دنیای تولید تراشه اکنون در معرض تغییرات به顯asic می شود. طبق گزارش‌ها، اینتل و TSMC در زمینه‌ی تعاونی تولید تراشه در ایالات متحده آمریکا به توافق اولیه به‌رسمیت رسیده‌اند.
این تلاشی عمده توسط دولت آمریکا در پی فرار اینتل از استراتژی IDM 2.0 اینتل، که مشکلات بسیار زیادی را به همراه داشته است، پدید آمده است. اینتل مدتی است که در حوزه تولید تراشه پیشرفته و بازار محصولات به اولییت دست نیافته است. در همین راستا، دولت آمریکا تمایلی ندارد که کارخانه‌های اینتل را به سرمایه‌گذاران خارجی و به‌ویژه TSMC واگذار کند.
ولی هنوز این خبر جدی موجب نشد که روشن شود نقش TSMC در مدیریت و تولید تراشه کارخانه‌های آمریکایی اینتل چگونه خواهد بود. بسیاری از این کارخانه‌ها فقط می‌توانند تولید پردازنده‌های اختصاصی اینتل را انجام دهند و در عین حال قادر به بهره‌برداری از فناوری Intel 18A نیستند.
در حال حاضر باید دید که برنامه TSMC برای تصاحب 20 درصد از سهام اینتل Foundry چگونه با سرمایه‌گذاری 165 میلیون دلاری این شرکت در کارخانه Arizona Fab 21 هماهنگ خواهد شد.
پس از انتشار خبر همکاری اینتل و TSMC، بازارهای مالی به‌سرعت واکنش نشان دادند. سهام اینتل 7 درصدی را تجربه کرد که بخشی از افت ارزش بازار اینتل را جبران کرد. ولی در مقابل، سهام TSMC در بازار آمریکا 6 درصد افت کرد که این واکنش متفاوت سرمایه‌گذاران را به‌وضوح نشان می‌دهد.
تهویه‌هایی محتمل وجود دارد که در وهله اول اینتل را بروی برادکام، AMD یا کوالکام پیش از هر شرکت دیگر خواهد برد.
در حال حاضر قرار است همچنین دید شود که سهام کدام شرکت‌هایی بخش 80 درصدی این شراکت را دارا هستند.
حال نوبت به شناخت چالش‌هایی است که این توافق به‌وجود می‌آورد و اگر این توافق باید موجودیت خود را به‌طور موقت یا طولانی مدت حفظ کند، چه راهی برای موفقیت در اتخاذ آن خواهد داشت.
سؤال‌هایی که در وهله اول باید برای فهم توافق اینتل و TSMC طرح کرد این است که آیا طرح در وهله اول بدون در نظر گرفتن دلایل و موانع، توافق کارآیی است یا خیر و که آیا این دو شرکت از ذهنیت و مشهودیت مشترکی برخوردار هستند یا خیر.
دشواری این است که این توافق عمده چگونه می‌تواند به بهترین نحو برای دولت آمریکا و سایر شرکت‌های دیگر که به پدید آمده پاسخ دهیم؟