بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید «علی‌اکبر پرتوی» را مرور می‌کنیم:

 

خدا را شکر می گوییم که خداوند ما را از لشکریان امام زمان (عج) قرار داد که با این مزدوران از خدا بی‌خبر وارد ستیز شدیم.

 

بالاخره خدا را شکر می گوییم که خداوند چشم و گوش این مزدوران و اربابان‌شان را بست و این جنگ را بر ما تحمیل کرد و ما از این نعمت بسیارخوب خیلی استفاده‌ها می‌بریم و ای مردم مسلمان بدانید که این یک آزمایش است که خداوند دانا از بنده‌هایش می‌کند و ذره‌ ذره از هر کار در این موقع آزمایش است.

 

ای مردم شهیدپرور به‌گوش باشید که این منافقان از خدا بی‌خبر که دست به هر کاری می‌زنند پس شما جلوی آن‌ها را بگیرید و از اول انقلاب همان‌طور که اماممان همیشه ذکر می کند اتحاد رمز پیروزی است و همه با هم شویم و اختلاف را کنار بگذاریم و همچنین در قرآن نیز آمده است که واعتصموا بحبل الله جمیعا و لا تفرقو به ریسمان محکم الهی چنگ زنید و هرگز متفرق نشوید و ای برادران عزیز محترم من اینجا که واقعاً دانشگاه است به همگی شما می گوییم که هر کس که داد بی‌خود بزند اما به اینجا نیاید کار خوبی نمی‌کند و باید حتماً دستورات مقامات را اطاعت کرده و باید با آن‌ها همکاری کنیم.

 

مردم باید بدانید که کوچک‌ترین کمکی که به این انقلاب بکنید با حسین (ع) در روز عاشورا همکاری کرده‌اید و ثواب این کار شما چندین برابر می‌شود. اگر کوچک‌ترین خرابکاری را در مورد این انقلاب کنید مثل آن است که در روز عاشورا است که بر روی امام حسین (ع) تیری زده‌اید پس مواظب کارهای خودتان باشید که کار خطا نکنید و چند کلمه‌ای با خانواده دارم که چنین است: ای اعضای خانواده من می‌دانم که همیشه شما را جز آزار کاری نکرده‌ام و ان‌شاءالله که ببخشید.

 

ای مادر و پدر عزیز، من یک امانتی بودم از نزد خدا و بلکه تمامی مردم امانتی هستند نزد اقوام، اما خدا بنده‌های خالص خودش را زودتر می‌پذیرد و همان‌طور که گفتم من یک امانتی بودم در نزد شما که خدا امانتی که به‌دست شما داده بود از شما گرفت و ای مادر و پدر عزیز از شما می‌خواهم که در شهادت من گریه و زاری و از این قبیل کارها نکنید مگر زینب (س) در مرگ برادر و دیگر اقوامش گریه و زاری کرد و شما هم باید از زینب (س) که بهترین زن و والاترین زن در نزد خداوند و ائمه اطهار و پیامبران و مومنین است درس بگیرید.

 

ای پدر و مادر و برادران و خواهرانم من نمی‌گویم که گریه‌ و زاری زیاد نکنید. گریه و زاری بکنید که نزد خدا شهید واقعی باشیم. گریه و زاری کنید که حسین (ع) در روز عاشورا در مظلومیت جان سپرد و شهید شد و بالاخره گریه و زاری کنید که چرا خداوند این همه نعمت‌های بی‌کران و بزرگ به ما داده است اما ما نمی‌توانیم شکرگزار نعمت‌های او باشیم.

 

ای مادر و پدر و عزیزان من گریه و زاری نکنید من دلم می‌خواهد که شما چنان استقامتی کنید که همچون زینب (س) که افتخار می‌کرد که برادرش حسین (ع) در راه خدا جان سپرد شما هم افتخار کنید که بچه شما در راه خدا و دین خدا جان خود را فدا کرد. ان‌شاءالله که خداوند متعال من را اگر شهید شدم از شهیدان واقعی خود قرار بدهد.

 

منبع: نوید شاهد کرمان

انتهای خبر/س

source

توسط mohtavaclick.ir