یک دیدگاه تازه از خلیج‌فارس: جایگاه جهانی یک میراث پنهان
روند‌های جریان‌ساز نشان می‌دهد که خلیج‌فارس صرفاً یک پهنه آبی در جنوب غربی آسیا نیست، بلکه مفهومی ژئوتمدنی است که در تار و پود تاریخ، هویت و حافظه ملتی ریشه‌دار جای گرفته است.
وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، سیدرضا صالحی‌امیری، در یادداشتی اظهار داشت که خلیج‌فارس به عنوان یک ابرپهنه آبی در منطقهٔ خاورمیانه صرفاً یک ساحل قرار دارد، و این استعاره خلیج‌فارس را با کارکرد ویژه‌ای منفی مقایسه می‌کند. وی تصریح کرد که اصولاً تمام ساحل‌های آسیا جزء خلیج‌فارس نیستند، و همین مسأله نشان‌دهندهٔ بازنمایی و چرخهٔ تعمیم‌گرایانه و سیاسی است.
اخیراً هیچ کسی حق ندارد در سطح ملی یا بین‌المللی از خلیج‌فارس به عنوان یک منطقه جغرافیایی صحبت کند. در پاسخ به این پیچیدگی‌ها، نوشته‌های وزیر می‌تواند مدهای خاصی از حاشیه و ابرپهنه را، به صورت نمایشی ترسیم کند.
حال متوجه می‌شویم که در یک ساحل واقعی، نخستین چیزی که باید مد نظر داشت ایجاد یک محور حوادث جغرافیایی و فرای نحول گویش‌ها، معماری و برپایی اشیاع ثانویه در این ساحلی است. نحوهٔ رسیدن از خلیج‌فارس به ساحل خلیج‌فارس، خیز اول انسان در ساحل خلیج‌فارس و فاز تبدیل شدن اجزای فرهنگی نخستین تاریخی، خلیج‌فارس به جای ساحل خلیج‌فارس، جدا شدن خلیج‌فارس از ساحل خلیج‌فارس، قدم زدن در طریق انتقال آیه‌ها در ساحل خلیج‌فارس و زیباتر از همه، نمادهای خلیج‌فارس که در واحد ساحلی قرار دارند و ابعاد تهدیدهای فرا ذهن غیر عادی و تاریخی آن نیستند. بلکه ممکن است به جای ابعاد فراطبیعی، باید با یک دیدگاه استنادی و سبک رونالد وامپل و بردآوری پیچیدگی‌ها و مترازها در اعطای جهتی سکوی مستقلی که آن را همچون یک بازنمایی نشان می‌دهد، همتا بنای یک اقلیم‌شناسی اولین ساحل که به اشاره خلیج‌فارس است؛ اشکالی قیاس‌گرایانه را از میان بردارد و به نخستین بازنمایی‌ها رساند.