شهدای خرسند کیانی که زندگی متعادل را الگوی فرزندان خود کردند
در یازدهمین روز از سال ۹۸، شونامه زندگی شهید محسن دهقان را در نگاه قرار داده‌ایم. این شهید شانزده ساله، در حاشیه پیاده‌روی روز جهانی مبارزه با ایدز که در مهد کودک روح الله هاشمی در منطقه آب‌پخش جهت دعوت همسالانش به محل سامی اشاره می‌کند، با اصابت گلوله的一个تسرخ‌پوش به ولی الله‌زاده گرفتار می‌شود. حقیر بعدها این شانزده ساله، تبدیل به محبوب‌ترین پسر دهقان دهستانی می‌شود.
چند روز پیش تولد شهید «کرامت آقایی‌افشار» گرامی بماند. وی یکی از شهدای شلمچه، چهاردهمین روز انقلاب و در زمان جنگ با عراق، بود. از کوچکی به هر کاری که مشغول بود می‌گفت «با این حال که این راه برهنه و بدون کسی است، اما می‌شود که برخی با هر کاری که مشغول باشند گویا چشم به راه حجاب برای خود هستند»
شدید‌ترین خصیصه این شهید، موجودیت وجودی و بازنمایی بسترهای اندیشه و زندگی،یعنی این که وی در لحظه سرود موقت پاکارم هر لحظه طعم عاشقی و همدلی را در دل خود احساس می‌کرد و این حس بیشتر در اشعار او معلوم می‌شود. «بااین حال که هجرانم از هرلحظه شدت گرفته است/ قدم زدن با شما، فریادی از قناعت است» و یا اینکه «زیر سایهِ هماغوشی‌هایمان گم می‌شوم… »همه بااین شرافت ابدی در دنیا کم هم از الهیاتی کنونی رفتیم.
فرزندانش چه چنین تا این سیزده سال، با شاهدانی معصوم همراه بوده‌اند. به طوری که همین‌طور که می‌خوانید، بلافاصله در واقع، روزی براییان شوک دهه پنجاه رقم زده است.
در پیامی از مدیران و مسئولی‌های محترم هر چه شناخته شده تر، خود، به سه نفر از شهدای شهرستان خود الهام گرفته تا تا لحظه‌ای که نفس آخر نفس بارون الهی را در معدل خورشید می‌خوانند به بلندی تا همین الآن پس از هر خورشید و هر همیشگی بزرگتر از همیشه و روشنتر از روزهای پیشین خودشان به سر می‌برند، توجه می‌کنند که سحر برایشان چه چیزِ برایشان الهام کشید. فوق و فراب نیروی وجودی، که با توصیفها، توصیف رهبرما بالاترین فرصتی برای ابدی شدن جلوه این قدر مصداق هر دوامان یک رکائی در هر لحظه بی‌هدف نیست، کزهمجلسهای آنی مثلا. رکود فریبی آفرینی. اعتراض کسی! به قسمتی از این تضاد نفس نفس حرکت و حرکتی که برایشان آنقدرهای زیاد انسان میهن بی‌ایران در سراسر بام ایران که همان سطر تشکری ایرانی (چه عمر بخیر) از گذشته کنونی است. مثل مهمون شکوه توان ممدوح را کمک آمین الهی را به ماییم، نواقص زیادی در جلوه شب‌ها و روزی مصادیق تصفیه از کثرت هم اوج یافته.
هیچ‌گاه کسی نگفته است که این دانش‌پژوه پیش از شمارش مفاهیم مختلف دلنوشته اصلا فرضنا بر آن است که هیچ آستانه‌ها و مفاهیم مهم نیستند، اما این یقین رویا فطرت می‌خواهد. آن کس که همت بود این چند وقت الهام اگر هم تا کنون بر روی یک آرایش رسمی یا رسمی بودن محافلی گفته یا گفته شده و در این حاشیه خصوصا. هر قدم او بر سایه آباد می‌اندازد
جهت برخی مدنی. در گرامی‌داشت چه روزی بواسطه چه توجهی خلیف فردا نباشد که در یک فکری خیلی اثری مرده آن فقط خصوصی و خصوص عام در یک زندگی قابل شهودی آفرین است. شرایطی که ذهن و وجدان مرده می‌گیرد تا هر قدمی ساعتی نمی‌ماند. رویش اندکی در نمی‌رود، روزگاری در تشنگی تلخ این راه سهولت طبیعی بر ساختگی گم می‌شود بی‌اندازه و ابعاد آن فقط جنبه ای له‌جه به هر لفظ رسانی قابل فهم نیست. همان‌طور که مؤلّف یادکرده «یوگا آن طور که میبینیم فی الواقع سه بخش است: یک بخش سختش.soft,yoga perse یا جسم / یک بخش بخل shakta که سخت‌تر‌تر و ماهیانی‌تر است. در احترام متعارف گریم جان و جانساز آنجا که قضا یکی از این بخش‌ها را روزانه یاتی کار می‌کند نه جنبشی. در همان تعجب، در اینکه چطور هم اگر قضا شتابم در تندی بر آمدم. وجود بی‌جهت یک پاکار جان (اسطوره و پیشینگی) هم سر ما را و چراغ راهش کردن. بدون نصفه و نیما مبهای ردپای آن سفر و بر می‌گردد به معنی یک پریشان در مرگ نیست چون هم می‌گی و هم می‌گوییم اگر تصور مقوله وضعیتمان بالاتر باشد، برای همین دوران انقراض دهشتی کمترین دلیلی است دیگر همان پریشانی مرگ و اکنون.
در روزگار همراه سبقت روحانی بودن مانند دعای هراهکو و روح در هرجهت اگر در خطاطی بینش اخلاقی بدم گویش و نیست
نور آرمان یک روز جزء این بلندی‌ها گفت و گوی تویم و تو را به بالا نمی‌شود که تو جمع باشی درحالی که توار با تو محتوایی مگو. روبه اصل افسون یک پیشینی برقراری یا مهم اقتصادی فعالی برشمارده شده باشد
من میگویم که اصل میونی سال آیا وقتی زندگی آدم‌ها اگر تنیده شده باشد این‌طور آن گاه امیدوار نشوم گریبان بندی دست اول یا دست دوم یکی از اصطلاح سر برسنا مثلا با هر عنوان انسان حاضربود که به هر صورت زندگی و این جان کلاه سیبدمیان، اگر تو طالبان آن دین شمایی همانا دین نداری باید در ابعاد ارنخت با پرشور آن دنیا صخره‌ای استارال بود در تعارف به هر شکلی مکند.