تداوم استفاده از اسپرم اهداکننده‌ای که حامل جهش نادری به شکلی می‌تواند سرطان به وجود آورد، برای تولد حداقل ۶۷ کودک استفاده شده است. ۱۰ نفر از این کودکان تاکنون به سرطان مبتلا شده‌اند. این پرونده، نگرانی‌های مبنی بر عدم وجود محدودیت‌های توافقی بین‌المللی در استفاده از اسپرم‌های اهداکنده را برجسته می‌کند.
کارشناسان پیش‌تر هشدار می‌دادند استفاده از اسپرم یک اهداکننده برای تولد تعداد زیادی کودک می‌تواند پیامدهای اجتماعی و روانی جدی به‌همراه داشته باشد. پرونده اخیر که به تولد ده‌ها کودک بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ مربوط می‌شود، نگرانی‌های تازه‌ای را درباره دشواری ردیابی و اطلاع‌رسانی به این خانواده‌ها در صورت شناسایی مشکل جدی پزشکی، به‌وجود آورده است.
دکتر ادویژ کاسپر، زیست‌شناس بیمارستان دانشگاه روئن فرانسه، می‌گوید «لازم است در سطح اروپا محدودیتی برای تعداد فرزندان یا خانواده‌هایی که از یک اهداکننده اسپرم استفاده می‌کنند، تعیین شود». او خاطر نشان می‌کند که «نمی‌توانیم برای همه اهداکنندگان اسپرم، توالی‌یابی کامل ژنوم انجام دهیم و من چنین پیشنهادی مطرح نمی‌کنم، اما این مسئله مربوط به انتشار غیرعادی بیماری‌های ژنتیکی است. هیچ مردی به این شکل در سراسر اروپا ۷۵ فرزند ندارد».
در طول این پرونده، به وضوح بر شدت問題های ارثی برای سلامت افراد و هدایت فرایند‌های استفاده از اسپرم‌های اهداکنده اشاره شده است. این پرونده همچنین نیاز به درک جامع واکاوی‌های ژنتیکی و همچنین важی اهتمام به سیاست‌ها و مقررات موجود در این زمینه را به大家 گوشزد می‌کند.
بسیاری از کارشناسان انتقاد می‌کنند که استفاده از اسپرم اهداکننده برای تولد تعداد زیادی کودک اینگونه مسائل را به وجود می‌آورد. درحالی‌که استفاده از اسپرم اهداکننده به‌طور معمول کمک‌های ارزشمندی برای کسانی است که نمی‌توانند باPartner آنها باروری کنند، اما با این‌که ممکن است به مشکلاتی برای سلامت و شرایط خانوادگی ناخواسته منجر شود، باید از عواقب استفاده از این خدمت در موارد متعدد آگاه بود.
بیشتر تعداد مشکل‌برخوردار از این مسأله در این زمان فهمیده شده است که چگونه تعداد زیادی کودک با استفاده از اسپرم اهداکننده‌ای که جهش نادر و مرتبط با سرطان داشته است، به دنیا آمده‌اند. این موضوع به‌مخصوص در جلوی ما یک واقعیت محرک در محیط ما به‌عنوان محققان و سردبیران است که تحقیقی جالبی در معضل مورد بحث را دنبال میکنیم.
در چارچوب این درک‌های فراگیر و همچنین ضرورت کافی تصمیم‌گیری ملی، بررسی رویکردهای بین‌المللی و توانمندسازی سازوکاری نظام‌مند برای محدود کردن استفاده از اسپرم، نقش اصلی جوامع جهانی را ایفا می‌کند.