دانشمندان احتمال می‌دهند سیاه‌چاله‌های اولیه، که در بدو تولد کیهان پس از بیگ‌بنگ شکل گرفته‌اند، ممکن است در خورشید وجود داشته باشند و تجمع این سیاه‌چاله‌ها به درخشندگی خورشید کمک می‌کند. «استیون هاوکینگ»، فیزیک‌دان مشهور، برای اولین‌بار فرضیه وجود سیاهچاله‌های اولیه (BHs) در خورشید را مطرح کرد. اگرچه شناسایی این ستارگان از بیرون تقریباً غیرممکن است، اکنون محققان با مدل‌سازی توانستند این فرضیه را تشریح کنند.

براساس مقاله منتشرشده در The Astrophysical Journal، گروهی از محققان مؤسسه اخترفیزیک ماکس پلانک (MPA) شبیه‌سازی‌هایی را انجام دادند که جزئیات توسعه این سیاهچاله‌های اولیه را درون برخی ستاره‌ها که به «ستارگان هاوکینگ» مشهورند، توضیح می‌دهد. این سیاه‌چاله‌های اولیه که در اولین ثانیه پس از بیگ‌بنگ شکل گرفته‌اند، ممکن است در خورشید وجود داشته باشند و از طریق انباشتگی، درخشندگی و عمر آن را بیشتر کنند.

برخی ستاره‌ها سیاه‌چاله‌های اولیه را می‌بلعند!

سیاه‌چاله‌ها به این معروف هستند که هر چیزی را که به آن‌ها نزدیک می‌شود می‌بلعند. پژوهش جدید درواقع برعکس این اتفاق را بررسی می‌کند؛ این امکان وجود دارد که ستارگان هاوکینگی بتوانند سیاهچاله‌های بسیار کوچک را به درون ببلعند و آنها را در هسته خود نگه دارند.

این سیاهچاله‌های کوچک تا مرکز ستاره فرو می‌روند، اما میزبان خود را از بین نمی‌برند. همانطور که ستارگان واکنش‌های همجوشی هسته‌ای را در فضای داخلی خود انجام می‌دهند، انرژی شدید به سمت بیرون جریان می‌یابد و این فشار از فروپاشی درونی ستاره جلوگیری می‌کند.

با آنکه همزیستی این دو درون هم کمی تناقض‌آمیز است، اما مدل‌سازی‌های محققان ثابت می‌کند که ستارگان هاوکینگ پایدارتر از آن چیزی هستند که انتظار می‌رفت. البته شناسایی این ستارگان از بیرون تقریبا غیرممکن است. دانشمندان می‌گویند که خورشید ممکن است سیاهچاله‌ای به جرم سیاره عطارد در مرکز خود داشته باشد بدون اینکه ما متوجه شویم. این سیاه‌چاله‌های اولیه درون ستارگان می‌توانند به طور قابل‌توجهی بر تکامل ستارگان تأثیر بگذارند. به‌علاوه، چنین سیاه‌چاله‌هایی می‌توانند وجود ماده تاریک را توضیح بدهند.

دانشمندان باور دارند ستارگانی که در مرکز خود سیاهچاله دارند، می‌توانند به‌طور شگفت‌انگیزی عمر طولانی داشته باشند.