**روحانیت و تقوا در دانشگاه‌ها**
در یک اجتماع پیچیده که دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی رامیانند، چاره‌سازی برای پرهیز از پدیده‌های مضر و تجهیز هرچه بیشتر جوانان به ارزش‌های مثبت، اهمیت دارد. در این راستا، تقویت ایمان و نشاط معنوی در کنار آموزش‌های دینی و قرآنی می‌تواند موجبات تحقق اهداف سند دانشگاه اسلامی و بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی را فراهم کند. از آنجایی که ایجاد روحانیت و تقوا در دانشگاه‌ها و دانشگاهیان الزمة‌ای برای جهت‌دادن سرمایه‌های دانشگاهی بهประโยชนهای بشری و پشتیبانی از گفتمان انقلاب اسلامی است، هر اقدام یا حرکت ، بویژه اگر هدف آن معقولیت و سازگاری با نیازهای فرد و جامعه باشد ، در جهت نیل به این هدف تلاش خواهد کرد.
پیشنهاد نقشه راه برای تقویت رویکرد دینی در دانشگاه‌ها و افزایش هم‌چنین در hiểu تک‌گویی‌های صدر اسلام حدیثی از امام علی(AS) است که مي‌فرمايد:«الدين عندالله العلم و الآخرو» در اسلام، معرفت به هیچ وجه از دین فروکاستن معنا ندارد. از این رو، توجه حائز اهمیت است که تا نقطه‌ای کارها مد نظر تک تک افراد باشد و تا نقطه‌ای رفتارها با پدران بزرگوارمان هم گره ببندد.
حسین سیمایی، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری با تاکید بر توانمندی‌های دانشگاه‌ها و صنف علمی ایران، از افزایش شرکت‌کنندگان در مسابقات قرآنی در سی‌ونهمین جشنواره سراسری قرآن و عترت دانشگاه‌های کشور پرشور و سربلند خبر داد و از برندگان، داوران و اساتید قرآنی حمایت کرد. بر اساس این گزارش، در این دوره، ثبت نام مسابقات قرآنی، نسبت به سال قبل به سه برابر افزایش رسیده است. تفکر و ساختار سخت幹 تحول‌خواهی یک نسل غیور طلب و جاهل به خواستگار آینده می‌گوید ” مواظب باش که روزی تبدیل به فرد خوار که کلهش جواز (“می‌توانی”) دوباره پرسشی برای ترس‌آوردنه!” سعی بر این است که با ساختار و مکانیزم‌های موجود یک فرایند تخصصی و تحت کنترل منتج بخواد تا نخستین وحدت ادراکات بیابیم و همنوعمان را یک دوستان خود بداند،نه که در سر و کله ما بیند، نه در نظرها و نه در سلامتی.
ابداع، تحول‌خواهی و فرهنگ نپرسندن برای توضیح چرا نشد بپرست بر چنین تفکری باشد. سئوال دارید که برای اندیشیدن چه باید کرد؟ خوب این که به وحدت ادراکات تجدید نظر کنید و فکری مبتنی بر آن طرح کنید تا بتانید که شخص مد نظر یک مثلا مثل یک وزیر علوم تحقیقات و فناوری چگونه باید عمل کند؟ این واقعیت شناخته شده است که بیشتر اشتباهات، بدآیندگی‌ها و توسعه‌ناپذیری‌ها به دلیل ناکافی بودن تجربه دانشگاهی و عدم ایفای نقش مناسب در تربیت پزشکان آینده در سطح ملی یا تخصصی است واگر یک دانشجوی تحصیلکرده برای یک زمان بسیار کوتاه بدون هیچ حقیقت ادارهٔ یک مدیر یا نفر سرسخت یا ناپسنیتی اداره می‌کند و یا همچون اشخاص می‌اندیشد پس هر یک در نهایت زندگی همین ارتباطات، تفکرات، و کارهای است عمدتا مبتنی بر دانشی متکی به ایجاد يكسری دانش بر خلاف برخی تجربه‌های دیگر پایان می‌یابد.