اما نکته‌ی مهم اینجاست: این گودال به قدری عمیق است که حتی صدایی که معمولاً به خوبی در آب حرکت می‌کند، از انتهای آن به گوش نمی‌رسد. گودال تام جا پژواک امواج آکوستیک با بسامد بالا را پیش از اینکه به عمقی بیش از ۲۷۴ متر نفوذ کنند، می‌بلعد. دلیل این مورد، می‌تواند وجود چگالی‌شیب باشد؛ مرزی از آب با چگالی‌های مختلف که سیگنال‌های صوتی را پراکنده می‌کند.

ابزار به‌کار‌رفته در پژوهش اخیر کف گودال آبی را پیدا نکرد، زیرا فقط تا عمق ۵۰۰ متری کار می‌کند. دانشمندان هدایت‌گر را تا عمق ۵۰۰ متری پایین بردند، اما کابلی که به آن وصل شده بود، ممکن است در جریان‌های زیرآبی فرو رفته یا به لبه‌ای برخورد کرده و دستگاه را متوقف کرده باشد.

محققان در مطالعه‌ای که منتشر شد، نوشته‌اند: «داده‌ها نشان می‌دهد که گودال آبی تام جا، عمیق‌ترین گودال آبی شناخته‌شده در جهان است و انتهای این گودال هنوز نامشخص است. به دلیل محدودیت ابزارها، تأیید حداکثر عمق گودال در طول سفرهای اکتشافی علمی سال ۲۰۲۱ نیز امکان‌پذیر نبود.»

وقتی که دستگاه محققان در گودال به علامت عمق ۴۰۰ متری برخورد کرد، داده‌های آنی تغییر شرایط آب را که به طور ناگهانی از نظر شوری و دما با شرایط دریای کارائیب همگرا شده بود، به سطح منتقل کرد. بر اساس این یافته، گودال احتمالاً توسط شبکه‌ای پنهانی از غارها و تونل‌های زیرآبی، به اقیانوس وسیع‌تر متصل می‌شود.