زلزله اخیر میانمار منجر به کشف ویرانه‌های احتمالی یک کاخ متعلق به دوران سلسله کُنبائونگ شده است. این ولوله‌ها در منطقه اینوا در مرکز میانمار و در حدود ۱۰ کیلومتری جنوب ماندالای پیدا شده‌اند. باستان‌شناسان معتقدند که این ویرانه‌ها ممکن است روزگاری نوعی کاخ آبی بوده باشند که برای مراسم سلطنتی پادشاهان دوران کُبائونگ استفاده می‌شدند.
زلزله اخیر که جان هزاران نفر را گرفت و به زیرساخت‌ها و بناهای مختلف آسیب رساند، موجب آشکار شدن یادمان‌ها و خرابه‌های کهن فراموش‌شده شده است. این حقیقت نشان می‌دهد که اگرچه تکنولوژی و زیرساخت‌های معاصر ما هر روز در حال پیشرفت هستند، اما در کنار آن ما نیز هر روز در حال گم شدن تاریخ خود به عقب‌تر رفته‌ایم.
ویژگی‌های این ویرانه‌ها نشان می‌دهد که این مکان در خدمت پایتخت سلطنتی «راتناپورا آوا» بوده که بین قرون ۱۴ تا ۱۹ میلادی پایتخت پادشاهی‌های پیاپی برمه بوده است. سلسله کُنبائونگ یا سومین امپراتوری برمه، آخرین سلسله حاکم بر این کشور بود که از سال ۱۷۵۲ تا ۱۸۸۵ قدرت را در دست داشت، پیش از آنکه در جریان جنگ‌های انگلیس و برمه توسط امپراتوری بریتانیا ضمیمه شود.
نکته جالب در مورد این ویرانه‌ها این است که اگرچه بخشی از پلکان جنوبی این سازه سال ۲۰۰۹ توسط اهالی محلی کشف شد، اما بخش‌های جدیدتری از این سازه اکنون نمایان شده‌اند. طرح‌هایی برای حفاری و محافظت از این سازه و همچنین طرح‌هایی برای بازگشایی آن به منظور آموزش عمومی در دست اقدام است.
ببینید، این اثر هنری که ۲۰۰ سال قدمت دارد و کاملا فراموش شده بود، مورد توجه دوباره قرار گرفته است. این در حالی است که ما هر روز تا حد زیادی در حال نادیده گرفتن آثار تاریخی و فرهنگی خود به عقب‌تر حرکت می‌کنیم.
نمایندگان محلی از دولت خواستند که برای حفاری و حفاظت از این اثر هنری و فرهنگی کافی هزینه بدرستی کند و همچنین منابع لازم برای بازگشایی این اثر برای آموزش عمومی را در دسترس قرار دهد.
در کنار این اثری که ۲۰۰ سال قدمت دارد، تفکر انتقادی ما درباره تمامی مسائل هنری، فرهنگی و تاریخی ناشی از زلزله نیز بسیار مهم است. آیا ما ازاین که این زلزله به ما یادآوری می‌کند که الان در مسیری هستیم که گویا اطراف تاندر و تعویض حضور تاریخی تان سراسر جهان در حال تلاطم است، خوشحال می‌شویم؟ یا اینکه ما اینکه آن جای لرزه‌زا تاریک را خالی جلوی ما روشن تر کنند، آماده‌ایم؟