یک سایت دیگر با وردپرس فارسی
Jump to navigation
اَبَر ستاره سابق دنیای فوتبال بار دیگر نشان داد که هیچ گاه نمی تواند مانند رقیب همیشگی اش «سَیاس» باشد و همین مساله به راحتی باعث شد تا او سال های آخر دوران حرفه ایش را تباه کند.
اختصاصی طرفداری – کریستیانو رونالدو حالا همه چیز را به لیونل مسی، رقیب همیشگی اش، باخته. جام جهانی تنها یکی از این مسائلی است که او مغلوب لیونل مسی شده. فراتر از جام جهانی، او اعتبار و سال های آخر دوران حرفه ایش را نیز به کل به نابغه آرژانتینی باخته و تاریخ همواره نشان داده که نحوه تمام کردن و به انتها رساندن هر چیزی، تاثیر زیادی در به خاطر آوردن دوباره آن در اذهان دارد و حالا مردم فوتبال دوست در سراسر دنیا تنها یک چیز را در خصوص دوران حرفه ای این دو اَبَر ستاره به یاد خواهند آورد: لیونل مسی در اوج اقتدار و کریس رونالدو در اوج (!) ذلت.
همه چیز در این خصوص اما به شخصیت متفاوت این دو بازیکن مربوط می شود. کریس رونالدو بار دیگر نشان داد که بر خلاف رقیب دیرینه اش آدم «سَیاسی» نیست و نمی تواند هم باشد. نه مشاوران درست و حسابی اطرافش را گرفته (به خواهر اعجوبه اش رجوع شود) و نه خودش علاقه دارد کمی در رفتارش تجدید نظر کند. کریس رونالدو البته از ابتدا همین گونه بود. یک آدم رک، بی پرده و سرراست که هیچ ترسی از بیان آن چیزی که می اندیشد و به آن اعتقاد دارد، نداشته. همه چیز اما در این دنیا این گونه نیست. سرراستی، رک بودن و صداقت همیشه نمی تواند بهترین گزینه باشد. گاهی آدم نیاز دارد، «سَیاس» باشد، مشاوره بگیرد، احتیاط کند و به این نتیجه برسد که سن و سال می تواند تغییر زیادی در شرایط دوران حرفه ایش ایجاد کند.
کریس رونالدو مدت هاست که تصمیمات اشتباه می گیرد. او اگر کمی سیاست بلد بود، اصلا نباید از رئال مادرید خارج می شد. رئال مادرید بهترین بستر و فضا برای درخشش رونالدو محسوب می شد اما ستاره پرتغالی نمی دانست و کسی هم نبود که به او بگوید باید از این فرصت همچنان استفاده کند. او مثل همیشه رک و بی پرده بود، با فلورنتینو پرز زاویه پیدا کرد و ترجیح داد چالش جدیدی را آن هم در سال های آخر دوران حرفه ایش، تجربه کند. ترک رئال مادرید در 34 سالگی مهم ترین اشتباه رونالدو بود. بازیکنی که نتوانست این مساله را درک کند که با بالا رفتن سن و سال، برای ادامه آن درخششی که انتظار دارد، نیاز به بستر مطمئنی است و دنبال چالش جدید رفتن، دست کم در این سن و سال، ریسک های بسیار زیادی در پی خود دارد.
رونالدو در یوونتوس و پس از آن در منچستریونایتد نیز مملوء از تصمیمات و رفتارهای اشتباه بود. نحوه جدایی او از یوونتوس بار دیگر اثبات کرد که ستاره پرتغالی هیچ سیاستی در رفتارهایش ندارد. انتخاب منچستریونایتد در شرایطی که فردی مثل اوله گونار سولسشر با رزومه حضور در کاردیف، هدایت آن را عهده دار بود، یکی دیگر از تصمیماتی است که نشان می دهد ستاره پرتغالی هیچ بینش و دورنمایی در انتخاب هایش نداشته و صرفا به دنبال کارهای رمانتیک است. مشکل بعدی نیز این است که او حتی حاضر نشد پای همین انتخاب های اشتباهش نیز بماند. این رک بودن و سرراست بودن، اینجا تبدیل به سلاحی علیه رونالدو می شد.
ستاره پرتغالی فصل جدید را نیز در شرایطی آغاز کرد که 37 سال سن داشت. یونایتد با اریک تن هاخ، روند تازه و پروسه واقعی را آغاز کرده بود که رونالدو می توانست نقش مهم و کلیدی را در آن ایفا کند. اما باز هم جاه طلبی بی مورد و سرراست بودن بی مورد کار دست او داد. رونالدو 37 ساله باز هم درک نکرد که 37 ساله است. باز هم درک نکرد که در چه بستری حضور دارد و چگونه می تواند ایفای نقش کند. او باز هم خود واقعی اش را نشان داد و در شرایطی که می توانست به یونایتد کمک کند، شرایط را پیچیده کرد. کریس رونالدو همچنان انتظار داشت تا در 37 سالگی در تمامی بازی ها بازی کند، در تمامی بازی ها فیکس باشد و نفر اول و آخر میدان محسوب شود. غافل از اینکه سن و سال با هیچ فردی شوخی ندارد. جدی نگرفتن شرایط و سن و سال در نهایت یک تصمیم اشتباه دیگر را نیز در پی داشت تا رونالدو به عمد در مصاحبه با رفیقِ شومنش عطای حضور در یونایتد را به لقایش ببخشد. یک اجرای فاجعه و اشتباه دیگر.
جام جهانی نیز به بدترین شکل برای او پیش رفت. او در بازی مقابل کره جنوبی باز هم اشتباه کرد و در شرایطی که به هیچ عنوان نیاز به «زبان بدن» پس از تعویض نبود، این کار را انجام داد تا بار دیگر فشارها را افزایش دهد. حالا رونالدو در شرایطی که لیونل مسی قهرمان جام جهانی شده و در یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا نیز قرار است به میدان برود، هیچ تیمی ندارد و اتفاقا تمامی فشارها را نیز روی خودش افزایش داده است. این نتیجه رفتار بازیکنی است که هیچ سیاستی ندارد، به گرفتن هیچ مشاوره ای اعتقاد ندارد و همیشه می خواهد خود واقعی و اعتقادات واقعی اش را نشان دهد.
در نقطه مقابل اما شما به لیونل مسی و رفتارهایش نگاه کنید. لیونل مسی علاوه بر اینکه در فوتبال نابغه است، نشان داده که در سیاست ورزی نیز بسیار کار کشته عمل می کند و هیچ انتخاب اشتباهی ندارد. فقط او می توانست یکی از بیش ترین دریافتی های تاریخ یک ورزشکار را از یک باشگاه بگیرد، ذره ای از حق و حقوقش کوتاه نیاید، انواع و اقسام بند وفاداری و پاداش بگیرد، باشگاه را در روزهای بحران مالی ناشی از کووید (که مسائل مالی شخصی اش یکی از علت های اصلی است) تنها بگذارد، هنوز هم از باشگاه از لحاظ مالی طلبکار باشد و در نهایت با یک گریه تر و تمیز در مراسم خداحافظی سر و ته قضیه را هم بیاورد و پس از آن نیز بگوید که خب باشگاه از من نخواست تا برایش مجانی بازی کنم! پس از آن نیز در انتخابی بسیار هوشمندانه راهی باشگاهی همچون پاری سن ژرمن شود. به این ترتیب هواداران بارسلونا همچنان عاشق لیونل مسی هستند، در فینال جام جهانی نیز طرفدار او بودند و هنوز هم حاضر هستند تا او بار دیگر راهی تیمشان شود. این دقیقا همان چیزی است که کریس رونالدو هیچ گاه نتوانست آن را به رفتارهایش اضافه کند. شبیه رفتاری که لیونل مسی در مراسم آخرین توپ طلایش از خود در قبال لواندوفسکی نشان داد و در این یادداشت به طور مفصل درباره آن صحبت کردم.
ستاره خاموش شده پرتغالی حالا تنها می تواند در باشگاه از خودش فیلم بگیرد و بدنش را به این و آن نشان دهد در شرایطی که رقیب همیشگی اش هم قهرمان جام جهانی شده، هم چند جام دیگر در فوتبال داخلی فرانسه برایش گارانتی شده و هم می تواند شانسش را در لیگ قهرمانان اروپا با یکی از بهترین ترکیب های ممکن امتحان کند. او احتمالا توپ طلای بعدی را نیز خواهد گرفت و افسانه را کامل خواهد کرد. ستاره سابق حالا بهتر می تواند رفتارهایش را مرور کند. مجموعه رفتارهایی که از اختلاف با فلورنتینو پرز شروع و به جدایی اش از رئال مادرید ختم شد و او را پیش هواداران این تیم اسپانیایی منفور کرد (مقایسه شود با سیاست ورزی های استثنایی لیونل مسی در قبال بارسلونا). جدایی از یوونتوس و یونایتد نیز دقیقا کپی برداری از هم بود و او را در بین هواداران این دو تیم نیز منفور کرد. ستاره خاموش شده پرتغالی حالا از اینجا مانده و از آن جا رانده شده است و این پایان جدال او و لیونل مسی به عنوان دو تن از بهترین فوتبالیست های تاریخ است. برنده می تواند گاهى در آخرین سال ها و روزهای نبرد مشخص شود. این مسئله ای بود که لیونل مسی به بهترین شکل آن را درک کرده بود و اتفاقا رونالدو نیز به بهترین شکل آن را درک نکرده بود! حالا النصر عربستان رونالدو را می خواند و این به معنای یک پایان دردناک خواهد بود. خانم ها و آقایان، به لیونل مسی به عنوان برنده مطلق و نهایی این جدال جذاب و طولانی، تبریک بگویید.
اخبار داغ
اینکه رونالدو اشتباه کرد حرفی نیست ولی اینکه از رونالدو یه بچه خنگول بسازی حرفی دیگه هست و از مسی یه سیاستمدار
بله مسی بسیار باهوشه هنوز پاسش جلوی هلند از ذهنم نمیره که فقط یک نابغه یک هوش وحشتناک بالا باید داشته باشی که بتونی همچین پاسی بدی داشت میرفت سمت راست تمام مدافعان را با خودش همراه کرد بعد بدون یک لحظه نگاه کردن میون مدافعین همچین پاسی داد یا خود خدا این یعنی نبوغ
مسی هر کاری کرده هرچی شده فقط و فقط بخاطر هوش بالایی که داره
رونالدو یه گلزن عالی بود و فقط در گلزنی با مسی قابل مقایسه بود
رونالدو همیشه توی مصاحبه هاش میگفت من بهترینم اینم از رک بودنش یا خودشیفتگی
یکبار مسی را دیدید که بگه من بهترینم یکبار دیدی اینهمه توی زمین بزنشش اعتراص کنه پامیشه کارشو ادامه میده یکبار دیدید هم تیمیهاشو زیر سوال ببره چون فقط بفکر فوتبال و بازی هست
رونالدو ۳۷ سالشه انتظار داشتید سوپر من باشه تا ابد گل بزنه بعد ربطش میدید به رک بودن منچستر نتوست کاری کنه توی تیم ملی پرتغال چی؟؟؟
مسی گل نمیزنه پاس گل میده بازیسازی میکنه چون ۳۵ سالشه میدونه چه جوری بازی کنه بعد بهش میگید سیاست بهتر بگید هوش استعداد ذاتی
رک بودن با حاشیه درست کردن یکی نیست
بهرحال کلکسیون جامهای مسی تکمیل شد تا ۵۰ سال دیگه مثل مسی توی فوتبال پیدا نمیشه مگه یکی از پسراش بیان که اونم یک درصد مسی نمیشن
فوتبال یعنی مسی
مسی یعنی فوتبال
از وسطای تحلیل، زد جاده‌خاکی
مسی نصف حقوقش رو برای تمدید با بارسا کاهش داد. هیچ سیاستی پشت کارش نبود
بارسا تصمیم گرفت مسی جدا بشه.
بجای این همه بهونه، بپذیرید که مسی از ابتدا هم بهتر بود. مسی برنده این جدال نشد چون سیاست داشت، برنده شد چون بازیکن کامل‌تری بود
همون 2018 از رئال به جا یووه میرفت پاریس کلا کریر دو نفر زمین تا آسمون با الان فرق داشت
پاریس اون زمان بدجور کریس رو میخواست ولی خودش یووه رو انتخاب کرد تا بعد از 22 سال قهرمان اروپاشون بکنه و همین زمینش زد ( حتی سال اول هم اون هتریک تاریخی جلو اتلتیک سیموئنه رو هم داشت)
تو رده ملی هم با توجه به کشوری که توش بازی کرده به اندازه کافی درخشش و افتخار براشون آورده که تو تاریخ کشورشون بی سابقه بوده ( برخلاف مسی که قبلا هم آرژانتین قهرمان جهان شده بود)
در آخر هم در بزرگی کریس به آمار زیر اکتفا میکنم
450 گل در 431 بازی برای رئال مادرید
تو این دنیا صداقت خریدار نداره و رند بودن رو همه دوست دارن متن کاملاً زیبا و درستی بود با اینکه خودم رئالیم و طرفدار کریس رونالدو
مسی به خاطر سیاستش به اینجا رسیده،تلاش و استعداد هیچ ثمری نداشته
رونالدو آدم صاف و صادقی بود ولی انتخاب هاش اشتباه بود وگرنه سطح رونالدو بالاتره و مسی پشمش هم نیست
جام جهانی هم مسی توش تأثیر نداشته و این هم تیمی هاش بودن که بارشو به دوش کشیدن
نویسنده ی منطقی هستم🙏
چ قدر حالا بزرگ نمایی کردین و طرفو کوبیدین اره تصمیماتش فاجعه بود ولی کسی رونالدو رو در آینده ب خاطر رفتن از رئال برای مثال ب یاد نمیاره همه برای تاریخ سازیش برای این باشگاه ب یاد میارن برای گلهایی ک برای کشورش زد برای دوئل جذابش با مسی انگیزه و پشت کار وحشتناکش این ک الگوی خیلی از ستاره های آینده دار فوتباله امباپه هالند و… همه آدما اشتباه میکنن تو یوونتوسم فقط فصل آخر ب خاطر تاکتیک ها و مصاحبه های مسخره الگری خوب نبود کیه زا جوون زیر نظر الگری شده لرد ولاهوویچ همینطور بعد رونالدویی ک سن و سالی ازش گذشته افت نکنه اصلا سهمیه پارسالشونو ی جورایی مدیون رونالدو ان یوونتوسیا واگرنه پیرلو آدمش نبود کاممبک مقابل اودینیزه فصل پیش با دبلش ب خاطر سه امتیاز اون بازی و اختلاف ی امتیاز با ناپولی سهمیه رو تونستن بگیرن دوران سولسشرم جلوی ویارئال منچسترو نجات داد و اولین بازیش دبل کرد و کلا بد نبود ولی وقتی تن هاخ اومد رسانه ها نابودش کردن مربی ام تحت تاثیر حالا هرچی گذشتش کنار مشکلات شخصی و فرزندشم ک… خلاصه رونالدو ی اسطوره بوده و هست و خواهد بود همه روزهای خوب و بد دارن
وقتی میخوای منطقی و ریزبینانه یه مسئله رو توضیح بدی و فشار خودتو نشون ندی :
رونالدو فنا بخوابین فردا امتحانه
کل متن رو خوندم و فقط میتونم یه جمله درباره اش بگم.
این متن کاملا از روی فشار قهرمانی مسی تو جام جهانی نوشته شده، والسلام
سیاس خخخخخخخخخ 🚒🚒🚒🔥🔥🔥
همیکنه رونالدو فنای بچه سال دیگه از لحاظ فنی دست به مقایسه رونالدو با بهترین بازیکن تاریخ نمیزنن و گیر میدن به چیزای چیپی مثل دستمزد یعنی برتری مسی رو قبول کردن
نمونه اش متن همین پست
رونالدو چندین تا اشتباه متوالی انجام داد و به این روز افتاد
اولینش که خب معلومه رفتنش از رئال بود
دومیش رفتنش از یووه بود.واقعا تو یووه عملکرد خوبی داشت و فکر کنم به صد تا گل رسیده بود و هواداران یووه قبولش داشتن ولی زد همه چی رو از بیخ و بن نابود کرد با اون مدل رفتنش.نه پول خاصی دست یووه رو گرفت نه فرصت کافی برای گرفتن جانشین داشتن.یادمه قبل شروع فصل خیلی امید داشتن که مثلث کیزا دیبالا رونالدو بترکونه.
بعدم این رفتارش تو منچستر . احتمالا اخریشم رفتن به عربستان میشه.ای کاش همینجا از فوتبال خداحافظی کنه جا اینکه بره عربستان
من رئالیم ، شدیدا رونالدورو دوست داشتم
البته همیشه معتقد بودم مسی بهتره
بنظرم رونالدو اشتباه بزرگی کرد از رئال رفت ، چون ساختار رئال برای سبک اون ساخته شده بود ، متاسفانه هیچوقت ندید ک پشتش مودریچو کروس چیکار میکردن و کنارش کریم…، فک میکرد همه جا مثل رئاله براش ، بنظرم اگ میموند میتونست یکی دوتا توپ طلا دیگه بگیره
بعدش دیگ سرازیری شروع شد
مسی بی نظیره تا پنجاه سال دیگه هم بازیکن مثل مسی نمیاد حداقل….
رونالدو رو با مسی مقایسه نکنین، ما ببخشیمتون خدا نمیبخشه…
ولی به نظر من یه جورایی این نوع پایان رونالدو که همزمان شد با این نحوه با شکوه جام جهانی گرفتن مسی دلایل متفاوتی هم داره که عرض میکنم:
به نظر من کریس رونالدو فوق العاده شخصیت خود محور و خود شیفته ای داشت و تو پیروزی ها و جام گرفتن هاش هم خیلی این غرور که از نوع بد و منفی هم بود مشخص بود،خدا شاهده من بی طرفم ولی قبول کنین شخصیت و منش و رفتار کریس هیچ وقت اندازه جایگاه فنی و ورزشیش نبود مثال زیاد دارم واسه این قضیه ولی شما فکر کنین حتی به بنزما یا مودریچ که هم تیمیاش هم بودن یه تبریک نگفت واسه توپ طلا…من مطمئنم این آدم حتی پیش خودش این احتمال رو میداد که با رفتنش از رئال،باعث میشه دیگه رئال سی ال نبره و خودش مثلا تو تیم جدید فاتح سی ال میشه و این منم منم کردناش گوش فلک رو کر کنه.
یه مرور ساده رفتار های اخیرش تو یونایتد هم هر آدم منطقی رو به این نتیجه میرسونه که کریس نه تنها رقابت فنی بلکه اخلاقی رو هم باخت یه نمونه ساده شکوندن گوشی اون طرفدار..
این جوری نتیجه میگیرم که یاد بگیریم هیچ وقت غرور و کبر زیاد نداشته باشیم و اگر هم موفقیتی تو هر زمینه ای داریم رفتار و منشمون رو خاکی و ساده و لوتی وار کنیم.
یادمه یه سری تو مراسم توپ طلا خودش گفت من بهترینم و فلانم و بیسارم و باید کلی توپ طلا بگیرم ولی آخر و عاقبتش تو تیم ملی و باشگاهی رو میبینین که بد جوری ضایع شد و با یه افتضاح داره میره النصر!!!
دنیا گرده
درود فراوان بر آقای شهابی با این متن زیباشون
بله کاملا موافقم ، متاسفانه کریس همیشه یک انسان ساده و صادق بوده و همیشه ظاهر و باطنش یکی بوده ، درست مثل یک کودک
برعکس مثی که شیطانه
من مسی فنم
و نه رونالدو فن
اگه واقعا رونالدو مثل مسی بود
با اختلاف وحشتناک بهترین بود
رونالدو روراسته ولی مسی نه
123
ضمن احترام به نویسنده
اینم باید اضافه کنیم که سطح بازی دو بازیکن متفاوته
رونالدو چند سالی میشه که بازیش فقط به محوطه جریمه محدود شده
ولی شما به بازی مسی تو همین جام نگاه کنین، نزدیک ۳۶ سالگی هنوزم با توپ جادو میکنه
در کل باید به رونالدو به عنوان یه بازیکن بزرگ احترام گذاشت.
متنم یکم طولانیه لطف کنید بخونید نظرتون رو دوست دارم بدونم…
تنها بازیکنی که همیشه با بدترین روزهاش قیاس میشه همین رونالدو هست
مردم مارادونا،پله،کرایف،زیدان،نازاریو، مسی و… رو همیشه با اوجشون تو ذهنشون میارن و درموردشون صحبت میکنن
اما رونالدو همیشه دقیقا بدترین عملکرد هاش و بدترین ورژن هاش تو ذهن مونده
من آدم متعصبی نیستم اقرار میکنم مسی برد و همه چیز تموم شد اما این رو با قدرت میگم رقابت عادلانه نبود از روز اول تا الان مسی رو دوست داشتنی تر جلوه میدادن و رونالدو پسر بد ماجرا بود از همون روز اول مدام این گزاره‌ی احمقانه که (مسی استعداد داره اما رونالدو تلاش داره) رو بکار میبردن و مدام تکرار میکردن که انگار رونالدو هیچ چیزی از خودش نداره و قافیه رو همین الانم باخته چون استعدادی نداره!
نه کسی به پنج سی الش اهمیت میده نه کسی به آقای گل دنیا بودنش اهمیت میده نه به تاثیرگذاری هاش تو شبهای چمپیونزلیگ نه به تداوم درخشش توی تیمها و لیگ‌های دیگه!
نه کسی به رکورد گل ملیش با کشور درجه دو از لحاظ فوتبالی مثل پرتغال اهمیت میده نه به قهرمانی یورو که بهترین هم تیمیش کوارشما و نانی بود
برای رونالدو توپ طلا اهمیت داشت که اون هم سر همون رقابت ناعادلانه کلا قافیه رو سنگین باخت
تاریخ هم براش این چیزها مهم نیست کسی نمیگه چرا رونالدو ۲۰۱۸ با عملکرد مشابه دو سال قبلش توپ طلا نبرد و چرا ۲۰۱۰ و ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱ به شکل مویرگی مسی برنده‌ی توپ طلا شد تهش دوتا آمار میاد تو ذهنشون که ۷ توپ طلا در مقابل ۵ توپ طلا
برای من شخصاً پرایم رونالدو با هیچ بازیکنی قابل مقایسه نیست
بازیکن سرعتی،قدرتی،دریبل‌زن،بازیساز،سرزن،گلزن و چهارچوب شناس،دوپا و از همه مهمتر اون ذهنیت برنده‌ی فراموش نشدنی
باورنکردنی بود اون عطش اون درخشش توی مهمترین استیج ها
دقیقا شاهزاده‌ی رئال مادرید بود هرجایی لازمش داشتن میومد میدرخشید ترمز اون بارسای مخوف پپ رو کشید هتریک سی ال رو باهاشون تجربه کرد
به هر انسانی سال ۲۰۰۹ که اون نسل مخوف بارسلونا اومد روی کار میگفتی ۱۰ سال بعد رقابت رو رئال مادرید برده میخندید اما رونالدو همون ستاره‌ای بود که گل سرسبد این رقابت بود و آخر هم به عنوان یک پادشاه از رئال رفت که ای کاش نمیرفت و ای کاش یکم فکر میکرد
بهرحال صحبت زیادی فایده‌ای نداره از جهتی برای مسی خوشحالم چون یک همچین کریر پر افتخاری لیاقت یک قهرمانی جهان رو داشت از روز اولم من شخصا انتظاری نداشتم یک روز رونالدو بتونه با پرتغال قهرمان جهان بشه اگر میشد عالی میشد ولی خب بهرحال خواسته‌ی زیادی‌ای بود اما امیدوار بودم بتونه حداقل برتریش رو تو بقیه‌ی زمینه ها حفظ کنه که متاسفانه یکی یکی داره از دست میده همه چیز رو.
source
تولید محتوا
شینگل
گوگل ادوردز
سئو سایت
جهان خبری
اتو خبری
فرهنگی خبری
سرگرمی خبری
اقتصادی خبری
علمی خبری
سلامتی خبری
تکنولوژی خبری
یک سایت دیگر با وردپرس فارسی
با افتخار قدرت گرفته از WordPress | Theme: Newsup by Themeansar.