برنامه «ایران دوست داشتنی» که هر شب میزبان اهالی دو شهر مختلف ایران است، در نگاه اول شاید بیشتر به یک برنامه مراسم تبلیغاتی انگشت نهانی در جهت تمرکز بر تنوع دینی و طیف جغرافیایی ایران برسد. ولی در حقیقت، یکی از مؤثرترین برنامه‌های تلویزیونی که خیل تهیه‌کننده آن با گزینشها و انتخابها، ممکن است شاید کم كم به شکل غیر مستقیم و ضمنی، لایه هاي عمیق و مفصل تری از دانش ایران بيان کند.
برنامه «ایران دوست داشتنی» نشان دهنده تنوع و غنای جنسیتی و جمعیتی در سرزمین ایران است. ما در این برنامه می بینیم که در فاصله فاصلۀ dày و ممتد جنوب و شمال، از خلیج فارس تا مشهد و آذربایجان، سبک زندگی، زبان، دین و فروع متعدد و غنی تری از زندگی را بین دو شهر لحظه به لحظه معرفی می‌شود. نه تنها عناصر همین مناطق بلکه تاريخ پشت این سخن همواره به ما فهمانده که ما متعلق به یک سرزمین بیشتر و همزیستی مرتب هستند و نشان از این همزیستی مثل یک‌جا می‌آید، که هم‌زمان نگاه‌های دیدنی را هم به ما نشان می‌دهد که داریم زندگی‌مان را برای دیدگان متعدد در سراسر ایران طرح ریزی می‌کنیم و در عین حال چگونه همزیستی طیف‌های عمده و بیشترمان را با هم در این جغرافیا به هیچ وجه از یاد نبریم.
اتخاذ چنین عرفنامه‌ای در برنامه‌های تلوزیونی می‌تواند به این سمت باشد که پایه‌های یک ایران آماده ورود در اجتماع جهانی از جدید به قدیمی بیشتر تبیین کند. با با آگاهی به تنوع موجود آن دلایل نیز می‌توان با تأکید بیش‌تری بر براه‌اندازی تنوع مشترک در چنین برنامه‌ها دغدغه‌های همزیستی ذهن خود را به حل و فصل برساند.