این هفته در جهان خودرو: معرفی جدیدترین ماشین منصوری در موناکو، ون الکتریکی جدید رنو که نمیخواهد کسلکننده باشد، افزایش قابلیتهای خودران محصولات بنز در آلمان و پنجاه سالگی یکی از مهمترین ماشینهای تاریخ ولوو.
فراری «مبارز»
کوروش منصوری، تیونر ایرانیتبار از محصول جدیدش به نام «مبارز» رونمایی کرد. این ماشین یک فراری تقویتشده است و به گزارش رسانهها تنها هفت دستگاه از آن ساخته میشود.
مدل جدید منصوری براساس فراری پوروسانگوئه، اولین شاسیبلند خودروساز ایتالیایی ساخته شده است. منصوری نام این ماشین را «پوگناتور» گذاشته که در زبان لاتین به معنی مبارز یا رقیب است.
طراحان منصوری با استفاده از قطعات فیبرکربن ظاهر ماشین را تا حد زیادی تغییر داده و آن را اسپرتتر کردهاند. قسمت جلوی ماشین و کاپوت کاملا تغییر کرده و یک بال بزرگ روی سقف گذاشته شده است. رنگ ماشین هم نوعی قرمز روشن به نام «ورمیلیون» است که تهرنگ نارنجی دارد و با رنگ قرمز فراری متفاوت است.
اتاق ماشین با روش همیشگی منصوری کاملا با چرم پوشانده شده است. برای داخل اتاق رنگ سفید عاجی انتخاب شده و حتی داشبورد و کمربندهای ایمنی ماشین هم سفید است.
منصوری موتور دوازده سیلندر فراری را تقویت کرده و قدرتش را از ۷۲۵ اسب بخار به ۷۵۵ اسب بخار افزایش داده است. درباره عملکرد فنی پوگناتور اطلاعاتی منتشر نشده، اما حداکثر سرعت پوروسانگوئه بیش از ۳۱۰ کیلومتر در ساعت و شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعتش ۳.۳ ثانیه است.
منصوری قیمت پوگناتور را اعلام نکرده، اما بدون شک از قیمت ۴۰۰ هزار یورویی (۴۴۵ هزار دلار) فراری پوروسانگوئه بسیار گرانتر است. بنا به سنت همیشگی منصوری، مشتری میتواند ماشین را تا حد زیادی با سلیقه خود تغییر دهد.
منصوری یکی از مشهورترین نامها در بین شرکتهایی است که ماشینهای لوکس و اسپرت را تغییر میدهد و تقویت میکند.
کوروش منصوری این شرکت را در سال ۱۹۸۹ در آلمان تاسیس کرد و ابتدا کارش سفارشیسازی ماشینهای انگلیسی مانند بنتلی، رولزرویس و آستون مارتین بود. با گذشت زمان، منصوری دامنه کارش را به شرکتهای لوکس دیگر مثل فراری، پورشه، لامبورگینی و مرسدس-بنز گسترش داد.
با وجود محبوبیت زیاد محصولات منصوری، تغییراتی که این شرکت در ظاهر ماشینها میدهد گاهی با انتقاد رسانهها روبرو میشود. منتقدان تغییرات منصوری را بیش از اندازه میدانند و میگویند ماشینها را زیباتر نمیکند. با این حال، سبک خاص و جسورانه منصوری در این سالها به او کمک کرده تا خود را از رقیبانش متمایز کند و بین ثروتمندان مشتریهای زیادی دارد.
ون الکتریکی رنو
رنو کانسپتی از یک ون جدید نمایش داده که قرار است دو سال دیگر به بازار عرضه شود. نام این ماشین استافت (Estafette) است و اولین مدلی است که این کارخانه با همکاری گروه ولوو تولید خواهد کرد.
رنو و ولوو هر کدام ۳۰۰ میلیون یورو در شرکتی جدید به نام فلکسیس سرمایهگذاری کردهاند که کارش ساخت ماشینهای باری الکتریکی است.
استافت نامی آشنا در صنعت خودرو است. رنو در سال ۱۹۵۹ ماشین باری با این نام به بازار عرضه کرد که به سرعت در فرانسه محبوب شد. علاوه بر فرانسه، نمونههای مختلفی از استافت تا سال ۱۹۸۶ در کشورهای رومانی، الجزایر و مکزیک تولید شد.
در طراحی استافت جدید از مدل کلاسیک این ماشین الهام گرفته شده است. رنو میگوید نسل جدید ونهای الکتریکیاش را طوری طراحی کرده که کسلکننده نباشد و رنگ و ظاهرشان شهر را زیبا کند.
استافت طول و عرض کمی دارد تا رانندگی و پارک کردنش در شهر راحت باشد. ارتفاع ماشین دو متر و ۵۹ سانتیمتر است و میتوان به راحتی در جای بار ایستاد. اتاق فقط یک صندلی برای راننده دارد و در کنارش یک میز کوچک گذاشته شده است. بقیه فضای اتاق هم پر از قفسه و فضاهایی برای گذاشتن وسایل شخصی و بار است.
رنو برای استفات نرمافزاری نوشته که همه بخشهای ماشین را کنترل میکند. این نرمافزار با اتصال به اینترنت بهروز میشود و رنو میتواند به مرور زمان امکانات جدیدی به ماشین اضافه کند.
این نرمافزار همچنین به مشتریان امکان میدهد تا با توجه به نیاز خود امکانات ماشین را تغییر دهند یا اطلاعات مورد نیاز خود را دریافت کنند. شرکتهایی که بیشتر از یک ون استافت داشته باشند با کمک این نرمافزار میتوانند رفت و آمد آنها را بهتر مدیریت کنند.
اطلاعاتی درباره توانایی فنی ماشین منتشر نشده، اما لوکا دی مئو، مدیر گروه رنو میگوید هدف کارخانه ساخت ماشینهای باری الکتریکی است که هزینه استفاده و نگهداری آنها از ماشینهای بنزینی سی درصد کمتر باشد. آقای دی مئو میگوید: «اگر فرض کنیم کل هزینه ماشین در طول عمرش صد یا ۱۲۰ هزار یورو باشد، با صرفهجویی سی درصدی، خود ماشین برای صاحبش مجانی تمام میشود.»
سیستم خودران مرسدس بنز
مرسدس بنز حداکثر سرعت سیستم خودران سطح ۳ خود را از ۶۰ کیلومتر در ساعت به ۹۵ کیلومتر در ساعت افزایش داد. در سطح ۳ خودران راننده میتواند کنترل را به ماشین بسپارد و لازم نیست حواسش به جاده باشد.
مرسدس بنز اولین خودروساز اروپایی بود که در سال ۲۰۲۱ برای عرضه سیستم خودران سطح ۳ مجوز گرفت. فروش این سیستم از سال ۲۰۲۲ آغاز شد و رانندگان میتوانند در برخی جادههای آلمان و تحت شرایط محدود از آن استفاده کنند. در آمریکا هم رانندگان در ایالتهای کالیفرنیا و نوادا اجازه دارند در برخی جادهها از این سیستم استفاده کنند.
بامو هم مجوز عرضه سیستم مشابهی را دارد که نامش پرسونال پایلوت (Personal Pilot) است. بامو میگوید سیستم خودرانش برخلاف مرسدس بنز در شب هم کار میکند.
در سیستم خودران سطح ۳، رانندگان میتوانند دست خود را از روی فرمان بردارند و به کارهایی مثل چک کردن ایمیل، بازی کردن یا تماشای فیلم بپردازند. البته آنها باید آماده باشند که هر زمان سیستم درخواست کرد، کنترل ماشین را دوباره در دست بگیرند. در سیستم خودران کامل (سطح ۴ و ۵) ماشین نیازی به راننده ندارد و محدودیتی هم در استفاده از آن نیست.
قیمت سیستم خودران سطح ۳ مرسدس بنز برای مدلهای کلاس S پنج هزار و ۹۵۰ یورو (شش هزار و ۶۵۰ دلار) و برای مدل الکتریکی EQS هشت هزار و ۸۴۱ یورو (۹ هزار و ۸۷۰ دلار) است.
مرسدس بنز قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ مجوز استفاده از سیستم خودران سطح ۳ با سرعت ۱۳۰ کیلومتر در ساعت را بگیرد که حداکثر سرعت مجاز در آلمان است.
سایر خودروسازان هم میخواهند سیستمهای خودران سطح ۳ را عرضه کنند. استلانتیس اعلام کرده که سیستم خودران سطح ۳ خود به نام «اتو درایو» (AutoDrive) را در سال ۲۰۲۵ در آمریکا عرضه میکند. فورد هم سیستم مشابهی را در سال ۲۰۲۶ عرضه خواهد کرد.
برخی از خودروسازان از جمله رنو اعلام کردهاند که به دلیل پیچیدگی و هزینه بالا، فعلا از ارائه سیستم سطح ۳ صرفنظر کردهاند. هیوندای هم زمستان گذشته اعلام کرد که عرضه این سیستم را برای محصولات لوکس کارخانه جنسیس به تعویق انداخته است.
پنجاهسالگی سری ۲۰۰ ولوو
ولوو با انتشار یک ویدیو پنجاه سالگی سری ۲۰۰، یکی از مهمترین مدلهای تاریخ خود را جشن گرفت. سری ۲۰۰ بین سالهای ۱۹۷۴ تا ۱۹۹۳ تولید شد و ولوو بیش از دو میلیون و ۸۰۰ هزار دستگاه از این ماشین ساخت.
سری ۲۰۰ بر پایه مدل ۱۴۰ ولوو ساخته شد که در دهه شصت میلادی تولید میشد. طراحی سری ۲۰۰ نوآورانه نبود، اما به خاطر امکاناتی مانند کمربند ایمنی سهنقطهای روندی تازه را در ایمنی ماشینها آغاز کرد که به سرعت مورد توجه قرار گرفت. موتور ماشین هم فناوری تازهای داشت که باعث عمر بیشتر و آلودگی کمتر میشد.
ولوو در اواسط دهه هشتاد میلادی با معرفی سری ۷۰۰، قصد داشت تولید سری ۲۰۰ را متوقف کند. اما محبوبیت این مدل باعث شد تا تولیدش تا سال ۱۹۹۳ و پس از توقف تولید ۷۰۰ هم ادامه پیدا کند.
با این که این ولوو ماشین لوکسی نبود، اما به خاطر کیفیت و امکانات قابل توجهاش رقیبی جدی برای بنز و بامو شد و مشتریان با هر سلیقهای را به خود جلب کرد. بسیاری آن را ماشین استادان دانشگاه میخواندند و همزمان جوانان با تقویت موتورش با آن مسابقه میدادند.
شهرت سری ۲۰۰ تا آنجا پیش رفت که بسیاری این ماشین را نماد ولوو میدانند و تاثیر این مدل حتی در محصولات کنونی این شرکت هم دیده میشود.
منبع: بی بی سی
source