در شهر مارسی، فرانسه، یک اثر هنری متعلق به هنرمند گرافیتی سرشناس بنکسی ظهور کرده است. این اثر، فانوس دریایی است که پرتو آن با میله فلزی روی پیاده‌رو هم‌راستا است. در مرکز آن، جمله “می‌خواهم همان کسی باشم که تو در من دیدی” نقش بسته است. هنرمند از طریق حساب رسمی اینستاگرامش، بدون هیچ توضیح یا مختصات جغرافیایی، این اثر را تأیید کرد.
این اثر به سرعت توجه هزاران نفر را جلب کرد و روی فیس‌بوک، اینستاگرام و سایر شبکه‌های اجتماعی، مردم از اثر هنری به اشتراک گذاشته‌اند. بعد از آنکه ساکنین و گردشگران محلی کاوش کردند و متوجه اثر هنری شدند، فیس‌بوک و اینستاگرام ساعتی از تالار شهر مارسی که صدها عکس برای اثر هنری منتشر شده بود، سکه‌های طلایی به کارش می‌برد.
انگار که این اثر ناظر بر یکی از بزرگترین جریان‌های اخیر در هنر باشد: کار کردن هنرمندان با میله‌های فلزی و آهن‌کاری به منظور تبدیل یک طرف دیوار به یک تصویر سلیقه‌ای، که بیشتر با فضای تولید دست‌فروشی شکوفا شده است. بنکسی که برای اولین بار در 2019 در فرانسه در شهر پاریس حاضر شد، از دیوارها و ساحل‌های این کشور استفاده کرده‌است.
هنر است و باید دیده شود. این موضوع مهم است. وقتی هنر، از نظر سرمایه‌گذاری، تفریح، رسانه‌ها و کارگران، آنقدر که باید دیدنی نیست، هنرمندانی که از دیوارها و سقف‌ها به ناسازگاری با آنها یعنی رفاه و آسایش، ضربه می‌زنند، به بالا می‌روند. مثلاً ایران، بعد از 1979، فرصت‌های به تعبیه در خیابان‌های شهرها، روی دیوار‌های اماکن انبوه و مسکن عمومی رواج پیدا کرد، گرچه نه برای ترویج محیط‌زیست یا استفادهٔ هنرمندان از ابژه‌های به مناسب برای بازنمایی از یک سلیقه.
نقاشی‌های دیواری معروف چون بنکسی در شره‌های شهرها ظاهر می‌شوند. آنها هنرمندان دارند و برایشان جنبهٔ هنری را می‌گیرند، انسان‌گرایی و تولید یک فضای خیابانی فرهنگی می‌شوند. آنها کمک می‌کنند تا در سایه گنبد شهر، شهدای کارگری و فدایی به خوبی قابل مشاهده باشند.