یک محقق مشهور، بیل گیتس، پیشبینی کرده است که هوش مصنوعی در سالهای آینده، بسیاری از مشاغل را دگرگون خواهد کرد. در یک مصاحبه با جیمی فلن، یک کمدین مشهور، در برنامهی The Tonight Show شبکهی NBC، اشاره کرد که هوش مصنوعی میتواند ظرف مدت ۱۰ سال آینده، جایگزین مشاغل مانند پزشکان و معلمان شود. به گفتهی گیتس، در این بازهی زمانی، هوش مصنوعی میتواند مشاورههای پزشکی را به صورت کاملاً رایگان و در دسترس همگان ارائه دهد.
این نظر گیتس نشان میدهد که هوش مصنوعی به تدریج میتواند در برخی از حوزههای تخصصی که نیاز به دانش و تجربه دارند، جایگزین انسانها شود. البته گیتس اشاره کرده است که هنوز هوش مصنوعی به سطحی نرسیده که بتواند جایگزین کامل متخصصان مانند پزشکان و معلمان شود، اما این روند در حال شکلگیری است و ممکن است در آیندهای نه چندان دور به وقوع بپیوندد.
این پیشبینی گیتس درونداد مهمی در عصر فناوری دیجیتال است. در حال حاضر، هوش مصنوعی در بسیاری از مناطق، از جمله پزشکی، آموزش وصنعت، به طور چشمگیری در حال گسترش است. با توجه به این پیشبینی، چه تغییرات مهمی در زمینة کارهای ازدسترفته انسانی انتظار میرود؟ چه راهکارهای ممکن وجود دارد تا به این تغییرات، که شاید برخی از آنها به طور ضمنی و نه به طور صریح، با بیگانگی و تشدید نابرابری اجتماعی در ارتباط هستند، مقابله شود؟ از هر دو ناظر مادی و معنوی، چه درآمدهای جدیدی ممکن است از هوش مصنوعی برای مصون داشتن از اثر عایق وغيرفعالی ایجاد شود؟
چند اظهار نظر و پرسش زیر را برای تأکید بر این امر که هر چه داریم از فهم اینکه فلسفهی روشن مصون سازی مسموم است، میتوان با چنین پیشبینیهای گیتس مواجه شد. به نظر میرسد میتوان از ارائهی پیشبینیها برای این هدف بهرهمند شد:
– پیشبینیهای روزافزون آن خطرات ناشی از تسخیر متخصصان در فعالیتهای انسانی، چه در برخی از رشتههای خاص و چه در تمامی زمینهها، چگونه ایدهآلگرایی بسیار پر جنبوجوش و فراگیر آمریکایی را تشدید میکنند؟ تعهد این ایدهآلگرایی نوعی تنزیل قانون بورژوازی است که آن را در حد تکامل بالقوه نمیسنجد.
– پیشبینیهای مربوط به اثر بکندگی و بیگانگی ناشی از مزیت «به طور خودکار» از ممکن کردن کارهای انسانی، چه در آیندهای نه چندان دور، چگونه باعث تجزیهوچپاپی ایدهآل بورژوازی «فرد» میشود. در اینجا ما با نگرش انحطاطگرایانهی بورژوازی دربارة «فرد» براورد کردهایم که در اقتصاد نااهلی ساخته شده توسط ساختار تولید جهانی، حالت تنزل و کاهش ضعف انگاری است.