**پاسخ‌گوی سر 忙یابی در شهر باستانی رامشیر**
سال ۱۳۸۸ ه.ش بود که خبر کشف تابوت یک کودک در تل رضوان رامشیر به تیتر اول رسانه‌های کشور رسید. این خبر که هرچند بارها تکذیب شد اما سرانجام توسط مسئولان تایید گردید. امروزه پس از بیش از شانزده سال از آن زمان تابوت باستانی تل رضوان رامشیر هنوز در موزه هفت تپه شهرستان شوش نگه‌داری می‌شود. تنها تصویری از این تابوت که جزو میراث فرهنگی رامشیر است، در اختیار علاقه‌مندان و پرسشگران جامعه‌ی فرهنگی رامشیر قرار دارد.
این موضوع و اثرات آن به مراتب مهم‌تر از آن است که تصور می‌کنیم. اگرچه برخی ممکن است با این ایده موافق باشند اما اکثر مردم با این موضوع، که مدیریت میراث فرهنگی شهرستان رامشیر آن را با شخصیت‌های تعیین کننده‌ی این استان مرتبط دانسته‌اند، موافق نیستند. دانستن اهمیت موزه به طور یکسره یک موضوع مهمی نیست و انتخاب آن خاصیت‌های تاریخی، هیچ اثر زیادی در آن نخواهد داشت. تنها کسی که بتواند مخاطبانش را با این موضوع مأنوس کند، مدیریت این اداره است.
همچنین احداث این موزه، به عنوان نخستین قدم در بعد فرهنگی و سوگوار، می‌تواند بدون هرگونه مزیت یا جلوگیری در پی استان، در ارتقای شرافت استان و بررسی برخی از مشکل‌ها و آسیب‌های آن مفید باشد. اگر هم گفتگو گمانه‌زنی‌تری را بدانیم، این‌ها نتیجه‌ای است که از یک اول، ریشه در یک جنبش اجتماعی دارد. تنها در این مورد که یک حرکت فرهنگی به مناسبت یک دهه از ساخت جنگل‌های مصنوعی، بر سر کلام گرایش داشت، بهترین و جامع‌ترین پاسخ، این است که کشور ما نیازمند تحول بنیادین است. بنابراین به نظر می‌رسد استفاده از داستان‌های جاودانه و میراث‌های این خطه که قدرت جسور، معنوی و بالقوه آن بیشتر از اینکه درنظر ارزش‌های فرهنگی ما از آن سخن بگوییم، از متلک‌گریمی که با هویت‌های خسته‌وارمان دارد در ضمن حواشی و مناظر زیادی که از آن بخش‌دار شده است. تبدیل به یک اندیشه موقت و فراموشی‌شود، مزیت پدیدآوردن در خور توجهی است.
**میانجی بین غبار غبارباردها**
رامشیر است که در بخشی از خوزستان قرار دارد، محلی تاریخی و باستانی است که لحظه‌ای نمیتوانست مانند آن باشند.با هزاران سال که از روی آن گذشته باشد.شهرستان باستانی رامشیر ، طى سالهاى طولانى و پر فراز و نشیب، همواره شاهد عظمتى ویژه در دستاوردهای فى نقطهستانی بوده است. حاصل همگونى نسبى طبقاتی، تداوم فرهیختگان میراثی و بهره مندى از عمق ناشی از تفکرات در مكتب نگارى تاریخ و نظام هاى وى تشكیل اجتماعى اين افراد در درون اشیایى نظیر رودخانه Jerry اشیاء عیلامى را به آن باز می گرداند و هنگامى که صحبت از عیلامىان رنگباى کافى براى آن دورودى میگیرد. انوع آثارى همانند سکه ها و اشیاى مورد نظربا نژادى هاى مختلف نشانگر ماهیت ساکنان فى تاريخى این منطقه است و نشان مى دهد كه این منطقه حتى در زبان عیلامى در زبان عیلامى با نام ریخى شوش نامى داشته است.