به گزارش آرمان ملی آنلاین،  این مفهوم از یک‌سو به حاجت خواستن از خداوند و طلب شفا از او مربوط می‌شود و از سوی دیگر، به فرآیندی روحانی اشاره دارد که فرد با تمرکز بر خداوند و یاد او به درمان یا پیشگیری از مشکلات می‌پردازد. دعا درمانی نه تنها برای دیگران مفید است بلکه خود فرد نیز می‌تواند از آثار آن بهره‌مند شود.

دعا و سلامتی در قرآن و روایات: اسلام به دعا به عنوان یک وسیله برای رسیدن به شفا و سلامتی تأکید فراوان دارد. خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَلَا یَعبَؤُا بِکُمْ رَبِّی لَوْ لَا دُعَاؤُکُمْ» که نشان‌دهنده اهمیت دعا در نزد خداوند است. همچنین، در قرآن آمده است که دعا می‌تواند از بلاها جلوگیری کند و خداوند از فردی که به او دعا می‌کند، برکات فراوان می‌دهد.

در روایات، دعا به‌عنوان راهی برای درمان بیماری‌ها ذکر شده است. امامان معصوم (ع) در بسیاری از احادیث به اهمیت دعا برای درمان و شفا تأکید کرده‌اند و گفته‌اند که «دعا از هر بیماری شفاست».

اهمیت اعتقاد در دعا: دعا باید با ایمان و اعتقاد قلبی همراه باشد تا تأثیر واقعی داشته باشد. در غیر این صورت، تأثیر دعا ممکن است کاهش یابد. این اعتقاد در تمام عرصه‌های زندگی، از جمله مسائل دینی و حتی مسائل درمانی و روانی، بسیار مهم است.

دعاهای خاص و عام برای درمان بیماری‌ها: دعاهای عام مانند «یَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَ مُذْهِبَ الدَّاءِ» که برای درمان تمام بیماری‌ها مفید است، در متون دینی آمده است. همچنین برای بیماری‌های خاص نیز دعاهای ویژه‌ای مانند دعای امام باقر (ع) برای درد زانو یا دعای پیامبر (ص) برای بیماری‌ها توصیه شده است.

در نهایت، دعا درمانی به‌عنوان یک ابزار معنوی، نه تنها به بهبودی جسمی و روحی کمک می‌کند، بلکه باعث تقویت ارتباط فرد با خداوند و بهبود وضعیت روحی او می‌شود.