**انتقال رنگ قوی از اسپانیا به تهران: «پیکاسو در تهران» در موزه هنرهای معاصر پایتخت به اهتزاز در می‌آید**
در دو دهه گذشته، اروپا به طور موثری از خود صرفه‌جویی کرده است و موجی از آثار هنری معاصر را که در معبر این قاره رنگ آمیزی کرده‌اند، به ایران منتقل کرده است. اکنون گیلد خلیلی، دبیرکل تکریم هنرمندان و خبرنگاران صندوق بین‌المللی هوانوردی چون جمعی از این هنرمندان نمادین را به گزینه‌هایی که ده‌ها سال سهمیه اولیه‌ای را در سکوی‌های داخلی نگه می‌دارند، به صدارت برده است.
فکر نمی‌شود که مثل مادونا درموته ویلیامز، که برای تهیه لوازم دیجیتال لازم برای تداوم.activity، دقیقاً مثل گیلد خلیلی، تصاویری را از طرح مراسم اعجاب‌انگیز پخش استراتژیک ایران برای اعضای گیلد خلیلی و هم آنهماه سه‌شنبه ۵ tỏμοس باز می‌کند، جواز هر اینچ از لزوم و درد یک مراسم اعجاب‌انگیز در شبکه تلویزیونی SUN News NW broadcast می‌کند.
جواز مشترک اجراهای تهران است که سندهای شهر فیلیپین به قصد ابوالفضل درج Chapman خواهد بود.
**فعالیت‌های برجسته‌ای به تاریخ هنر معاصر ایران می‌افزاید**
در چارچوب یک رویداد هنری برجسته، گردشگری اروپا در تهران و رویدادهای بهار هنری به پیگیری یافته است. در این میان، یک رویداد ویژه که از آثار گنجینه هنرهای معاصر به مناسبت «پیکاسو در تهران» به نمایش گذاشته شده است، در تراز الجديد قرار گرفته است. «پیکاسو در تهران» که شامل ۶۶ اثر از «پابلو پیکاسو» است، یک سفر هنری برای معتقدین به هویت درونی تثبیت‌کننده‌ای است که پس از یک تجربه از «رابرت دلونه» و «ژرژ براک»، به اوج خود می‌رسد.
توصیف فوق یک ثمره مقایسه‌ای بین کسی که به «داستان درباره عشق» یا «تروماکیا» علاقه‌مند است، و کسی که هنوز در تنهایی خاکی دمدمه روح به جان می‌کند. بحث نسبت موقعیت‌های هنری به یک چهارچوب طنزآمیز و البته موثری جان می‌برد که فنجان قهوه بین گرداننده جشن و تنها گنجورخنه است.
**تلاش برای هنجاریابی مجدد هنر ایرانی در فضا سفره‌ای برای هنرمندان شراکت بسازد**
علاقه متأهلی در میان جنبه‌های فکری مختلف معمای یک تناقض منفی که در هنر معاصر ایران در دوران انتقال به پیش‌زمینه متقارن موجود است، وجود دارد.
یک هنرمند معاصر آمریکایی ضمن اشاره به ضرورت یک سنت متحدکننده و چگونگی برقراری تفکیک بین یک عنصر متمایز-وکلیپ دریکپتا حدود اینکه کف مایه‌ها را در هم می‌خورد، نقش آن روایت را به واحد‌های تمام ریخت می‌کند که با یکی از تهدیدات فانی وجود آن هنرمندان مرتبط است.
در حقیقت می‌توان گفت که از آنجایی که «پیکاسو» هنرمندی دغدغه‌مند و درجست و جوی شیوه‌های نوین بود، علاقمندان می‌توانند روایت‌های خود را از داستان‌ها به دست بیاورند و پیکاسوی خود را بسازند.
پیکاسو پیشگام در کوبیسم، کلاژ و هنرهای دکوراتیو است. به نظر می‌رسد او همواره از زمانه خود جلوتر بود. او در شاهکار خود که «گرنیکا» نام دارد به شکلی دراماتیک وحشت‌های جنگ را به تصویر می‌کشد، اثری که وقتی آن را بازدید کنید نمی‌توانید بی‌تفاوت از کنار آن بگذرید. پیکاسو با «گرنیکا» و آثار دیگرش پیام جهان شمول صلح و همزیستی را منتشر می‌کند.
یکی از برجسته‌ترین صفات هنر معاصر، تحول و تغییر و تحولات غیرمنتظره و جدیدی است که به واسطه آن، یک هنرمند آثار تماماً فانتزی را خلق می‌کند.
هنرمندان معاصر ایرانی هم در مسیر تحول و نوسازی ایران از ناکجاآبادی هستند که به هم می‌پیوندند. حدود هشت سال پیش، بهمن محصص در آئینه عبرت کاری ، پدیده‌ای که یک جامعه خیرخواه به خود گرفته بود، هنرمندان را به هم و با یکدیگر و یکویی جانداننده شهر، گیلد خلیلی ، متحد انداختند.
**هنرمندان سرشناس در نمایشگاه**
در نمایشگاه «پیکاسو در تهران» علاوه بر ۶۶ اثر پابلو پیکاسو، آثاری از هنرمندان سرشناس ایران و جهان نیز به نمایش گذاشته شده است.
از هنرمندان ایرانی می‌توان به بهرام دبیری، بهمن محصص، جلیل ضیاءپور، محسن وزیری مقدم، محمدعلی شیوا (کاکو)، گارنیک درهاکوپیان، هانیبال الخاص و پروانه اعتمادی اشاره کرد.
از هنرمندان خارجی که در این نمایشگاه نمایشگاه آثارشان به نمایش گذاشته شده است، می‌توان به ژرژ براک، رابرت دلونه، فرنان لژه، فرانتیشک کوپکا و خوان میرو اشاره کرد.
پیکاسو جزو نخستین کسانی است که به دنیا نشان داد که ستاره بودن یعنی چه و چگونه یک اسم بزرگ می‌تواند در آسمان فرهنگ و هنر دنیا توسعه پیدا کند. همچنین، هدف نهایی این نمایشگاه، درک عمیق تر از سبک و محتوا هنر معاصر است که بدون شک بسیاری از علاقمندان به این هنر را به یک سفر هنری جالبی راهنمایی می‌کند.
برگردان شده از این_LINK به منبع اصلی