وی خواندن‌ و نوشتن را می‌دانست. متأهل و دامدار بود، به‌عنوان بسيجی در جبهه حضور يافت. سرانجام در دهم ‌فروردين ۱۳۶۱، در دشت‌عباس بر اثر اصابت تركش به صورت، شهيد شد. مزار وی در زادگاهش واقع شده است.

وصیت‌نامه شهید « غلام‌عباس شمس‌الدينی» را مرور می‌کنیم؛

یا ایهاالذین آمنو قتلو فی سبیل‌الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون

از همه خویشان و وابستگانم خواهشمند هستم در جهت تحکیم حکومت اسلامی خود را فراموش و اسلام را در نظر داشته باشند و امام امت را تنها نگذارید و از او حمایت کنید.

ان الذین آمنو و هاجرو و جاهدو فی سبیل‌الله باموالهم و انفسهم اعظم درجة عندالله و اولئک هم‌الفائزون. آنانکه ایمان آوردند و از وطن هجرت کردند و در راه خدابا مال و جان‌هایشان جهاد کردند آنها نزد خدا مقام بلندی است و آنان رستگاران و سعادتمندان دو عالمند.

من در این زمان حساس دیدم که دین و آبروی وطنم در خطر است به ندای رهبر عالی‌قدر خود حضرت آیت‌الله خمینی لبیک گفتم و به‌فکر این افتادم که به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام شوم تا بتوانم با جنگیدن سرزمین خود را از آن‌ها رها ساخت و دین اسلام در تمام ممالک اسلامی صادر شود.

چنانچه در این زمان حساس شهادت نصیب من شد امیدوارم که من را عفو کنید و همیشه اوقات دنباله‌رو اسلام باشید و خدای ناکرده شهادت من باعث لغزش و گمراهی شما نشود و خدا را هیچ زمانی از یاد نبرید و دعایتان این باشد خدایا خدایا تو را به جان مهدی تا انقلاب مهدی خمینی را نگه دار.

ای لشکر اسلام هنگامی‌که در مصاف با انبوه کافران قرار دارید و یا رو به روی ارتش کفر قرار می‌گیرید به آنها پشت نکرده و فرار نکنید آن‌کس چنین کند دچار خشم و غضب خدا گشته است و جایگاه او در دوزخ است و این منزلگاه بدی است.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

غلامعباس شمس الدینی

منبع: نوید شاهد

انتهای خبر/ طهماسبی

  https://armanekerman.ir/vdcivrazvt1a5v2.cbct.html