به گزارش ایسنا، مطالعه‌ای که به تازگی در مجله معتبر PNAS منتشر شده است، نشان می‌دهد که مغز با همکاری پیچیده بین نواحی مختلف خود قادر است چهره‌هایی که بخشی از آن‌ها پوشیده شده را شناسایی کند. این پژوهش که به عنوان بخشی از رساله دکتری جلال‌الدین نوروزی، دانشجوی دکتری فیزیولوژی در دانشگاه تربیت مدرس انجام شده، در آزمایشگاه پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و تحت راهنمایی دکتر ابوالقاسمی به انجام رسیده است.
جلال‌الدین نوروزی، دانشجوی دکتری فیزیولوژی دانشگاه تربیت مدرس با بیان توضیحاتی درباره این پژوهش گفت: این تحقیق به بررسی دو ناحیه کلیدی مغز پرداخته است: قشر شکمی‌جانبی پیش‌پیشانی (vlPFC) و قشر گیجگاهی تحتانی (ITC). نتایج نشان داد که وقتی بخشی از چهره‌ها پنهان می‌شود (مانند زمانی که با ماسک یا مانعی پوشیده شده‌اند)، فعالیت ناحیه پیش‌پیشانی به طور قابل‌توجهی افزایش می‌یابد، در حالی که قشر گیجگاهی تحتانی تمایل بیشتری به پردازش چهره‌های کامل و بدون مانع دارد.
وی افزود: جالب اینجاست که پردازش چهره‌های نیمه‌پوشیده در دو مرحله انجام می‌شود که درست بعد از مرحله اول پردازش در قشر گیجگاهی، ناحیه پیش‌پیشانی به این محرک‌های دارای مانع واکنش نشان داده و سپس اطلاعات پردازش‌شده را به قشر گیجگاهی انتقال می‌دهد. این تعامل نشان‌دهنده همکاری منحصربه‌فردی بین این دو ناحیه از مغز است که امکان بازسازی و درک چهره‌های ناقص را فراهم می‌کند.
این دانشجوی دکتری فیزیولوژی دانشگاه تربیت مدرس گفت: این یافته‌ها چشم‌انداز جدیدی در مورد نحوه درک چهره‌ها ارائه می‌دهد و می‌تواند در پیشرفت فناوری‌های مرتبط با هوش مصنوعی و درمان اختلالات شناختی و بینایی کاربرد داشته باشد.
انتهای پیام