تولید محتوا
شنیدن موسیقی زنده ممکن است هیجان‌انگیزتر از گوش‌دادن به صدای ضبط‌شده باشد؛ زیرا باعث فعالیت بیشتر در بخشی از مغز می‌شود که به پردازش احساسات مرتبط است.
ساشا فروهولز از دانشگاه زوریخ در سوئیس و همکارانش، ۱۲ قطعه موسیقی ساختند که هر قطعه ۳۰ ثانیه طول می‌کشید. نیمی از قطعات با هدف انتقال احساسات منفی مانند غم و عصبانیت نوشته شدند. نیم دیگری از این آهنگ‌ها هم که آهسته‌تر هستند و هماهنگی کمتری دارند، آکوردهای مینور بیشتری را نسبت به دیگر آهنگ‌ها دربردارند و برای برانگیختن احساسات مثبت نوشته شدند.
فروهولز و همکارانش پس از نوشتن آهنگ‌ها، ۲۷ نفر را که ازنظر موسیقی آموزش ندیده بودند استخدام کردند تا این ۱۲ قطعه را دو بار گوش کنند. این آهنگ‌ها یک‌بار به‌صورت زنده توسط پیانیست اجرا می‌شد و شرکت‌کنندگان از بلندگو آن‌ها را می‌شنیدند و یک‌بار دیگر هم به‌صورت ضبط‌شده برای افراد پخش می‌شد.
آهنگ‌های شاد و غمگین به‌صورت تصادفی برای شرکت‌کنندگان پخش می‌شد
ترتیب پخش آهنگ‌ها به‌صورت تصادفی بود و با ۳۰ ثانیه سکوت بین دو قطعه برای افراد پخش می‌شد. شرکت‌کنندگان حاضر در مطالعه نمی‌دانستند که کدام‌یک از آن‌هنگ‌ها به‌صورت زنده و کدام‌یک به‌صورت ضبط‌شده برای آنان پخش می‌شود.
شرکت‌کنندگان درحین گوش‌دادن به موسیقی روی اسکنر MRI دراز کشیدند تا تیم تحقیقاتی بتواند بر فعالیت‌های مغز آن‌ها نظارت داشته باشد. به پیانیست حاضر در مطالعه گفته شد که حجم و سرعت قطعه را با فعالیت مغزی شرکت‌کنندگان تطبیق دهد؛ به‌عنوان مثال اگر شرکت‌کننده‌ای در پاسخ به قطعه‌ای از موسیقی مثبت فعالیت کمی نشان می‌داد، ممکن بود آن موسیقی را بلندتر پخش کنند.
فروهولز به‌نقل از نیوساینتیست می‌گوید: «موسیقی ضبط‌شده با نحوه‌ی پاسخ شنونده سازگار نیست؛ اما پیانیست‌هایی که به‌صورت زنده اجرا می‌کنند، اغلب موسیقی را با مخاطبان خود تطبیق می‌دهند تا بهترین پاسخ را از آن‌ها دریافت کنند.»
محققان دریافتند که اجرای زنده‌ی قطعات منفی و مثبت، به‌طور مداوم به افزایش فعالیت مغز در آمیگدال چپ منجر می‌شود. آمیگدال یا بادامه، ناحیه‌ای از مغز است که به‌شدت با تخصیص محرک‌های حسی مانند صداها، به برخی از احساسات ارتباط دارد. در همین حال آهنگ‌های ضبط‌شده، فعالیت‌های بسیار کمتر و متناقض‌تری را در آمیگدال چپ ایجاد کردند. این مقدار فعالیت با میزان احساسی‌بودن امتیازی که شرکت‌کنندگان پس از آزمایش، به هر قطعه داده بودند هم‌خوانی داشت.
به‌گفته‌ی فروهولز، یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که موسیقی زنده احتمالا به‌دلیل ماهیت آزاد و پویای آن، واکنش عاطفی ما را تشدید می‌کند. محققان امیدوار هستند که این آزمایش را با شرکت‌کنندگان بیشتر و در محیط کنسرت تکرار کنند. فروهولز می‌گوید: «وقتی به کنسرت زنده بروید، تنها نیستید. این تجربه‌ی عاطفی تشدیدشده نیز نوعی تجربه‌ی اجتماعی است.»
یافته‌های پژوهش در ژورنال مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم (PNAS) منتشر شده است.
source