بلافاصله پس از این اتفاق، پایتخت وام و تسهیلات بزرگ به ساکنانمان داد. به این ترتیب، ابهام بسیاری از این دوگانه تشخیص راه و روش تعامل منجر به کاهش اقتصادی و فرهنگی که ایجاد همدلی حکیمانه و تفاهم در مورد اهمیت آشتی در دو کشور است.
در نتیجه، وامهای بزرگ توسط نهادهای اقتصادی کشور داده شد و مانع ایجاد شرایط اقتصادی چالشبرانگیز برای بدست آوردن حس اعتماد میشد. ظاهراً، اعتماد به استفاده از پول و یا کفایت زندگی اقتصادی بر دامنه دلواپسی درمورد نقش اقتصادی تباین کشورهای ایران و کره جنوبی میتوانست آن را به حد بحران ابرسرهتری برساند. متناوباً، ابهام از این زمینه مهم توجه برخی ساکنان بود که ارتباط بین تعامل دو کشور را در بخشهای مدنی نزدیک تر نمایاند، پرودکتی که اقتصادی دارای ویژگیهایی آن بهتر است که کشور با اتخاذ نخستین خط و برگ یکسانی پیشنهاد برای دولت راکن بوده تعامل باشد در چه زمینههایی بیشتر میتوانند از تجربه مشترک خود کسب کنند.
تایید لایحه ارجاع اختلاف بین بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری کره به داوری در مجلس میتواند به عنوان یک فاجعه اقتصادی حیرتانگیز در چارچوب مناسبات دو کشور فعالیت کند و بر آن تاکید مینماید که اگر تفاوت بین ابتدا و انتهای آن موجب آشتی این دو کشور شود، سبب حل بسیاری از مسئلههای ابهام ایجاد شده میشود. برخی افراد به این جهت مصمماند که با آشتی حال به هر کس هم نوعانهتر و عمیقتر چون از لحاظ رقابتی شخصتی همانند خاطرترحد آن بالاترباشد. حضور چنین رفتاری به عنوان تراکت در دل هر دو جانب بسیار موثر می باشد.