وی تا سوم متوسطه درس خواند، به‌‌عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت، سرانجام دوم فروردين ۱۳۶۱، در دشت عباس بر اثر اصابت گلوله به سر و پا، شهيد شد. مزار وی ‌در زادگاهش واقع شده است.

وصیت‌نامه شهید «محمد بلندی روانمهران» را با هم مرور می‌کنیم؛

بسم‌الله الرحمن الرحیم

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ» گمان مبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند، مردگانند بلکه زندگانی هستند که نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.

در وحله اول سلام و درود فراوان بر امام زمان حضرت مهدی (عج) می‌فرستم و بعد به نایب برحقش امام خمینی (ره)

سلام و درود می‌فرستم بر تو ای پدر و مادر مهربانم امیدوارم که مرا حلال کنید و ای مادر مهربان هرگز بعد از شهادت من گریه و زاری نکن. خدا را شکر کنید و از خداوند بخواهید که این قربانی را از شما بپذیرد. 

ای پدر بزرگوارم از تو می‌خواهم وقتی نزدیک جنازه‌ام آمدی آن‌چنان استوار و شادمان باشید که یک روحیه تازه به ملت شهیدپرور ایران بدهید، و ای خواهر مهربانم تو مانند زینب (س) باید به این امت روحیه دهی و راه مرا ادامه دهی و از تو می‌خواهم زیر جنازه من گریه نکنی تا دشمن از اشک تو شاد شود.

ای برادرم علی تو هرگز از خط امام راحل (ره) خارج نشو و بعد از مرگ من به یاری اسلام در هر کجا که باشد برو و باید جای مرا پر کنید.

ای پدرم از تو می‌خواهم دو برادر کوچک‌ترم را بعد از من به یاری اسلام در هر کجا که باشد بفرستید و از اینکه من شهید شدم روحیه خود را نبازید و یک پیام به برادران محصل و هم‌سنگران خود می‌رسانم که؛ آن سنگر خود را حفظ کنید و مرتب با کوشش تمام درس بخوانید تا در آینده شما مردان مفیدی برای جامعه خود بشوید.

این ملت را ره‌رو باشید و باز از شما می‌خواهم که این رهبر را رها نکنید و تا آخرین نفر و تا آخرین نفس از اسلام و امام‌تان دفاع کنید تا خدا از شما راضی باشد و هرگز از شهادت ترسی نداشته باشید و از اینکه مزاحم وقت‌تان شدم مرا ببخشید. 

والسلام

انتهای خبر/ طهماسبی https://armanekerman.ir/vdcc11qse2bq048.ala2.html