این برنامه‌نویس ۵۴ ساله‌ی کانادایی، عضوی از گروه Team Xecuter بود که تجهیزاتی را برای دور زدن نرم‌افزار ضدسرقت نینتندو تولید می‌کند. بوزر به دلیل اینکه بین توسعه‌دهندگان Xecuter و افرادی که دارای تراشه‌های ماد آن هستند، «واسطه» شده بود، در نهایت با یک عمر بدهی مواجه شد.

زندگی گری بوزر از زمان کودکی با سرهم‌ کردن وسایل الکترونیکی در هم تنیده بود. پدرش مهندس مکانیک بود و به او کارهای فنی یاد می‌داد. وقتی ۱۵ سالش بود، مادرش از دنیا رفت. گری در نوجوانی کسب‌وکار کامپیوتری راه انداخت و از پدرش بازنشسته‌اش حمایت کرد.

بوزر یک کافه‌ی اینترنتی راه انداخت که در آن کاربران Counter-Strike و Dance Dance Revolution بازی می‌کردند. او برای امرار معاش به تعمیر سخت‌افزار نیز روی آورد و در جریان تعمیر کنسول‌های بازی در بازارهای غیرقانونی، به‌طور موقت با قانون درگیر شد. این موضوع تقریباً باعث شد همراه با فروشندگانی که فیلم‌ها را به‌شکل غیرقانونی به فروش می‌رسانند، به دردسر بیفتد.

بوزر در نهایت در سال ۲۰۱۰ به جمهوری دومینیکن نقل مکان کرد. او اسپانیایی صحبت نمی‌کرد، اما به هر حال این مکان را دوست داشت. بوزر به یاد می‌آورد که می‌توانست در عرض ۱۲ ساعت از یک سر کشور به سر دیگر آن برود. در همین کشور بود که جبر اسمی (شباهت نام‌خانوادگیش با شخصیت شرور نینتندو) بالأخره کار خودش را کرد تا او را به یکی از دشمنان نینتندو تبدیل کند.

بوزر به «تسترها» در عیب‌یابی دستگاه‌ها کمک می‌کرد. او به واسطه‌ای بین افرادی که کار توسعه را انجام می‌دهند و افرادی که در واقع صاحب تراشه‌های ماد هستند و بازی‌ می‌کنند، تبدیل شد. از تسترها بازخورد دریافت می‌کرد و سپس آن‌ها را برای توسعه‌دهندگان می‌فرستاد. افرادی که با آن‌ها کار می‌کرد، چندان اجتماعی نبودند، اما بوزر به‌خاطر شخصیت اجتماعی‌ترش، بیشتر درگیر کار شد.

در سپتامبر ۲۰۲۰، بوزر در اقدامی غیرعادی دستگیر شد. وزارت دادگستری ایالات متحده بیانیه مطبوعاتی منتشر کرد که در آن برایان سی ربیت، دستیار دادستان کل، بوزر و هم‌مدافعانش را «رهبران یک گروه جنایتکار بدنام بین‌المللی» نامید؛ گروهی که سال‌ها با سرقت فناوری بازی‌های ویدیویی شرکت‌های آمریکایی سودهای غیرقانونی کلانی به دست آورده بودند.

دستگیری بوزر در اوج همه‌گیری کرونا اتفاق افتاد و باعث شد همه‌چیز پیچیده شود. او به زندان‌های مختلف منتقل می‌شد و هر انتقال با رعایت اقدامات احتیاطی ایمنی کووید همراه بود که او را ملزم به گذراندن زمانی در قرنطینه می‌کرد. با وجود این اقدامات، بوزر به ویروس کرونا مبتلا شد و به‌قدری بیمار شد که به گفته‌ی او، کشیشی هر روز بالای سرش می‌آمد تا برایش دعا بخواند.

بوزر به‌دلیل ارتباطش با Team Xecuter به کلاهبرداری متهم و متعاقباً در سال ۲۰۲۲ به ۳۰ ماه زندان محکوم شد. زمانی که در بازداشت بود، با یک دعوی مدنی از سوی نینتندو نیز مواجه شد که مشخص می‌کرد جرایم او در طول ده سال بیش از ۶۵ میلیون دلار به نینتندو ضرر زده است. بین پرونده‌های مدنی و جنایی، او به پرداخت ۱۴٫۵ میلیون دلار که پرداخت ۱۰ میلیون دلار به نینتندو در اولویت قرار داشت، محکوم شد. در آوریل سال گذشته، ۱۴ ماه پس از محکومیت و ۳۰ ماه پس از بازداشت فدرال، گری بوزر به‌دلیل رفتار خوب زودتر از موعد آزاد شد.

رابرت لسنیک، قاضی دادگاه منطقه‌ای ایالات متحده ظاهراً با وکیل نینتندو موافق است و معتقد است تحسین هکرها در فیلم این تصور را ایجاد می‌کند که با توجه به میزان درآمد شرکت‌های بزرگ، سرقت آثار آن‌ها هیچ ضرر مالی به بار نمی‌آورد. وقتی لسنیک از سینگ پرسید چه کار دیگری می‌توانیم انجام دهیم تا مردم را متقاعد کنیم هک و نادیده گرفتن کپی‌رایت کار تحسین‌برانگیزی نیست، سینگ پاسخ داد آموزش بیشتر به مردم فواید زیادی خواهد داشت.

همان‌طور که بوزر می‌گوید، او محصولاتی را که باعث زندانی شدنش شده‌اند، توسعه نداده است. او «فقط» وب‌سایت‌هایی را که به مردم نشان می‌داد چه چیزهایی می‌توانند بخرند، به‌روزرسانی می‌کرد و آن‌ها را از محصولات و خدمات آینده مطلع می‌کرد. گری فقط چند صد دلار در ماه برای به‌روزرسانی این وب‌سایت‌ها دستمزد می‌گرفت.

درحالی‌که سایر اعضای گروه هکری دستگیر نشده‌اند، بوزر معتقد است می‌توانست در مقابل اتهامات مبارزه کند؛ اما مبارزه با ۱۱ فقره اتهام ازجمله کلاهبرداری، توطئه برای دور زدن اقدامات تکنولوژیکی و توطئه برای ارتکاب پولشویی، پرهزینه‌ و زمان‌بر بود.

بوزر ادعا می‌کند که اعتراف به گناه و رسیدگی به چند مورد از اتهامات برایش آسان‌تر بود. به‌عنوان بخشی از این توافق، بوزر اکنون باید پس از پرداخت هزینه‌های ضروری مانند اجاره، ۲۰ تا ۳۰ درصد از باقی درآمد خود را به نینتندو بفرستد.

«من هرچه بتوانم به آن‌ها می‌پردازم؛ مطمئناً پول زیادی نخواهد بود.» بوزر علی‌رغم گرفتاری‌هایش، به خوش‌شانس بودنش هم اعتراف می‌کند. او می‌گوید: «می‌توانست خیلی بدتر باشد.» بوزر اکنون موفق به تأمین مسکن شده است و فکر می‌کند که بعد از اجاره، چند صد دلار برای غذا و سایر موارد ضروری برایش باقی بماند؛ اما گمان می‌کند که در نهایت به خدمات پشتیبانی غذایی روی خواهد آورد.

در حالی که ماه‌های پس از آزادی برای بوزر پر از دست‌انداز بوده است، می‌گوید شرایطش از اوایل ۲۰ سالگی‌اش که تنها و بی‌خانمان زندگی می‌کرده، بهتر است. بوزر در طی سال‌های زندگی‌اش طعم موقعیت‌های خوب و بد زیادی را چشیده است؛ اما حتی زمانی که در زندان گرفتار شد، دیدگاه خوش‌بینانه‌‌ی خود را حفظ کرد.

گری در زندان همیشه نمی‌توانست مراقبت‌های پزشکی موردنیازش را دریافت کند و از سوی دیگر، محیط زندان مشکلات سلامتی او را تشدید می‌کرد. او در پای چپش الفانتیازیس دارد. این بیماری که به پیل‌پایی نیز شهرت دارد، به‌دلیل تورم بافت منجر به بزرگ شدن و سفت شدن اندام می‌شود. در برخی مواقع، به‌دلیل کووید، بوزر تنها چند بار در هفته و فقط برای حدود ۱۰ دقیقه می‌توانست سلول خود را ترک کند؛ این یعنی تمام روز خود را بدون تحرک و در حالت نشسته به سر می‌برد.

بوزر ارتباط نزدیکی با خانواده‌اش ندارد و این دوستانش هستند که به او در خرید مایحتاج زندگی کمک می‌کنند. او امیدوار است که بتواند به زودی حقوق معلولیت دریافت کند. از زمانی که از زندان بیرون آمده است، اغلب به‌دلیل مشکل در پرداخت قبوض برق، به یخچال یا اجاق گاز دسترسی ندارد.

در حال حاضر، بوزر توانسته است سیستم کامپیوتری مورد نیاز خود را برای انجام کارهایش تهیه کند. از نظر قانونی، او اجازه ندارد با سخت‌افزارهای بازی مدرن سروکار داشته باشد.

گری بوزر به استعداد خود ایمان دارد. قبل از این‌که ماجرای نینتندو زندگی‌اش را از هم بپاشد، چندین کسب‌وکار راه‌اندازی کرده بود که کارمند داشتند. او می‌گوید: «من باید مدیر اجرایی شرکت باشم، نه فردی که تازه مشغول به کار می‌شود.» به‌هرحال، او تنها کسی نیست که نام خانوادگی‌اش با دشمن ماریو مشترک است؛ بلکه رئیس فعلی نینتندو آمریکا، داگ بوزر، نیز نام‌خانوادگی یکسانی با گری دارد. بوزر مطمئن است که عنوانی مثل مدیر اجرایی را می‌توان جایی در شجره‌نامه‌اش پیدا کرد، شاید در شاخه‌ای بسیار دور.

با تمام این حرف‌ها، نینتندو لکه‌ای مادام‌العمر در زندگی گری بوزر باقی گذاشته است. بحث کپی‌رایت و سرقت آثار بسیار جدی است، حتی اگر یک سر ماجرا شرکت چند میلیارد دلاری و در سر دیگر، فردی با حقوق ماهانه چند صد دلار قرار داشته باشد. هرچند در این پرونده حق با نینتندو بود، مجازات بوزر شاید خیلی منصفانه به نظر نرسد. بااین‌حال، آجی سینگ، وکیل نینتندو، به قاضی پرونده گفت: «خرید بازی‌های ویدیویی عاملی است که نینتندو را سرپا نگه می‌دارد و این بازی‌ها هستند که لبخند را به لب مردم می‌آورند… به همین دلیل است که ما تمام تلاش خود را می‌کنیم تا از سرقت بازی‌های نینتندو جلوگیری کنیم.»