در حالی که بودجه غذای دانشجویان در سال ۱۴۰۴ افزایش یافت، اما آیا این افزایش کافی است تا نیازهای دانشجویان را برآورده کند؟ از چه نشانه‌هایی می‌توان به این افزایش بودجه و همچنین مزایا و معایب آن پی برد؟ در این مقاله، ما سعی داریم تا در مورد این موضوعات و چالش‌های بیشتر بحث کنیم.
با وجود افزایش بودجه، آیا سیستم تغذیه دانشجویان در دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور به‌رغم این افزایش، هنوز به‌دنبال چنین چالش‌هایی است؟ آیا افزایش بودجه به اندازه کافی از مشکلات تغذیه‌ای دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی، فارغ از خلوص غذاها، کیفیت مناسب و مناسب بودن مواد غذایی حذف شده است؟ این مسائل خاموش باید برای دانشگاه‌ها و دانشجویان این رشته ها اهمیت قابل توجهی داشته باشند.
چند سال پیش بود که تعداد دانشجویان با جمعیت ۲۷۰ هزار نفر در دانشگاه‌های علوم پزشکی به حداکثر خود رسیدند. این تعداد در دو وعده غذا در دانشگاه‌ها می‌خوردند. انتظار آنها از غذای دانشجویی این بود که آن شبیه غذای خانه‌ای باشد. ۹۴ هزار نفر نیز در خوابگاه سکنا داشته و در آنجا صبحانه و شام صرف می‌کردند. مشکل در payments بود. بنابراین، گمان کردم افزایش اعتبار به دانشگاه‌ها مقداری در سال ۱۴۰۴ برای تغذیه دانشجویی به‌حساب بیاید. رسم بهداشت در بخشهای شرایط غذای دانشجویان زیادی بود. در اتاق غذای دانشجویان هم مشکلات ارجاعی چندسانی را دیده‌ام که از ایجاد کارایی در مدیریت تغذیه، افزایش انتظارات را ملاقات کند.
علی رغم این‌ها، باید گفت اکنون علوم پزشکی بودجه کامل و كاملتری برای دانشجویی در اختیار دارد. در سال ۱۴۰۴، مسئولان دیپلماسی پس از اینکه تشریفات خروجی بهداشت را گشتند، این‌طور تصمیم گرفتند که با اعتبارات موجود پرداخت غذا برای ۲۷۰ هزار نفری که می‌ترکند و همچنین حدود ۹۴ هزار نفری که با غذا برنگشته‌اند، عملا بهداشت را عزیمت نباشد و اقتصادی و خوشحال باشد. که طبیعتا یک تحول بزرگ در شرایط تغذیه دانشگاهی بود.