دانش‌آموز سال چهارم متوسطه بود، به عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت.

بيست و دوم ‌اسفند ۱۳۶۳، در شرق رود ‌دجله بر اثر  اصابت گلوله شهيد شد. پيكر وی مدت‌ها در منطقه برجا ماند و بيست و پنجم مهر ۱۳۷۵، پس از تفحص در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش به خاک سپرده شد.

 بخشی از وصیت‌نامه شهید غلامعباس پاینده:

بسمه‌تعالی

با سلام بر مهدی (عج)، با سلام و درود بر رهبر کبیر انقلاب اسلامی و فرمانده‌کل قوا امام خمینی امید مستضعفان سراسر گیتی و سلام بر رزمندگان سلحشور و مقاوم جبهه‌های حق علیه باطل و حماسه‌آفرینان کفرستیز ارتش اسلام که با آمیختن ایمان و تقوی و معنویت با شجاعت و سلحشوری و مقاومت، جبهه‌های پرشکوهی از عشق و ایثار در سنگرهای دفاع از انقلاب اسلامی می‌آفرینند.

امیدوارم بتوانم برای شما یک فرزند نیکو و صالح بوده باشم. از شما می‌خواهم پس از شهادتم هیچ‌گونه گریه و زاری نکنید بلکه خوشحال باشید.

زیرا من پیروز شدم و به آرزوی خود رسیدم و امیدوارم برادران و دوستانم بعد از من بتوانند با پایداری از مرز و بوم، این کشور اسلامی را از دست دشمنان پلید و کافر پاک گردانند.

شما را به نماز سفارش می‌کنم و دوری از گناهان و ایثار داشتن. مادرجان هر موقع به یاد من افتادی و خواستی گریه کنی و یا اینکه بر سر قبر من بیایی آن لحظه به فکر کربلای حسین (ع) باشی که در آن زمان با کافران و ستمگران برای پا برجا ماندن اسلام و آزادی تمام مسلمانان از زیر سلطه یزید جنایتکار و جانی چگونه جان خود و فرزندان عزیزشان را دو دستی تقدیم حق تعالی نمود.

مادر مگر علی اکبر، قاسم و سرباز شش ماهه‌اش در عاشورا در کربلای امام حسین شهید نشدند. مگر حضرت عباس دو دستش را از خود جدا نکردند؟ پس من که از آن بزرگواران بیش‌تر نیستم، بلکه یک بنده گناهکارم.

شما ای خواهرانم و برادرانم امیدوارم پس از من برادرانم رهروان امام حسین (ع) و خواهرانم زینب‌گونه باشند، عمل‌تان فقط برای خدا باشد. در پایان از پدر و مادرم اکیدا درخواست حلالیت دارم.

منبع: نوید شاهد کرمان

انتهای خبر/ پسند https://armanekerman.ir/vdcdz90fzyt0ok6.2a2y.html