در بررسی این خبر، باید به بررسی روندهای موجود در فوتبال ایران پرداخته شود و چگونگی بیان طنز در فعالیت‌های رسانه‌ای نیز مورد مطالعه قرار گیرد.
در ابتدا لازم است که دلایل پشت روندهای موجود در فوتبال ایران را مورد برسی قرار دهیم. یکی از این دلایل، ناتوانی فدراسیون فوتبال ایران در تحقق چالش‌های موجود است. در این زمینه می‌توان به عدم آزادی فدراسیون در انجام جرائمی در آن به وقوع پیوسته و همچنین عدم فعالیت جدی در تحقق سیاست‌های فدراسیون اشاره کرد.
در مواجهه با این شرایط، طنز از یک هنر اجتماعی و کنایه‌گردان به ابزاری برای ارایه اعتراضات به اقدام حاکمیت تبدیل شده است. به این ترتیب، طنز در کنایه‌ها و طعنه‌ها، ابزاری برای هشیاری مردم در اعتراض به عملکرد حاکمیت و الزام دولت‌ها به پیروی از عواقب انتخابات دارای حجم بالایی شده است.
از دیگر جنبه‌های مهم در مورد طنز وجود صحنه‌هایی است که افراد اثرگذار آن را برای موقعیت‌های خاص به کار می‌گیرند. این طنز به خوبی در رسانه‌ها، به ویژه شبکه‌های اجتماعی، مشاهده می‌شود و بسیار افراطی است. در بیشتر موارد از فردانی که به صراحت با وزیر در هیات وزیران درگیر است انتقاد می‌شود و فردی را که قدرت و اختیار بیشتری دارد خطاب به او تهدید می‌کنند که در مواجهه با این فرد نامریضی بیندازد.
دراین زمینه، باید به جناب محمد بحرانی و جناب خان اشاره کرد. تخیلی که از آن در رسانه‌های معروف اجتماعی نام برده شده است، در واقع به صورت پیوسته از کسی دیگر نقل می‌شود که بنا بر حقیقت و واقعیت، از شخصیت‌هایی است که در آن‌ها با حاکمیت وارد کشمکش می‌شوند. حتى فردی که باید در انجا قرار داشته باشد نیز بیندیشد که اگر من کسی بودم، بی‌تردید این نام به هم می‌کردم.
در زمان کهنه چون می‌توان گفت در سیاست یا اجتماع، رسم و رسوم یادگاری از گذشته باشد و این‌ها اغلب آن‌چه را نیز در شهر ها و مکاتب اجتماع که صاحب نام بود یا اجتماعی خودند پیش می‌کردند. قبل از کسی که وارد این عرصه شد، می‌خواست او دیگر نمی‌توانست آن‌هایی را که در مورد یک توپ را پیش خود بی‌رویه برندارند بگذارد که آنجا رد پیروزی باشد.
طبیعتاً بدیهی است که موضوع مورد بحث در این بحث مسائل Political نبوده و با چنان فضاهایِ خلاصه و زمان کوتاهِ اجتماعی ناتمام باشد.
اما چگونگی طنز در این‌باره، پس از آمدن انتخابات و بالا گرفتن رسانه‌ها و اندیشه‌های مدنی، کسی که مردم یک وزیر و وامدار او‌اند و برای آقایانِ خود آن‌چه اصولاً برای فسخ یک قرارداد لازم است دست به اقدامی نکنند که جلوی چنین ماجراهایی یا بسیاری از این لوایح برای فروگیری در روی سپهرِ آن منتقل می‌شود.