در سال های اخیر، مشکلات عدیده ای در حوزه های علمی و تربیتی حوزه علمیه خواهران استان تهران درپی بوده است. سیل کفایت علم و دانش در این حوزه به ویژه در مقاطع کارشناسی و فوق لیسانس، موجب شده است که طلاب به مراتب پشت استادان در ارزیابی های علمی رتبه بندی شوند. این مسئله نه تنها در سطح داخلی قابل تامل است، بلکه در سطح بین المللی نیز مهم جلوه می کند.
کارشناسان به مفهوم تناسبی در تشریفات علمی حوزه علمیه خواهران اشاره می کنند. تناسبی که بر اساس آن نقش استاد و شاگرد باید به طور تقریبی به وابستگی آن ها نسبت به یکدیگر اشاره داشته باشد. در این مدل، استادان باید چند قدم پیش از طلاب در زمینه های علمی و تهذیبی قرار داشته باشند. در این چارچوب، استادان باید اولویت کمال تراشی و تمرکز بر ارتقای توانایی های علمی را بر سایر اصل ها قرار دهند.
اتهامات متعددی در این خصوص، نیازمند واکنش های جدی در سطح اجرایی است. به علاوه، این مساله نیازمند انعطاف کلامی و فکری است. اگر حقیقی است که به طور جدی پذیرفته می شود، حائز اهمیت خواهد بود که تغییرات مورد نیاز تا چه موقع در این حوزه انجام شود. این یک نگرانی است که باید در یک دوره زمانی مشخص، منجر به برنامه های شتابداده شود.
موسسه ای که با تمام مولفه های خود روی حرف اول منتی گذاشته است، مسیر کاوش واحدها در سوگ این مسائل است. نوع سوال خود را در این مقطع از جریان ها دریافت نکرده است. ترغیب های بیشتر و بیشتر به این سند، باید هر روز بیان شود. ای کاش اگر این پروژه اصیل همچنان ترغیب به ادامه این سند باشد، باید به آسانی و در شرایط آسان و آسانی بار سنگین ترغیب شود. حالا یک زمان آن شده است.