می شوند هیچگاه به خانواده هایی که به آن نیاز دارند نمی رسند. مردم در مورد کامیون ها می شنوند اما خبری از کمک های بشردوستانه نیست. آن ها در مورد محموله‌های سنگین آرد که وارد غزه می شوند، می‌شنوند اما نانی نمی بینند. آن ها ویدئوهای کامیون‌هایی که وارد نوار غزه می شوند را می بینند اما هیچگاه این کامیون‌ها را در حالی که وارد اردوگاه ها یا محله‌های آنها بشوند، ندیده‌اند. اینطور به نظر می‌رسد که هر کمکی که وارد نوار غزه می شود، ناپدید می گردد!

مردم در وضعیت کنونی در خیابان ها با صدای بلند فریاد می زنند که کمک ها چه شده است. چرا باید اقلام مواد غذایی که به عنوان کمک وارد نوار غزه می شوند، قیمت داشته باشند و به مردم فروخته شوند؟ جالب اینکه حتی وقتی کمک ها به مردم می رسند، آن چیزی که وعده داده شده نیستند. به عنوان مثال، خانواده من یک بسته غذایی را دریافت کردند که انتظار می رفت حاوی برنج، عدس، و شش بطری روغن باشد با این حال، وقتی این بسته‌ها را باز کردیم، خبری از برنج و عدس نبود و فقط سه بطری روغنِ آشپزی را مشاهده کردیم.

واقعیت این است که پس از دو سال جنگ در غزه، نهادهای حکومتی در نوار غزه تضعیف شده اند و نظارتی بر نظم و امنیتی در این منطقه ندارند. ارتش اسرائیل نیز موانع و محدودیت های زیادی را در مسیر ورود کامیون‌های حامل کمک به نوار غزه ایجاد می کند. موضوعی که ورود این کامیون ها به نوار غزه را پُرخطر می کند. اسرائیل عامدانه مسیر ورود کمک ها به غزه را با چالش رو به ور می کند و کاری می کند که کمک ها به دست مردم نرسند. این همان مثلث برمودایی است که کمک ها در نوار غزه در آن ناپدید می شوند!

سازمان های بین‌المللی نیز روند دسترسی مردم غزه به کمک ها را تضمین نمی‌کنند و در این رابطه اقدامی را انجام نمی دهند. در این نقطه این سوال مطرح می شود و آن هم این است که چه کسی از محو شدن کمک های بشردوستانه و نرسیدن آن ها به دست مردم غزه سود می برد؟ شاید برخی به افراد سودجو و یا دزدان اشاره کنند با این حال، واقعیت این است که اسرائیل و متحدانش بیشترین سود را از این وضعیت می برند. آن ها مایلند از گرسنگی به عنوان سلاحی در راستای تامین منافع سیاسی خود استفاده کنند. همگی آن ها از درد و رنج مردم بیگناه فلسطین نفع می برند.

باید توجه داشت که از زمان توافق آتش‌بس جنگ غزه، توجهات بین‌المللی تا حد زیادی از مساله غزه برداشته شده است. افکار عمومی جهان فکر می‌کنند که نسل‌کشی در غزه به پایان رسیده و کمتر کسی از خود می پرسد که چرا کمک ها به مردم غزه نمی رسند. در عین حال، برخی سعی دارند ناپدید شدن کمک ها را به امری عادی تبدیل کنند و آن را نتیجه طبیعی جنگ توصیف کنند. اما این وضعیت عادی نیست. این موضوع یک روند تازه از مهندسی جنایت علیه مردم فسلطین است.