تغییرات اقلیمی با شدت یافتن و نزدیک شدن به بحران‌های بی‌بازگشت، Scientists برای کاهش تابش خورشید از روش‌های مهندسی زمین استفاده راtested کنند. این ایده‌ها با نگرانی‌های زیادی به‌همراه می‌آید، اما مثال‌های طبیعی مانند فوران‌های آتشفشانی نشان داده‌اند که این روش‌ها می‌توانند مؤثر باشند.
Sci دانشمندان بریتانیایی asked Whether می‌توانیم با روش‌های اضطراری برای کاهش تابش خورشید، از بحران تغییرات اقلیمی جلوگیری کنیم. این پرسش در ذهن آنها پررنگ است. به گزارش Telegraph، دولت بریتانیا willing است تا به مجموعه‌ای از آزمایش‌های مهندسی زمین خورشیدی می‌دهد. این آزمایش‌ها روش‌هایی مانند تزریق ذرات به جو و روشن‌تر کردن ابرها برای بازتاب نور خورشید را شامل می‌شوند.
پروژه‌های بریتانیا با بودجه‌ای معادل 66.5 میلیون دلار از سوی آژانس تحقیقات و اختراعات پیشرفته تأمین خواهند شد. این سرمایه‌گذاری بریتانیا را به یکی از پیشگامان جهانی در حوزه مهندسی زمین خورشیدی تبدیل می‌کند. در ایالات متحده، برخی پروژه‌های شاخص متوقف شده‌اند و حتی برخی ایالت‌ها نیز در حال بررسی طرح‌های ممنوعیت این قبیل آزمایش‌ها هستند.
اگرچه مهندسی زمین برای مقابله با تغییرات اقلیمی در جامعه علمی مورد بحث و تردید است، نزدیکی به نقاط اوج بحرانی که می‌تواند تغییرات اقلیمی را بازگشت‌ناپذیر سازد، برخی از این روش‌ها را ترویج داده است. مارک سایمز، مدیر برنامه آزمایش‌های بریتانیا، گفت: «واقعیت تلخ این است که روند کنونی گرمایش زمین، خطر عبور از چندین نقطه اوج را در سده پیش‌رو جدی افزایش داده است.»
در میان روش‌های پیشنهادی، تزریق ایروسل یا هواپخش به استراتوسفر، جایگاه ویژه‌ای دارد. این روش شامل انتشار گسترده‌ذرات ریز (به‌ویژه دی‌اکسید گوگرد) در جو است تا بخشی از تابش خورشید بازتاب داده شود. همچنین، روشن‌تر کردن ابرهای دریایی به عنوان رویکردی مکمل مطرح است. این روش با پاشیدن ذرات نمک دریایی، تراکم قطرات آب در ابرها افزایش می‌یابد و ابرهای متراکم‌تر، نور بیشتری را به فضا بازتاب می‌دهند.
از سوی دیگر، ایده‌ی کمتر متعارفی به نام نازک‌سازی ابرهای سیروس، به روش‌های پیشنهادی اضافه شده است. دانشمندان در این طرح از طریق کاهش ضخامت این ابرهای مرتفع که بیشتر گرما را به‌جای بازتاب به دام می‌اندازند، به کاهش گرمایش جهانی کمک می‌کنند.
بااین‌حال، نگرانی‌های جدی درباره خطرات احتمالی روش‌های مطرح‌شده نیز پابرجاست. افزون بر احتمال شکست فاجعه‌بار این فناوری‌ها، بیم آن می‌رود که توجه جهانی از هدف اصلی، یعنی کاهش فوری و جدی انتشار گازهای گلخانه‌ای، منحرف شود.
جیم هی‌وود، استاد علوم جوی در دانشگاه اکستر، با استناد به شواهد دنیای واقعی، تأکید می‌کند که برخی تجربیات میدانی، تأثیر این روش‌ها را تأیید می‌کنند. او اشاره می‌کند که فوران‌های عظیم آتشفشانی، با آزادسازی مقادیر زیادی گوگرد در جو، به کاهش دمای جهانی منجر شده‌اند. این یافته به سود ایده‌ی تزریق ایروسل‌ها تعبیر می‌شود.
علاوه بر این، مشاهده شده که پس از فوران‌های آتشفشانی، ابرها روشن‌تر و گسترده‌تر شده‌اند که این امر نیز از ایده‌ی روشن‌تر کردن ابرها حمایت می‌کند. از سوی دیگر، کاهش ناگهانی دود کشتی‌ها به دلیل اجرای مقررات سخت‌گیرانه‌ی بین‌المللی، به شکل غیرمنتظره‌ای موجب افزایش دمای جهانی شده است. این پدیده از دو جهت تفسیر می‌شود: از یک سو، نشان می‌دهد که انتشار کنترل‌شده‌ی ایروسل‌ها می‌تواند تأثیر خنک‌کننده‌ای داشته باشد؛ از سوی دیگر، زنگ خطری را برای احتمال وقوع «شوک خاتمه» به صدا درمی‌آورد.
در نهایت، جیم هی‌وود خاطرنشان می‌کند: «در شرایط کنونی، لازم است همه‌ی این ایده‌ها روی میز باقی بمانند؛ چرا که در غیر این صورت، تغییرات اقلیمی در دهه‌های آینده می‌تواند آسیب‌های سنگینی به بار آورد. دمای بی‌سابقه‌ی اخیر در سطح جهانی، برای ما هشداری جدی بود.»