پژوهشگرها همچنین مواد شیمیایی مختلف مثل آهن، آب و متان، مؤلف اصلی گاز طبیعی را درنظر گرفتند. سپس بررسی کردند کدام مدل از نظر ویژگی‌هایی مثل شعاع و جرم به غول‌های گازی واقعی شبیه است. ستاره‌شناس‌ها از میان مدل‌های مختلف، مدل‌های دارای متان را منطبق با معیارهایشان ارزیابی کردند. این متان می‌تواند به شکل توده‌های جامد وجود داشته باشد یا با توجه به فشار یا به شکل خمیری دربیاید و لایه‌ای ضخیم بین پوشش هیدروژنی هلیومی و لایه‌ی آبی را شکل دهد. در برخی مدل‌ها، متان ۱۰ درصد از جرم سیاره را تشکیل می‌داد.
متان یادشده می‌تواند کلیدی برای حل پارادوکس یخ باشد. یخ زمانی شکل می‌گیرد که هیدروژن موجود در سیاره‌های در حال رشد با کربن موجود در خرده‌سیاره‌هایی که جذب سیاره شده‌اند، واکنش شیمیایی دهد. چنین واکنشی تحت دما و فشارهای بسیار بالا مثل میلیون‌ها برابر فشار هوایی که روی زمین تجربه می‌کنیم، رخ می‌دهد. به باور دانشمندان این دقیقا همان شرایطی است که در سیاره‌های در حال رشد دیده می‌شود.
یافته‌ها می‌توانند دیدگاه‌های بیشتری را درباره‌ی نپتون و اورانوس ارائه دهند. گرچه صحت‌سنجی وجود متان زیاد در این سیاره‌ها کار دشواری است، این بررسی می‌تواند هدفی برای مأموریت‌های پیشنهادی ناسا و دیگر سازمان‌های فضایی باشد که هدف کاوش اورانوس را در سر دارند.
یافته‌های پژوهش هنوز تحت داوری همتا قرار نگرفته و در پایگاه داده آرکایو منتشر شده‌اند.