در روزی که خبر استفاده از هوش مصنوعی در ترجمه زبان فارسی منتشر شد، مردم در تمامی زمینه‌ها و کارها شروع به صحبت کردن کردند. ترکیبی از ترس و علاقه را که من خودم هم تجربه کردم، در بسیاری از رسانه‌ها و فضای مجازی نیز دیدم. در بیشتر این سخنان پیش از آنکه هیچ عملکردی مشاهده شود، ترس از حذف تدریجی مترجمان و ناشران تجربه می‌شود.
در فقر نمی‌توانیم هرچه سریع‌تر به سمت کارهای فاخر و مطلوب رجوع کنیم. همه‌ی ما باید در مسیر فهم و مهار این فناوری قدم به قدم قدم برداریم. به هر کار که علاقه‌مند باشیم، باید یک پلن و یک رویکرد مشخص داشته باشیم و بعد قدم برداریم. اصلا چرا می‌توانیم از مدرسه دانش‌آموزان ببینیم و آنها را که مدرسه می‌روند به یک کار کوچک مانند اختراع یک راه حل جدید در سلامت عمومی تشویق کنیم؟ همان‌طور که می‌گویید، مترجمان بسیاری روزی شدند، الآن وارد شدن به هوش مصنوعی برای ما سوالات بسیاری دارد.
در پرفروغ‌ترین متن دوستان شاید زیاد به من اشاره نکنند، اما من بیش از ده سال در حال کار بر روی خبر و سایر جاهای مربوط به زبان هستم. در فقر نمی‌توانیم هرچه سریع‌تر به سمت کارهای فاخر و مطلوب رجوع کنیم. همه‌ی ما باید در مسیر فهم و مهار این فناوری قدم به قدم قدم برداریم. به هر کار که علاقه‌مند باشیم، باید یک پلن و یک رویکرد مشخص داشته باشیم و بعد قدم برداریم.
وظیفه‌ی ما ورود به این حوزه نیست، بلکه فعلاً می‌بایست با روش علمی و مدبرانه وارد این عرصه شویم. ما باید نگاهی مثبت و متفکر به آینده داشته باشیم. انتقال تجربیات برای ما ضروری است، ما نیاز به یک کارگاه علمی و گزارش دارد که چندان تحقیقاتی نباشد و در یک پیش‌افراض ما وارد این عرصه بشویم.
ما باید آنها که در حال پیشرفت هستند را به همراه داشته باشیم، در کنار خودمان قرار بگیریم. برای همین در عملکرد ما زیاد از تیم مترجمان استفاده کرده‌ایم. اگر بگویید که ایرانی ها غلبگی حقیرترند در همه‌ی زمینه‌ها، من گوینده دستی از توطئه کوچک آنها نیستم، من به این سادگی‌ها رأی نمی‌دهم، اگر بگویید که ما چندان غلبه نداریم، من موضوع را بررسی می‌کنم. من بارها اشاره کرده‌ام، اگر می‌خواهیم از آینده‌ی خوش‌حال‌تری برخوردار باشیم، باید به گذشته فروگذار نکنیم و هرچه قدر که توان داریم برای خودمان پیدا کنیم. عطا شاهوردی