علی مطهری، نایب رئیس سابق مجلس شورای اسلامی، اخیراً در یک مصاحبه مهم با خبرگزاری SNNTV، درباره عدم вероятیت حمله دوباره رژیم صهیونیستی به ایران و تأثیر پایگاههای آمریکا در این حوزه صحبت کرد. مطهری با اشاره به تحولات اخیر در منطقه و جنگهای احتمالی، ترس از حمله دوباره رژیم صهیونیستی را بعید دانست و دلیل این نظر را شرایط استراتژیک منطقه و موقعیت پایگاههای نظامی آمریکا در نزدیکی ایران عنوان کرد.
نگاهی به تحلیلهای مطهری نشان میدهد که وی به اهمیت شرایط Strategik منطقه و مسیری که کشورها طی آن پیش میروند اشاره دارد. مطهری تاکید میکند که آمریکا به دلیل نزدیک بودن پایگاههای نظامیاش به ایران، در صدد ادامه جنگ برآمدن نیست، زیرا این نزدیک بودن میتواند تهدیدی برای منافع آمریکا و متحدانش باشد. بنابراین، چنین اقدامی برای آمریکا فایدهای نخواهد داشت و میتواند عواقب منفی داشته باشد.
به گفته مطهری، در این میان قرائن نشان میدهد که دشمن به این زودیها دست به حمله نخواهند زد. چرا که چنین اقدامی ممکن است برای آنها هیچ مزیتی نداشته باشد. همچنان که وی بیانیه میکند، تغییرات و رویکردهای جدید نشان میدهند که رژیم صهیونیستی و آمریکا از ادامه تنشها منتفع نمیشوند، چرا که این وضعیت به نفع آنها نخواهد بود.
تاکید مطهری بر اینكه دشمن دست به حمله نخواهد زد، انگار تاکیدی است بر این واقعیت که جنگ ادامه پیدا نکرده است. آیا این سخن مؤثر است؟ یا آیا واقعاً جنگ تمام شده است؟ پاسخ به این سؤال ساده نیست. با اینکه ناتوانی در درگیری، امیدی به کاهش تنشهای بینالمللی ایجاد کرده است، اما آیا این معنیی دار است؟ از آنجایی که جنگ مساوی با سرکوب و کشته شدن انسانهاست، بازهم بسیار مهم است که اینقدر از لجربههای موجود در ابتدا فاصله نگرفتیم که حتی این سوالی هم که برایتان پیش آمد اجمال شود.
اما مطهری در این مصاحبه اشاره نیز به تنشهای ناشی از戦 نیز دارد. مطهری حتی در هر كی گفت که دشمن به حمله نخواهد زد. بر خلاف گفتههایش، با توجه به تغییرده ها و شرایط strategik نیاز است کوشیده شود تا جنبه دیپلماتیک مسائل بیشتر قابل حل شوند.
شنیدیم که مطهری معتقد است اگر اسراییل و آمریکا دست به حمله زدند، چنین حرکتی همانند جنگ تمام نشدن جنگ به حساب میآید. ولی آیا این فقط به دست زدن به جنگ خواهد منجر یا اینکه این تعریفی است از مشروطه؟ نه و مطهری بدون هیچ اشاره ای به این جواب گفت حمله زدن به کشور برای کشور حق مساله تنها تهدیدات را میچسباند، بدون کشمکش معلوم نمیشود و تمامی آن گرفتار تهدیدها میموندند.