موشک آریان ۶ بهعنوان یک شاتل اروپایی تنها گزینه اتحادیه اروپا برای رسیدن به فضا است تا این اتحادیه توانایی پرتاب ماهوارهها به مدار بدون وابستگی به کشورها و سازمانهای ثالث از عهده این کار برآید.
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، آریان ۶ جانشین آریان ۵ میشود که سالها دارایی بسیار مهمی برای آژانس فضایی اروپا محسوب میشد. از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۲۳، آریان ۵ برای ۱۱۷ پرتاب برنامهریزی شد که ۱۱۲ مورد آنها موفقیتآمیز بود. راکت جدید اما بلندتر، سبکتر و هر پرتاب آن مقرون به صرفهتر از آریان ۵ خواهد بود.
آریان ۵ در ژوئیه ۲۰۲۳ بازنشسته شد و قرار بود بلافاصله جایگزین شود، اما پروژه ساخت آریان ۶ به دلیل مشکلات فنی، وقوع همهگیری کرونا و پایان روابط با روسیه بر سر جنگ اوکراین به دفعات به تاخیر افتاد.
در نتیجه اروپا گزینه رسیدن به فضا و توانایی پرتاب ماهوارهها به مدار بدون وابستگی به کشورها و سازمانهای ثالث را از دست داد و مجبور شد ماموریتهای خود را به شرکتهای خصوصی مانند اسپیس ایکس واگذار کرده است.
تیهری برتون، کمیساریای اروپا در امور بازار داخلی، در نوامبر ۲۰۲۳ گفته بود که این تصمیم «با اکراه» گرفته شده است.
ماتجا رنسلج، تحلیلگر موسسه سیاست فضایی اروپا، در این خصوص میگوید: «اروپا به طور فزایندهای از نیاز به استقلال بیشتر در بعضی محدودههای استراتژیک آگاه شده است. ما میخواهیم ماهوارهها را تحت شرایط خودمان پرتاب کنیم.»
شاتل جدید به اروپا این اجازه را خواهد داد تا ماهوارهها را برای رصد زمین، اهداف ارتباطاتی و یا حتی نظامی در مدار قرار دهد. آریان ۶ در حال حاضر تا ۳۰ عدد سفارش ثبتشده دارد که ۱۸ مورد از آنها برای راهاندازی اینترنت برای مناطق دورافتاده است.
موشک آریان ۶ در دو نسخه اصلی تولید شده است؛ آریان ۶۲ با وزن متوسط که میتواند ۱۰٫۳ تن محموله را در مدار پایین زمین و ۴٫۵ تن محموله را در مدار بالایی زمین قرار دهد. هزینه آن ۷۵ میلیون یورو خواهد بود.
نسخه دوم «آریان ۶۴» است که میتواند ۲۱٫۶ تن را در مدار پایین زمین و ۴٫۵ تن را به مدار بالایی زمین ببرد. هزینه آن ۱۱۵ میلیون یورو است که در حال حاضر بسیار گرانتر از فالکون ۹ اسپیسایکس با هزینه ۶۲ میلیون یورو درمیآید.
آژانس فضایی اروپا برای آریان ۶ ماموریتهای ویژهای در نظر گرفته است. یکی از آنها انتقال «پلاتو» یا فضاپیمای «گذر سیارهها و نوسانهای ستارهها» (PLATO) است که یک رصدخانه پیشرفته محسوب شده و قرار است پس از پرتاب در سال ۲۰۲۶ به دنبال جهانهای قابل سکونت در اطراف ستارگانی مانند خورشید بگردد.
source