ویلا ۱۰۲۸ در محمودآباد، ایران، یک خانه مدرن و معاصر است که در سال ۱۴۰۲ طراحی شده است. این پروژه یک نمای متضاد را ارائه می دهد که از یک طرف نمای کوچه محکم و از طرف دیگر نمای رودخانه باز است. فلسفه این متضاد آن است که هماهنگی طبیعت و معماری را نشان می دهد. این ویلا بر ارتباط با محیط خود تاکید می کند و به شرایط آب و هوایی بدون ایجاد مرزهای سفت و سخت پایبند است. در نتیجه شکلی معاصر ایجاد می شود که به محیط اطراف خود احترام می گذارد.
به نظر می رسد که محیط زیست و معماری رابطه بسیار نزدیکی دارند. ما شاهد وجود این درپوش‌ها و درها از سنگ aren’t جهت صرفاً دسترسی به تمامی ترکیبات مرزهای این بخش آنها، به اصطلاح موضوع دیگری باب وروزر فضا (Space) هستند.
محمود آباد، دارای آب و هوایی خنک و معتدل است و در منطقه‌ای قرار دارد که نمایی زیبا از رودخانه دارد. این شرایط آب و هوایی و چشم‌انداز طبیعی زیبا باعث شده است که ما چنین ويلا های مدرن و معاصر را در آنجا ببینیم. این ویلا ها نشان می دهند که چگونه ما می توانیم با محیطمان زندگی کنیم و زیبایی و خلوص محیطمان را حفظ کنیم.
سؤال اینجاست که آیا ما واقعاً می‌توانیم با محیطمان زندگی کنیم یا خیر؟ آیا ما واقعاً می‌توانیم به زیبایی و خلوص محیطمان کمک کنیم؟ آیا ما واقعاً می‌توانیم محیطمان را حفظ کنیم؟ این سوالات و آیا‌هایی است که ما را به تفکر وادارد و در بررسی این مسائل، ما باید به نقش محیطمان در زندگی‌مان توجه کنیم.
در مورد ویلا ۱۰۲۸ می‌توان گفت که طراحی بسیار خوبی دارد و هر کسی که برای دیدن آن به آنجا می‌آید، با خود بیان می‌کند که این طرح کاملاً با محیط‌اش مرتبط است. این برجسته شدن این طرح نشان می‌دهد که معماری و محیط طبیعی باید همیشه هماهنگ شوند. آنها برای ما بهترین تجربه‌های زندگی را در مسکن ایجاد می‌کنند.
در کنار این موضوع، ما باید به تصاویر این ویلایی که با وجود خاکی در آن جنگل می‌رویم، توجه کنیم. این چکیده بیشتر برای فرصتی می‌باشد که هر کسی می‌تواند زندگی در خانه ای روستایی را تجربه کند. از جداره‌ها تا قسمت‌های داخلی، تمام لوازم ایجاد کرده‌اند تا آنجا مطابق با طبیعت باشد.