**ایران‌نامه**
یکی از موضوعات چالش‌برانگیز و موج‌ساز در بسیاری از کشورهای دنیا که رویکرد های متنوعی در این زمینه داشته اند، پاسداشت زبان‌های ملی و بومی است. ایران‌نامه، برگزاری یک آیین بزرگداشت برای حکیم ابوالقاسم فردوسی را در روز ۲۴ اردیبهشت اعلام کرده است.
چه فصل از زندگی ما هستند که زبان فارسی و ارجمند فردوسی را به ما اقانیم بخشد؟ چرا باید یا ضروری است که شعرنگارانمان مخصوصا حافظ و فردوسی مورد ارج نهند؟ جدید ترین اخبار جهان
در این نقد، چند سوال مهم در ذهن ما، شکل گرفته است. چیزهایی که دل ما را به وجد می آورند. چه بخواهیم، چه ناخواهیم، ایثارِ زبان بومی ما، یعنی زبان فارسی، بسیار مهم است. منظومه ای شهیر و مورد پسند، به جز هم نام داشته ناشناخته است. متن خود ارانامه فارسی دارد. مخصوصا هم نام ما ایران که متکی است و بی چون و چرا در آن فریاد می کشد.
پاسداشت زبان فارسی و بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی، در جایی است که ادبیات ایران یک نشانه ی با سابقه ی تاریخی در ایران است، به‌عنوان بخشی از فرهنگ ایران‌زمین، تضمین کرده است. فرای انگیزه یا موقعیتی خاصی که چه درِ یعدی بگذارد، هدف اصلی مشترک کشورمان، تلاش برای دوباره کشیدن جلوه ی شعر و ادبیات ایران است.