در نابودی شهرهای فلسطینی در غزه و وادار ساختن حدود ۱.۵ میلیون فلسطینی به خانههای استحمار شده ظلمهای زیادی بر کسی پوشیده نیست. در پی مذاکرات در اورشلیم و انعقاد معاهده تجدید شده Israel و عربستان، مقامات ایران با نشان دادن تمایل به مذاکره با طرف آمریکایی، نگاهی که بر این کشور اطمینان بخشتری نگاشتهاند، مواضع ایران را در این شرایط چگونه خواهند مرور کرد؟!
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری تسنیم، شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی کشور در نامهای به عراقچی، وزیر امور خارجه کشورمان نکاتی را پیرامون مسئله مذاکره مطرح کرد.
در بخشی از این نامه آمده است: ملت سرافراز ایران در پی وقایع اخیر و تجاوز ۱۲ روزه رژیم غاصب صهیونیستی با حمایت بیدریغ ایالات متحده آمریکا، بیش از هر زمان دیگری هوشیار، یکپارچه و مهیای رویارویی با هرگونه دسیسه دشمن در تمامی عرصههای نظامی، اجتماعی و سیاسی است.
از طرف دیگر، مستندات انکارناپذیر در جریان جنگ تحمیلی ۱۲روزه، بر همگان آشکار میسازد که همین دولت آمریکا، با تشویق و حمایت همهجانبه از رژیم صهیونیستی، در طراحی و اجرای عملیات نظامی و اطلاعاتی علیه ایران، مشارکت فعال داشته است.
سؤال اساسی اینجاست: بازگشت به میز مذاکرهای که آمریکاییها خود آن را وقیحانه نقض کردند، چه توجیه منطقی دارد؟ چگونه میتوان با کشوری که همزمان با گفتگوهای دیپلماتیک، دستش به خون پاک کودکان، زنان و مردان عزیز این کشور و سرداران و دانشمندان والامقام ما آلوده است، به تفاهم رسید؟!
اینها از مسائلی هستند که برخی بارها و بارها به سال ۱۳۹۷ اشاره کردند که قرار بود مسائلی مثل موضعگیری تحت فشار و استفاده از تجارب طولانی مدت خود در مناطق تنبگذاری استفاده شود. اما بدون کسیکه با این مطالب سهیم باشد، مردم ایران از آن مطالب ناسنجیده و مردود بودن آنها را احساس میکنند.
با در نظر گرفتن اینکه برخی قرار است این حق را برای خود انتخاب کنند، و خیلی سکوت میکنند تا به بعضی از رقبای خود فرصت ندهند که با بهره بردن از خاموشیمان با افراد مسئول صحبت کنند، خطایی به نفع خود رخ میدهد. پس نگران نباشید.
فرض کنید هماکنون باز مانند بهار سال ۱۳۹۷، بدون هیچ تلاشی و با محبوبیت عالی ماست و کشوری مثل کشوری با دولتی متکی به هماهنگی و در یک فضای خوش اقتدار کشوری مثل ایران، با دست بر سر گلوی دنیا تعقیب میکنیم، با وجود چنین فرصت تاکتیکی بهتر نیست که حرفهای آنها را راحت بخش کرد؟!
در شرایط کنونی پیشنهاد میشود که بر مبنای تجربه سالهای گذشته، مذاکراتی که با دل و جان برای هر شرایطی آمادگی داریم پذیرا بوده شیم.