به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ وقتی در مقاله ای و یا رسانه ای و یا حتی در کتاب، پای منبر و یا در مترو و اتوبوس درباره «حجاب» صحبت می شود، شاید در نگاه اول حجاب و پوشش زنان و بانوان در ذهن هر خواننده و بیننده ای متبادر شود؛ درصورتی که در نگاه کلان تر حجاب برای مردان و زنان تعاریف جداگانه ای دارد هرچند برای بانوان بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد.
درخصوص داستان «حجاب» برخی بر ابن باوراند که این ماجرا در ایران بعد از انقلاب حالت «اجباری» به خود گرفته است و تا پیش از آن همه زنان به صورت آزادانه از منظر پوشش در اجتماع ظاهر می شدند؛ اما با کمی تامل، مطالعه و دیدن عکسهای گذشتگان به راحتی می شود به این نکته رسید که حجاب در ایران زمین فراتر از دین و مذهب، یک مساله هویتی تاریخی است و ریشه در تاریخ، فرهنگ و هویت ایرانی ها دارد.
دست کم از دوران هخامنشیان تا ساسانیان و پیش از ورود اسلام و بر اساس مجسمه ها و نقل هایی که در منابع تاریخی وجود دارد، زنان ایرانی همه حجاب داشته اند و هرچه قدر منزلت اجتماعی زنان بالاتر می رفته، حجاب آنها بیشتر بوده تاجاییکه حتی مردم عادی نمی توانستند براحتی زنان پادشاه را از نزدیک ببینند و معمولا در کاخ به سر می بردند و کمتر در اجتماع ظاهر می شدند.
همین داستان تا زمان قاجار نیز ادامه داشته است و در تصاویر و نوشته های این دوره شمایلی که از زنان دیده می شود، همگی روبنده به سر دارند و حتی صورت آنها نیز دیده نمی شود تا زمان رضاخان پهلوی و ماجرای کشف حجاب به تدریج و از سر اجبار زنان بدون حجاب سر وارد اجتماع می شوند. حتی در آن زمان نیز بسیاری از زنان ترجیح می دادند تا در خانه بمانند و بیرون نیایند تا حجاب و عفت آنها حفظ شود.
داستان حجاب با هویت و فرهنگ ایرانی ها رابطه تنگاتنگی دارد و امروزه فرد بی حجاب علارغم عدم رعایت مسائل و نکات دینی، به تدریج دچار یک بحران هویت می شود؛ هویتی که ریشه در فرهنگ، تاریخ و گذشته های او دارد و بدون شک این بحران هویتی می تواند خسارت های جبران ناپذیری برای افراد اجتماع به دنبال داشته باشد.
و از آنجاییکه حجاب هم مساله ای فردی و هم آثاری اجتماعی در پی دارد، بی حجابی علاوه بر خسارت های هویت فردی، می تواند به هویت اجتماع نیز آسیب وارد کند و هویت آن جامعه را مخدوش کند و همان طور که جامعه می تواند بر هویت فرد تاثیرگذار باشد، رعایت حجاب توسط زنان و مردان علاوه بر امنیت هویت فردی، هویت اجتماع را نیز ایمن می سازد و باعث می شود که جامعه در یک امنیت روانی به سر برد.
انتهای پیام/
