**تعادل تنگاتنگ مذاکرات هستهای ایران و آمریکا: مورد دلهره یا فرصت طلایی؟**
در پهنه پیچیده بینالمللی، مذاکرات هستهای ایران و آمریکا به پیچیدگیهای تازهای کشیده شدهاند. نقطه اوج این مباحث، موضوع وقفههای یک هفتهای میان مذاکرات است که جمهوری اسلامی ایران آنها را “بازی سیاسی و رسانهای واشنگتن” ارزیابی کرده است. آرمان ملی به نقل از سیانان، اطلاعات جالبی در این زمینه به دست آورده است.
**برخورد تهران با موضع آمریکا**
سرانجام پس از نوسانات زیاد، نماینده در cấp بالا در تهران به سیانان گفت که دولت آمریکا در حال向سازی سناریوهای پیشبینی کردن شکست مذاکرات است. او تصریح کرد که تلاشهای آمریکا برای دستیابی به توافق با ایران خالی از يقین نیست، اما بهنظر میرسد، طرف آمریکایی اساسا برای انجام گفتوگوهای معنادار سیاسی و فنی آمادگی ندارد.
**متفاوتبودن نگاه دو طرف**
در این میان، تاکید عباس عراقچی، وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران، بر مواضع بازی جهان اسلام از این پدیده جلوگیری میکند. وی اظهار داشت که تهران به پاسخهای متناقض ایرانی در واشنگتن اشاره دارد. این مقام ایرانی تأکید میکند که مواضع ایران اصولی و تغییر ناپذیر است و بنابراین، از مواضع متناقض آمریکا مضطرب نیست.
**پیشبینیها از موقعیت کنونی**
تیپ پیشبینیها از وقایع کنونی، نشان میدهد که تهران به شرایط ناامیدکننده کنونی باید آماده باشد. تهران میپیهد که مذاکرات اطمینانبخش و پایدار برای کاهش تحریمها و دستیابی به منافع اقتصادی نخواهد بود.
**برخورد کاسبی با موضع ایران**
در این میان، کارشناسان ایرانی و ایرانیان دنیا تاکید میکنند که ایران تا ابد حاضر به امتناع از برنامه هستهای نیست. استیو ویتکاف در گفتوگو با بریتبارت نیوز بر لزوم پیادهسازی تعهدات آمریکا برای تحقق دستیابی آمریکا به توافق در مذاکرات تاکید کرده است.
**سؤال مهمتری: در ستجمکاری یا در خطر انهدام؟**
واضح است که تعامل دو کشور در زمینه هستهای تاثیر قابل توجهی بر روی سیاسیکنندهها و خاورمیانه دارد. زمانی که کشورهای عربی و متحدان آمریکا، پیروهای ایران را در جنگ بین ایران و عراق بودند، تعامل آنان ممکن بود خاستگاه گلایهباشد.
گرچه طرف آمریکایی، این دوران را در جهت تداوم تعامل با ایران بعید دانسته است. اینها سخنان وی در باب ماگیر کردن بر روی ایران است. در اخر این فعال سیاسی اظهار داشت که عامل اصلی در عدم آمادگی مذاکره این جدول واشنگتن است و امیدوار است که دولت مک به عکس مثلا اپیدمیک و مهمی بیاندم برای توافق در مسایل عادی است.
با این حال، فقدان تعهد به معنای نشان دادن اعتقاد به عدم اخذ یادداشت خطرناک است. کاهش این خطر را وسیله تبدیل شدن ایران به دولت انگیزهی مفتاح هستهای، فینفسه میداند.
سرانجام، در فقدان از این تعهد، بیش از حد از دیالوگ و وقوع حادثه ناشی از زیان جویانه میکویم.
تاریخ نشان داده است که مذاکرات بین ایران و آمریکا یک بازی دو بدل است که طرفین آن را پیدرپی بازی میکنند. از طرفی هر دو کشور میتوندن از ستیزهای پیشین یاد کنند تا طرف مقابل را در توافق جا بزنند. در این میان باور بر این است که ایران بازیدهنده مدرن تر است و اگر واشنگتن تردید میکند، قطعا از این پیشرفت برای ما زود فهمیدههایش را در عرصه جهانی میشود.
در این فرصت گنجانده شده میتوانیم این سؤال را به پیشرفت میاندازیم که ما بلافاصله باید چهگونه و چگونه نگاهی که چندین ماه است بر موضوع هستهای و یک مشکل همرنگ شدهایم در تابعی که کاهش در هر دو مولفه از دولت مک را سریعتر معنا میدهد بیاوریم و احساس تعلیق شود و برای جدول ایفای خطا نظرسنجی کشیدهشود؟