**زندگی پراسترس می‌تواند بر روی کد ژنتیکی ما اثری ماندگار بگذارد**
زندگی پراسترس و تعرضات روحی می‌توانند آثاری را روی کد ژنتیکی ما برجای گذارد و برخی از این آثار ممکن است به فرزندانمان منتقل شوند. پژوهشی جدید نشان می‌دهد اثرات ضربه‌های روحی که مادر تجربه می‌کند، حتی پس از پایان‌یافتن خشونت، برای مدت طولانی باقی می‌ماند.
**ادامه ی علائم استرس و خشونت**
تیمی بین‌المللی از پژوهشگران سازوکارهای فیزیکی پشت آسیب‌های روانی بین‌نسلی در انسان را نشان داده و توضیح می‌دهند که چرا افرادی که در سابقه خانوادگی خود سختی‌ها و مشکلاتی داشته‌اند، بیشتر درمعرض مشکلات سلامت روان مانند اضطراب و افسردگی قرار دارند؛ حتی اگر خودشان مستقیماً این سختی‌ها را تجربه نکرده باشند.
این تیم با همکاری نزدیک این خانواده‌ها که اکنون در اردن زندگی می‌کنند، توانستند نمونه‌هایی از سلول‌های داخل گونه‌ی ۱۳۱ نفر را جمع‌آوری کنند. نمونه‌ها برای بررسی تغییر در آثار اپی‌ژنتیکی تجزیه‌وتحلیل شدند. تغییرات اپی‌ژنتیکی مستقیماً در توالی DNA اتفاق نمی‌افتند، بلکه تغییرات شیمیایی هستند که بر نحوه عملکرد ژن‌ها تأثیر می‌گذارند.
پژوهشگران خانواده‌هایی را که قبل از سال ۱۹۸۰ از سوریه مهاجرت کرده بودند، به‌عنوان گروه کنترل انتخاب کردند. آن‌ها در ۱۴ بخش ژنوم افرادی که مادربزرگ‌هایشان حمله حما در سال ۱۹۸۲ را تجربه کرده بودند، تغییراتی را پیدا کردند. هشت مورد از این تغییرات حتی در DNA نسل‌های بعدی که خود خشونت را مستقیما تجربه نکرده بودند، دیده می‌شد. نتایج همچنین حاکی از آثاری از تسریع پیری اپی‌ژنتیکی بود که ممکن است خطر ابتلا به بیماری‌های مرتبط با سن را افزایش دهد.