انقطاع درباره‌ی شیوه‌ی کار این تراشه‌ی انقلابی می‌گوید: «به‌جای استفاده از ویفر سیلیکونی با ارتفاع یکنواخت، سیلیکون را نازک‌تر می‌کنید، مثلاً ۱۵۰ نانومتر، اما فقط در مناطقی خاص». این تغییرات در ارتفاع -بدون نیاز به هیچ ماده‌ی دیگری- وسیله‌ای برای کنترل انتشار نور از طریق تراشه را فراهم می‌کند، سپس این تغییرات ارتفاع را می‌توان به گونه‌ای توزیع کرد که نور در الگوهای خاصی پراکنده شود و به تراشه امکان انجام محاسبات ریاضی را با سرعت نور اعطا کند.

به‌گفته‌ی افلاطونی، این طراحی هم‌اکنون برای کاربردهای تجاری آماده‌ است و می‌تواند به‌طور بالقوه برای استفاده در واحدهای پردازش گرافیکی (GPU) -که با علاقه‌ی گسترده به توسعه‌ی سیستم‌های هوش مصنوعی جدید، تقاضا برای آن‌ها به‌طور چشم‌گیری افزایش یافته است- تطبیق داده شود.

افلاطونی می‌گوید: «آن‌ها می‌توانند پلتفرم سیلیکون فوتونیکی را به‌عنوان یک افزونه در نظر بگیرند و سپس [به‌وسیله‌ی آن] آموزش و طبقه‌بندی [شبکه‌های عصبی] را سرعت ببخشند.»

علاوه بر سرعت بالاتر و مصرف انرژی کمتر، تراشه‌ی انقطاع و افلاطونی در زمینه‌ی امنیت نیز از پیشگامان است؛ از آنجا که در این تراشه محاسبات به‌طور همزمان انجام می‌شوند، دیگر نیازی به ذخیره‌ی اطلاعات حساس در حافظه‌ی کاری کامپیوتر نیست، بنابراین سیستم‌های مجهز به چنین فناوری، عملاً غیرقابل هک می‌شوند.

دکتر افلاطونی در این باره می‌گوید: «هیچ‌کس نمی‌تواند برای دسترسی به اطلاعات شما، حافظه‌ای را که وجود ندارد، هک کند.»

از دیگر نویسندگان مقاله‌ درباره‌ی این تراشه‌ی سیلیکون فوتونیکی، می‌توان به وحید نیکخواه، علی پیرمرادی، فرشید آشتیانی و برایان ادواردز اشاره کرد.