داماد که «محمود» نام دارد، می گوید: در ۲۵ سپتامبر (سوم مهر) گذشته عقد کردیم و قرار بود مراسم ازدواج ما در ۱۵ نوامبر (۲۴ آبان) برگزار شود. اما جنگ آغاز شد و ما از محله زیتون غزه آواره شدیم.

وی ادامه می دهد: به دلیل این وضعیت، هر ماه عروسی خود را به تعویق انداختیم تا اینکه سرانجام تصمیم به برگزاری مراسم عروسی در چادر آوارگی گرفتیم.

این داماد فلسطینی از آرزوهای بر باد رفته خود می گوید: دوست داشتم یک مراسم بزرگ داشته باشم و برای مهمانانم عروسی با رقص محلی (فدعوس) در تالار برگزار کنم. آپارتمانی برای زندگی مشترک فراهم کرده بودم.

وی اضافه ادامه می دهد: اما جنگ در هفتم اکتبر (۱۵ مهر ماه) شروع شد و از خانه مان آواره شدیم. شادی هایمان از بین رفت و به مدت پنج ماه عروسی مان را به تعویق انداختیم.

محمود همچنین می گوید: همه مردم می دانستند که ما عقد کرده ایم. به همین دلیل من و خانواده همسرم تصمیم گرفتیم که عروسی مان را در این شرایط برگزار کنیم.

این تازه داماد فلسطینی خاطرنشان می کند: به لطف خدا مراسم عروسی را برگزار کردیم و مردم اردوگاه نیز در آن شرکت کردند. اما این مراسم و شادی، به دلیل شهادت و زخمی شدن نزدیکانمان و آوارگی و ویرانی منازل فلسطینی ها، ناقص است. اما امیدوارم بعد از پایان جنگ با همسرم به عمره برویم و منزلمان را بازسازی کنیم.

محمود می افزاید: چادر، هیچ وقت جایگزین منزل نیست. زیرا در اینجا هیچ امکاناتی وجود ندارد اما چاره ای نداریم و با این وجود نیز خداوند را شکر می کنیم.

این تازه داماد اهل غزه تصریح می کند که همسرش در ابتدا با عروسی در شرایط جنگی این منطقه مخالف بوده است و آرزو داشت که مانند همه دختران لباس سفید عروسی بر تن کند. اما جنگ ادامه یافت و آنها سرانجام مجبور شدند در اردوگاه آوارگان، مراسم عروسی شان را برگزار کنند.

«شیما» عروس فلسطینی نیز در این باره می گوید: از ترس اینکه به خاطر آوارگی بناچار از یکدیگر جدا شوند، با عروسی در شرایط آوارگی موافقت کرده است.

وی می گوید: آرزو داشتم لباس عروس بپوشم و مراسم را در یک تالار عروسی برگزار کنیم. اما سرانجام قسمت چنین شد که عروسی مان را در یک چادر پلاستیکی برگزار و سپس در آن زندگی کنیم.

شیما می افزاید: با این وجود، احساس خوشبختی می کنم و امیدوارم به غزه بگردم و خانه مان سالم مانده باشد.

به دلیل ادامه تجاوز رژیم صهیونیستی به غزه، شماری از جوانان فلسطینی که قبل از آغاز جنگ عقد کرده بودند، مجبور به برگزاری مراسم عروسی بسیار ساده و بدون تشریفات شده اند. شمار دیگری نیز که درصدد ازدواج هستند به دلیل تعطیلی دادگاه ها و دفاتر ازدواج قادر به ثبت آن نیستند.