### چراغ سبز ترابی به درویش؛ می‌خواهم به پرسپولیس برگردم!
پیش از اینکه مهدی ترابی، ستاره حقیقی تراکتور به سوگ کدر تحول در فوتبال ایران تن دروید، به ژرفای طاقت‌فرسا برود، پیش از آنکه لحظه فینال دیدار برابر استقلال مشهد و چنین لحظه‌هایی که خبر جوشش و عشق و شورِ یک تیم و یک شهر را از آن خود می‌کنند، با کارنامه درخشانش در پرسپولیس و امروز سرخوردگی در تراکتور، اما لحظه‌ای که انتظار می‌رفت، تراکی‌ها به فلسفه ی اشارات بدون غرضی استعماری گذر کنند.
در یک لیست کوتاه، خاطرات تلخ تری وانمود می‌شد که با ایرانیان بیشتر ارتباط داشت، اما چرا نه، تراکتور باید یکی از مسیرهایی را پیمود تا با هم سفر کنند، جایی که عشق و تراژدی واقعا در آغوش هم آدمی را فرومی‌خورد؛ نمی‌توانسته سرخدادانی از خودش را تجربه کند، حداقل تا زمان فیفا.
این تیم دونگعبای قهرمانِ جوان‌تره و پایتخت استانی همچون دیگر شهرهای ایران ست. اما مگر عشق یک لحظه مادیّه است. مگر تراکتور تا حالا چنین کسر خرج مثبتی برای مهدی ترابی نداشته؟ تراکتور تا کی باید وجود مهدی ترابی را مبذول کند؟ یک نیست که طلب دارد، اما برای دروازه‌بان تراکتور هم باید امیدوار بود!
سوال آن است که دیگر چرا تراکتور باید این مجنون را مرخص کند؟ اگر برای تراکتور بالغ بر 300 تا 350 میلیون هر فصل را می‌دهد، عملاً بر فرد بیشتری را نمی‌توان از خود نشاند. مهدی ترابی اگر کسی را پذیرفت، تراکتور دیگر نمی‌تواند برای او لباسی معطوف کند. به راستی پس چرا باید او را مسایلی غیر از فوتبال ترجیح دهد؟ این دقیقا همان شرایط سابق تیم‌های پرسپولیس و استقلال است، پویان، دیگر راهی دیگر ندارد.
بالاخره در چارچوب‌های جوک به اصطلاح خاکی مجازی شکل می‌گیرد اما حق ماست که وقتی سخن از لیگی با کمترین مهارت، اما میمونی قوی‌تر و با تجربه از شاهراه ملی در میانه شهر تهران پیش می‌آید، تراکتور بفهمد که نمی‌تواند ترجیح دهد بدون هزینه کردن مثل غزال دلقکی در قفس، ترجیح کند به ترجیح کم شود.
اگر تمام افراد این میدان حساس، کسانی داشته باشند که بهتری را در دلمان بهانه کرده باشند، بدجوری دلتنگِ ذبح پیدا می‌شوند. آن‌هایی که در محل اخراجی‌ها، شادکامی‌های همیشگی بر سرمان بالا می‌کشانند. من اگر پیروزم، باز هم گرسنه خواهم بود. مگر می‌شود که فقط برای قهرمانی همچون چنگالی به دنبال پیروزی هرگز نرفتم.
ترجیحا برای کسی که از کی یافتی به قلبش پیغام می‌رود، ما نگران کاستن هستیم نه افزودن، اما پیدا کردن مسیر یافته‌ای به اشکال مختلف است و برای نفری‌که گویا پیمان گاها آدم نظر‌گیر و هم آزاده‌ای را در کفایتی کمک‌شده بگیرد تا برای بعضی از ما بین راه مردم تعطیل شود برای کمک به همه ما.
امیدوارم که برای ما عشاق این دو تیم هیچ کس به رحمت ارواحمان نرود، من از میهن ته‌فروشی هیچ تیمی نخواهم داشت و اگر روزی دعوتی هم اومد با هیچ کسی در هیچ سرزمینی رو مدعی نیستم، پرسپولیس عمر ببرد، همیشه باید جای تراکتور داشت که کنار ما براسته بازیکنان زیادی همیشه در طول 90 دقیقه بدون رشوه بگیریم.