تصاویر اخیر ناسا نشان از چهره‌ای متفاوت و سه‌بعدی از ماه دارد که جزئیات ساختارهای سطحی آن را با وضوح بی‌سابقه‌ای نمایان کرده است. این تصویر حاصل ترکیب سایه‌های بلند در مرز روز و شب ماه است که به‌عنوان سایه‌مرز شناخته می‌شود.
یک چیز که این تصویر را منحصربه‌فرد کرده، استفاده از سایه‌مرزها است. سایه‌مرز یا ترمیناتور به خط مرزی میان روز و شب روی سطح ماه گفته می‌شود. در تصویر روز ناسا، خط سایه‌مرز به‌صورت مستقیم قابل‌مشاهده نیست؛ زیرا تصویر نهایی، حاصل ترکیب دیجیتالی چندین نوار تصویری از نواحی نزدیک به سایه‌مرز است که همگی روی یک نمای کامل از ماه قرار داده شده‌اند.
تصویر جدید ناسا به ما نشان می‌دهد که در مناطق سایه‌مرز، سایه‌ها بلندتر، با کنتراست بالاتر و برجسته‌تر دیده می‌شوند. این ویژگی باعث می‌شود حتی تصویر تخت و دوبعدی نیز عمق پیدا کند و جلوه‌ای سه‌بعدی داشته باشد. برای ساخت این تصویر خارق‌العاده، طی ۲ هفته آغازین ماه آوریل، چندین تصویر از نوارهای نزدیک به ناحیه سایه‌مرز ثبت شده و با دقت کنار هم قرار داده شده‌اند.
این تصویر نه‌تنها جزئیات ساختار سطحی ماه را با دقت بیشتری نمایان می‌کند، بلکه بسیاری از دهانه‌های برخوردی ماه که سایه‌هایی به‌سمت راست انداخته‌اند، با وضوح فوق‌العاده‌ای دیده می‌شوند. این سایه‌ها باعث برجسته‌تر شدن ناهمواری‌ها شده و جزئیات ساختار سطحی ماه را با دقت بیشتری نمایان می‌کنند.
یکی دیگر از نکات جالبی که در این تصویر به‌خوبی دیده می‌شود، تفاوت میان نواحی روشن و تاریک سطح ماه است. نواحی تیره‌تر که به آن‌ها «دریاوار» گفته می‌شود، نه‌تنها تیره‌تر هستند، بلکه از نظر توپوگرافی هم صاف‌تر و هموارتر از سایر قسمت‌های ماه هستند. دریاوارها دشت‌های وسیع بازالتی هستند که در گذشته‌های دور، بر اثر فوران گدازه‌های آتشفشانی شکل گرفته‌اند.
سؤال این است که چرا تصویر جدید ناسا از ماه تا این حد مهم است؟ پاسخ در یادآوری رویدادهای تاریخی و تاریخی بالادستی ماه نهفته است. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که ماه در گذشته، دچار گدازه‌های آتشفشانی بی‌سابقه‌ای بوده است. این گدازه‌ها در ایجاد دهانه‌های برخوردی و دریاوارها نقش داشته‌اند و現在 ما با فرّت‌هایی متفاوت و بی‌سابقه از ماه روبه‌رویم.
برایمان این سوال ارجحیت دارد که چه توانایی‌ها و محدودیت‌هایی در chụp تصویر ماه از زمین وجود دارد؟ یک وضوح خوب و باکیفیت نیاز به سری تصاویر متوالی دارد که برای یک فریم کاملی از ماه اما ناقص هم به‌طور کامل دیده می‌شود. علاوه بر این، رویکردهای مختلف در جمع‌آوری این تصاویر مانند روش‌های استفاده از ناسا برای ترکیب تصاویر دانشمندان را به چالش می‌کشد.
نتیجه این صحبت‌ها این است که تصویر جدید ناسا از ماه به ما یادآوری می‌کند که دانش ما از ماه یک رآکتیو است و با تصاویر محلی و باورمندان کم‌فصل همراه است. درทาง دیگر ما با چالش‌هایی در فاطم تصمیم‌گیری روبرویم که مشخص نیست که مشکل یی یا بدم جمالی دارد.