ازدواج و همسر فرامرز اصلانی

فرامرز اصلانی دو مرتبه ازدواج کرده است و از همسر سابق خود دو دختر هنرمند به نام های فدرا و رکسانا دارد که این دو هم مانند پدرشان در زمینه موسیقی به فعالیت پرداخته اند.

قسمت هایی از مصاحبه فرامرز اصلانی

علاقه فرامرز اصلانی از کودکی به موسیقی

از کودکی در خانه‌ی ما، موسیقی دان های زیادی رفت و آمد می‌کردند. پدرم هم با وجود این که وکیل دادگستری بود، عاشق تار بود و این ساز را می نواخت. من با وجود این که موسیقی سنتی را بیشتر می شنیدم عاشق ترانه های ایتالیایی و فرانسوی مثل ترانه‌های چارلز آزناوور بودم پدرم برایم گیتار نمی‌خرید و می گفت درست بخوان. من هم تار پدرم را برمی داشتم و با آن، آهنگ های ایتالیایی و فرانسوی را می زدم که البته چیز عجیب و غریبی از آب در می آمد.

ورود به عرصه موسیقی

من چون از کودکی علاقه ام به شعر و موسیقی بوده است لاجرم به سراغ این راه رفتم. اگر من مثلا به جای این که زنده یاد بنان را ببینم یا زنده یاد یاحقی را در منزل مان ببینم مثلا یک استاد نقاشی دیده بودم شاید الان نقاش شده بودم! 

علت تحصیل در روزنامه نگاری فرامرز اصلانی

در سنین نوجوانی از ایران بیرون آمده بودم، می دانید که قاعده این بود وقتی شما را بیرون می فرستند باید درس بخوانید. می خواستند که من حقوق بخوانم، چون پدر من حقوق خوانده بود و حقوقدان بود. می خواستند که من هم از او دنباله روی بکنم. ولی خوب من دلم در گرو چیز دیگری بود و چون می خواستم با واژه ها سروکار داشته باشم دیدم نزدیک ترین چیز به من روزنامه نگاری است.

علت آلبوم ندادن فرامرز اصلانی از زبان خودش

آهنگ ساختن و شعر گفتن جزو غريزه من است. اما روی چيزی که می خواهم ضبط کنم خيلی حساس هستم و دوست ندارم هی آلبوم درست بکنم اگر دقت کنيد آلبوم های قديمی من هنوز هم فروشش مثل يک آلبوم جديد هست.

آهنگ اگه یه روز فرامرز اصلانی

در آمريکا سال ۷۲ يا ۷۳ شبی قرار بود من جايی برم. توی راه بارون گرفت. من هم با حرکت و صدای برف پاک کن های ماشين شروع کردم به زمزمه کردن. وقتی به مقصد خودم رسيدم تقريباً آهنگ اگه يه روز ساخته شده بود همون شب هم با گيتارم توی جمع اين آهنگ رو خوندم و همه خوششون اومد و در نهايت اون آهنگ ساخته شد.

انتشار خبر سیاسی توسط فرامرز اصلانی 

با موسسه اطلاعات و در نشریه تهران ژورنال به عنوان مخبر سیاسی شروع به کار کردم. هفته ی اول، هر چه نوشتم، در اداره ی سانسور حذف شد. شروع کردم به گزارش نوشتن درباره ی چیزهای مختلفی نظیر قالی بافی یا عشایر ایران، چون اساسا خبر سیاسی قابل درجی وجود نداشت.

علت حضور در لس آنجلس

به خاطر توليدهايی که ميشه، به خاطر کمپانی های ضبط و … همين طور به خاطر تعداد ايرانی هايی که اينجا هستند، ميتونم بگم که خوشبختانه من اصلاً اينجا احساس غربت نمی کنم، مثلاً در خيابونی به اسم Westwood که بيشتر شبيه استامبول ميمونه، هر جايی که ميری همه فارسی صحبت می کنند همه چيزی هم اونجا پيدا ميشه؛ خياطی، بند انداختن ! فقط اينجا حموم کم داريم !

موسیقی مورد علاقه

موسیقی عاشقانه. ایتالیایی، فرانسوی و اسپانیولی. گاهی نه تنها زبان، بلکه حتی نام برخی را نمی دانم، اما از شنیدن موسیقی آنها لذت می برم. مثل یک پدر و دختر هندی که با هم می خوانند و صدای آنها مانند سازی است که می نوازند.

به موسیقی کلاسیک هم علاقه دارم و کارهای ویوالدی، آلبینونی و راخمانینوف را دوست دارم. البته در موسیقی اسپانیولی هم که سرآمد همه از نظر من، پاکو د لوچیا است

ابتلای فرامرز اصلانی به سرطان

فرامرز اصلانی در اسفند 1402 در پستی اینستاگرامی به زبان فارسی و انگلیسی نوشت: همانند یک مسافر در این راه پیچیده، من نیز سایه سرطان را لمس کردم. بنابراین اعلام می‌کنم که قصد دارم باقیمانده این سال را به درمان و مراقبت از روحیه‌ام اختصاص دهم. با هر سپیده‌دم، قلب من شجاعت بیشتری پیدا می‌کند و جان را با اندیشه و انرژی بیشتری برمی‌انگیزد تا گامی در مسیر بهبودی بردارم.»

او در بخش دیگری از این نوشته آورده است: «پس عزیزانم، من قول می‌دهم که آسمانی از سفر خود را به عنوان یک مسافر در این آب‌های ناشناخته همراه با شما به اشتراک بگذارم، با وعده‌ دوباره‌ ملاقات زیر آغوش تابش نور در سپیده‌دم در سال ۱۴۰۳.»