آیا رمز گوشی خود را در اختیار شریک زندگی خود قرار می‌دهید؟ پریوینکل دورفلر در دانشگاه نیویورک و همکارانش پس از بررسی عادات و ادراک مردم از به اشتراک گذاشتن رمز گوشی با شریک زندگی، دریافتند اتفاق‌نظر کلی دراین‌باره وجود ندارد که بهترین استراتژی حفظ حریم خصوصی یا شفافیت است.

بیش از نیمی از افراد شرکت‌کننده در نظرسنجی معتقد بودند به اشتراک گذاشتن رمز گوشی بخشی عادی و سالم از روابط مدرن است. تعداد کمتری از آن‌ها سایر به اشتراک‌گذاری‌های دیجیتال مانند تاریخچه جستجوی اینترنت یا داده‌های مکان را تایید می‌کردند.  ۵۳۱ نفر از سراسر جهان در نظرسنجی شرکت کردند که ۳۷۸ نفر آن‌ها شریک زندگی داشتند. آن‌ها دریافتند که ۵۱ درصد از افراد دارای شریک زندگی، رمز گوشی خود را در اختیار شریک زندگی خود قرار می‌دادند.

پژوهشگران برای کسب دانش بیشتر درمورد ادراک از افراد از نحوه استفاده دیگران از تلفن‌هایشان، داده‌های آن‌ها را با داده‌های نظرسنجی سال ۲۰۱۹ ترکیب کردند که برای شرکت نرم‌افزاری نورتون انجام شده بود و ۲۰۵۰ نفر در آن شرکت کرده بودند.

از شرکت‌کنندگان در نظرسنجی ترکیبی، ۵۹ درصد فکر می‌کردند به اشتراک گذاشتن رمز گوشی با شریک زندگی خود امری عادی است و ۵۷ درصد این عمل را سالم می‌دانستند.

اشتراک‌گذاری ورود به سیستم بیومتریک، مانند ثبت اثر انگشت شریک زندگی در گوشی همراه، توسط ۳۹ درصد افراد عادی و توسط ۴۹ درصد سالم در نظر گرفته می‌شد.

حتی اگر افراد نگرش مثبت کمتری نسبت به شیوه‌های مداخله‌آمیزتر داشتند، این شیوه‌ها همچنان رایج درنظر گرفته می‌شد. نظارت بر سابقه جستجوی اینترنت  شریک زندگی یا پیام‌های متنی به ترتیب توسط ۴۳ و ۴۶ درصد افراد رایج درنظر گرفته می‌شد، اما همچنین ۸۵ و ۸۷ درصد پاسخ‌دهندگان آن را عادت تاکسیک (سمی) درنظر می‌گرفتند.

یکی از منفی‌ترین رفتارها، ردیابی مکان شریک زندگی بود، به‌طوری‌که ۷۴ درصد از افراد آن را حتی با رضایت شریک زندگی عملی سمی می‌دانستند و ۹۵ درصد معتقد بودند اگر بدون رضایت آن‌ها انجام شود، سمی است. با‌این‌حال، برخی افراد همچنان ردیابی مکان را رایج می‌دانستند: ۲۵ درصد افراد فکر می‌کردند این کار با رضایت شریک زندگی رایج است و ۱۴ درصد فکر می‌کردند ردیابی مکان بدون رضایت شریک زندگی کاری رایج است.

دورفلر با اشاره به این موضوع که برخی افراد می‌گویند اعتماد همراه شفافیت است و گروه دیگر می‌گویند اعتماد به معنای احترام‌گذاشتن به حریم خصوصی است، می‌گوید نمی‌دانم کدام یک درست یا غلط است، اما به هر پاسخی که رسیدید باید دوطرفه و توافقی باشد.

کارشناسان امنیت سایبری همیشه به افراد توصیه می‌کنند رمزهای عبور ایمن انتخاب کنند و آن‌ها را به اشتراک نگذارند، اما به‌گفته‌ی دورفلر، این توصیه شامل دیدگاه واقع‌بینانه‌ای درباره نحوه استفاده از این دستگاه‌ها در روابط نیست. او معتقد است شرکت‌های فناوری باید ویژگی‌هایی را در نرم‌افزار گوشی‌های هوشمند ایجاد کنند که بتوانند مجوزهای پیچیده‌ای برای شریک زندگی تنظیم کنند و فقط دسترسی به برخی از ویژگی‌ها و برنامه‌ها را بدهند.

دورفلر می‌گوید شاید اگر بتوانید از تلفن به شکل کامپیوتر استفاده کنید، بهتر باشد:  «زمانی که بچه بودم، کامپیوتری در خانه داشتیم، اما والدینم حساب کاربری دیگری نسبت به من داشتند و من نسبت به آن‌ها به چیزهای متفاوتی دسترسی داشتم. در گوشی‌های هوشمند الگوی تک‌کاربری را داریم که داشتن چنین قابلیت‌هایی را دشوار می‌سازد.»