روز سه‌شنبه، 26 فروردین‌ماه، دانشگاه تهران سومین نشست «دیدار با مفاخر دانشگاه» را برگزار کرد. در این نشست، سرپرست دانشگاه، دکتر سید حسین حسینی، ضمن حضور در منزل دکتر ژاله آموزگار، استاد برجسته دانشکده ادبیات و علوم انسانی، با ایشان دیدار و گفت‌وگو کرد. در این جلسه که با حضور تعدادی از معاونین و مدیران دانشگاه برگزار شد، دکتر حسینی استاد دانشکده ادبیات را از استادان بسیار برجسته و شاخص دانشگاه در زمینه فرهنگ و ادبیات ایران برشمرد که تقویت هویت فرهنگی ایرانیان به تلاش‌های ارزشمند این استادان وابسته است.
در این نشست، دکتر حسینی با اشاره به بن‌مایه‌های غنی فرهنگ ایرانی، گفت: «زبان و فرهنگ اصیل ایران از غنا و ارجمندی بسیاری برخوردار است و اصالتی دارد که در کمتر فرهنگی یافت می‌شود. همین اصالت بود که بعدها با ورود اسلام توانست آن همه افتخارات علمی و فرهنگی را در تعامل و همبستگی با فرهنگ اسلامی رقم بزند.»
دکتر حسینی در ادامه افزود: «دانشگاه محل تضارب افکار و آرا است. زمانی در دانشکده‌های ما آرا مختلف و نظرات گوناگون در بین استادان مطرح می‌شد و مورد بحث قرار می‌گرفت که از نتایج آن، افکار جدید زاییده می‌شد و دانشجویان غنی و با دانشی تربیت می‌شدند که استادان امروز ما هستند. شایسته است که تجارب استادانی که از این نسل درخشان هستند، جمع‌آوری و منتشر شود تا نسل بعد نیز این تجارب را مورد استفاده قرار دهند.»
در این نشست، استاد پیش‌کسوت دانشکده ادبیات، دکتر ژاله آموزگار، ضمن تشکر از حضور سرپرست و مسئولین دانشگاه در سخنانی گفت: «من درخواست‌های زیادی از سوی مسئولین برای برگزاری چنین دیدارهایی دارم، اما نمی‌پذیرم. دلیل پذیرش امروز من، این است که احساس می‌کنم که از خانواده خودم که دانشگاه تهران است، اقوام و بزرگان و خویشانم به دیدار من آمده‌اند. من دانشگاه را نه بر حسب تعارف، بلکه به طور واقعی خانه خودم می‌دانم و افتخار می‌کنم که عمرم را با دانشجویان در محیط دانشگاه سپری کرده‌ام و افتخاری بالاتر از این برای خودم متصور نیستم.»
دکتر آموزگار ادامه داد: «دانشجویان را که می‌بینم، گویی واقعاً فرزندان خود من هستند. به آنها می‌گویم شاد باشید و تلاش کنید. شادی و تلاش دو چیزی است که هم جامعه به آن نیاز دارد و هم باعث موفقیت شما می‌شود. من استادان بزرگی داشتم که از آنها بسیار آموختم و در عین حال متواضع و فروتن بودند. من در مقابل آنها کسی نیستم. در روزگار ما، مثل امروز، استادان دنبال مقاله و امتیاز و رتبه نبودند و شاید به همین دلیل بود که موفقیت‌های علمی بزرگ حاصل می‌شد. همین توصیه را هم، من امروز به همکاران و دانشجویانم دارم.»
در این نشست، استاد پیش‌کسوت دانشکده ادبیات در ادامه افزود: «یکی از مهم‌ترین نیازهای امروز ما، شادی است و شادی با چیزهای ساده حاصل می‌شود. گاهی دیدن یک گل در یک باغچه، شادی‌آور است و باید فضای شادی را در جامعه تزریق کرد و تقویت نمود. هیچ کشوری مردمی مثل ما مهربان و دوست‌داشتنی ندارد و حتی در سفرنامه‌های سیاحان هم مردم ایران به روی گشاده، مهمان‌نوازی و صفات خوب شهره هستند. اما متأسفانه انگار جوری تعریف می‌شود که مردم ایران بد هستند. این تبلیغات نادرست را باید از بین برد و از محاسن و زیبایی‌های فرهنگی و رفتاری ایرانیان یاد کرد که در طول تاریخ شهره بوده و اکنون نیز همین‌گونه‌اند.»
در این نشست، استاد پیش‌کسوت دانشکده ادبیات در ادامه افزود: «ایران متعلق به همه ماست. آنقدر باید این جامعه را تقویت کرد و توسعه داد که همه کسانی که ایران را ترک کرده‌اند، به ایران برگردند و به مملکت خود خدمت کنند. من در این سن و با همه تجاربی که دارم همواره می‌گویم که هیچ جای جهان مثل ایران مردم و اقلیم فرهنگی و طبیعی چنین خوبی ندارد و باید تلاش کرد که متخصصان و استادان و دانشجویان در ایران بمانند و دغدغه‌هایشان کم شود؛ چرا که این سرزمین از همه نظر غنی و نمونه و منحصربه‌فرد است.»
در پایان این نشست که در فضایی بسیار صمیمانه انجام شد، سرپرست دانشگاه تهران، نشان دانشگاه تهران را به استاد آموزگار هدیه دادند و از زحمات این استاد برجسته تقدیر نمودند.